Міжнародны саюз электрасувязі
Міжнаро́дны зьвя́з электрасу́вязі — міжнародная арганізацыя, заснаваная 17 траўня 1865 году ў Парыжы (Францыя) 20 дзяржавамі мацерыковай Эўропы пад назовам Міжнародны тэлеграфны саюз[3] для забесьпячэньня хутчэйшай перадачы паведамленьняў[4]. З 1934 г. мае сучасны назоў[5]. З 1948 г. галаўная сядзіба месьціцца ў Жэнэве (Швайцарыя). Выкарыстоўвае ў сваёй дзейнасьці 6 службовых моваў (ангельскую, арабскую, гішпанскую, кітайскую, расейскую і францускую).
Міжнародны саюз электрасувязі | |
анг. International Telecommunication Union | |
Галоўная сядзіба ў Жэнэве | |
Абрэвіятура | МСЭ |
---|---|
Дэвіз | Адданы злучэньню сьвету |
Дата ўтварэньня | 17 траўня 1865 (159 гадоў таму) |
Тып | Міжурадавая |
Юрыдычны статус | Міжнародная арганізацыя |
Мэта | Пашырэньне даступнасьці сувязі |
Месцазнаходжаньне | Жэнэва, Швайцарыя |
Дзейнічае ў рэгіёнах | 90 краінаў (2018 г.) |
Сяброўства | 193 дзяржавы (2018 г.) |
Афіцыйныя мовы | ангельская, арабская, гішпанская, кітайская, расейская, француская |
Генэральны сакратар | Хоўлінь Чжао(en) |
Кіроўны орган | Рада |
Матчына кампанія | Арганізацыя Аб’яднаных Нацыяў |
Бюджэт | 150,229 млн швайцарскіх франкаў[1] (2016 г.; $152,517 млн)[2] |
Колькасьць супрацоўнікаў | 700 (2018 г.) |
Сайт | itu.int |
Колішняя назва | Міжнародны тэлеграфны саюз (да 1 студзеня 1934 г.) |
Будова
рэдагавацьНа 2018 год Міжнародны саюз электрасувязі ўлучаў:
- 3 падразьдзяленьні з уласнымі сусьветнымі нарадамі і сходамі — 1) радыёсувязі, 2) стандартызаваньня сувязі, 3) разьвіцьця сувязі;
- Галоўны сакратарыят і адмысловы Сакратарыят сувязі;
- 5 аддзелаў у рамках Галоўнага сакратарыяту — 1) стратэгічнага плянаваньня і сяброўства, 2) кіраваньня кадрамі, 3) кіраваньня фінансавымі сродкамі, 4) нарадаў і выданьняў, 5) зьвесткавых паслугаў[6];
- 13 палявых сядзібаў, у тым ліку 5 рэгіянальных — у Маскве (Расея) для 9 краінаў Садружнасьці незалежных дзяржаваў, у Бразыліі (Бразылія) для Амэрыкі, у Каіры (Эгіпет) для 22 арабскіх дзяржаваў Паўднёва-Заходняй Азіі і Паўночнай Афрыкі, у Адыс-Абэбе (Этыёпія) для Афрыкі і ў Бангкоку (Тайлянд) для Азіі і Акіяніі[7].
Абавязкі
рэдагавацьПаводле 2-га Пункта 1-га Артыкула Статута, на МСЭ ўскладаліся абавязкі:
- разьмяркоўваць палосы радыёчастотнага спэктру, вылучаць радыёчастасьці і ўлічваць радыёчастотныя прысваеньні і арбітальнае разьмяшчэньне спадарожнікаў для пазьбяганьня перашкодаў між радыёстанцыямі розных краінаў;
- узгадняць намаганьні ў пераадоленьні перашкодаў між радыёстанцыямі розных краінаў і ў паляпшэньні выкарыстаньня спэктру радыёчастасьцяў і спадарожнікавых арбітаў;
- спрыяць міжнароднаму стандартызаваньню электрасувязі задавальняльнай якасьці;
- заахвочваць міжнародную тэхнічную дапамогу разьвіцьцёвым краінам у стварэньні, разьвіцьці і ўдасканаленьні абсталяваньня і сетак электрасувязі;
- узгадняць намаганьні разьвіцьця касьмічных сродкаў электрасувязі дзеля поўнага выкарыстаньня іх магчымасьцяў;
- заахвочваць дзяржавы-ўдзельніцы да ўстанаўленьня найменшых цэнаў на паслугі, сумяшчальных зь іх выніковасьцю, з улікам патрэбы захаваньня незалежнага фінансавага кіраваньня электрасувязьзю;
- садзейнічаць захадам аховы жыцьця шляхам супрацы службаў электрасувязі;
- праводзіць дасьледаваньні, устанаўліваць правілы, прымаць пастановы, выказваць парады і меркаваньні, зьбіраць і выдаваць зьвесткі датычна электрасувязі;
- садзейнічаць выдачы міжнароднымі фінансавымі арганізацыямі выгадных, ільготных пазыкаў на пашырэньне паслугаў электрасувязі ў найбольш адасобленых мясцовасьцях краінаў[8].
Кіраваньне
рэдагаваць- Нарада. Складаецца з прадстаўнікоў усіх дзяржаваў-удзельніцаў. Склікаецца аднойчы на 4 гады. Вызначае памежны памер выдаткаў каштарысу і заробкі супрацоўнікаў. Абірае склад Рады, генэральнага сакратара, яго намесьніка, кіраўнікоў Бюро трох Аддзелаў, сябраў Радыёпрадпісальнай управы.
- Рада. Налічвае да 1/4 прадстаўнікоў усіх дзяржаваў-удзельніцаў. Склікаецца штогод. Наглядае за выдаткамі Сакратарыяту і трох Аддзелаў. Штогод абірае сабе старшыню і яго намесьніка. Ухваляе 2-гадовы каштарыс і лік супрацоўнікаў. Пасылае дзяржавам-удзельніцам справаздачу аб сваім пасяджэньні праз 30 дзён пасьля яго сканчэньня.
- Сакратарыят. Узначальваецца генэральным сакратаром, які прызначае супрацоўнікаў. Выконвае пастановы Нарады і Рады. Складае штогадовую справаздачу перад Радай[8].
Удзельнікі
рэдагавацьПершапачаткова Саюз заснавалі ўрады 20 дзяржаваў Эўропы: Асманская імпэрыя, Аўстрыйская імпэрыя, Баварыя, Бадэн(de), Бэльгія, Вюртэмбэрг, Гамбург, Гановэр, Гішпанія, Грэцыя, Данія, Італія, Нідэрлянды, Партугалія, Расейская імпэрыя, Швайцарыя, Швэдзка-нарвэская ўнія, Прусія, Саксонія і Францыя[4]. У 1868 г. далучыліся тэлеграфныя службы Ангельшчыны (Брытанскай Індыі), Люксэмбургу, Пэрсіі і Сэрбіі[9]. У 1906 г. лік урадаў-удзельнікаў вырас да 27: далучыліся Аргентына, Баўгарыя, Бразылія, ЗША, Манака, Мэксыка, Румынія, Уругвай, Чылі і Японія[10]. На 1932 г. колькасьць дзяржаваў-удзельніцаў дасягнула 57[5]. У 1947 г. лік урадаў-удзельнікаў вырас да 64, у тым ліку далучыўся ўрад Беларускай ССР[11]. На 1982 г. лік урадаў-удзельнікаў дасягнуў 132[12]. На 2015 г. МСЭ налічваў 193 урады-ўдзельнікі.
Беларусь
рэдагавацьУ 1947 г. Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка стала дзяржавай-удзельніцай МСЭ. 2 кастрычніка 1947 г. ў Атлантык-Сіці(en) (штат Нью-Джэрзі, ЗША) Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі падпісаў ад БССР Леанард Касьцюшка[11]. 30 кастрычніка 2002 г. Савет міністраў Рэспублікі Беларусь Пастановай № 1504 «Аб супрацоўніцтве Рэспублікі Беларусь зь міжнароднымі арганізацыямі» прызначыў Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь галоўным ведамствам для супрацы з МСЭ[13].
Мінуўшчына
рэдагаваць17 траўня 1865 г. ў Парыжы, пасьля 2,5 месяцаў перамоваў, прадстаўнікі 20 дзяржаваў мацерыковай Эўропы падпісалі Міжнароднае тэлеграфнае пагадненьне. Артыкул 2 Пагадненьня прадпісваў пастаянную, кругласутачную і безупынную перадачу паведамленьняў між сталіцамі. Звычайныя аддзяленьні мелі штодня падаваць паслугі сувязі цягам 13 гадзінаў (8:00—21:00 паводле мясцовага часу). Артыкул 3 прадугледжваў выкарыстаньне азбукі Морзэ для перадачы паведамленьняў. Арт. 11 згадваў першачарговасьць перасылкі паведамленьня: 1) дзяржаўнае, 2) службовае, 3) прыватнае. Арт. 18 прадугледжваў зьнішчэньне паведамленьня пры адсутнасьці атрымальніка звыш 6 тыдняў. Арт. 21 прадпісваў захоўваць перасланыя паведамленьні цягам году. Арт. 27 дапускаў перасылку паведамленьня ў адразу некалькі месцаў і некалькім асобам. Артыкул 62 прадугледжваў набыцьцё моцы Пагадненьнем 1 студзеня 1866 году[4].
21 ліпеня 1868 г. ў Вене (Аўстра-Вугоршчына) Міжнародная тэлеграфная нарада, што пачалася 12 чэрвеня, пастанавіла ўтварыць да 1 студзеня 1869 г. Міжнароднае бюро тэлеграфных кіраўніцтваў[9], якое заснавалі з трох асобаў у Бэрне (Швайцарыя). Кіраўнік Бюро прызначаўся ўрадам Швайцарыі (да канца 1947 г.). У 1885 г. ў Бэрліне (Нямецкая імпэрыя) Міжнародная тэлеграфная нарада абмежавала ў Тэлеграфных правілах працягласьць тэлефанаваньня 10 хвілінамі пры наяўнасьці іншых запытаў на выкарыстаньне тэлефоннай лініі. 3 лістапада 1906 г. ў Бэрліне (Нямецкая імпэрыя) прадстаўнікі 27 дзяржаваў падпісалі Міжнароднае радыётэлеграфнае пагадненьне[10]. Таксама нарада зацьвердзіла «СОС» (лац. SOS) у якасьці міжнароднага марскога знака бедзтва для сувязі пры здарэньні. 1 траўня 1907 г. пачаў працу Радыётэлеграфны аддзел Бюро.
5 ліпеня 1912 г. ў Лёндане (Ангельшчына) Міжнародная радыётэлеграфная нарада зацьвердзіла агульную даўжыню радыёхвалі для знака бедзтва ад караблёў. Артыкул 21 папраўленага Пагадненьня, якое набыло моц 1 ліпеня 1913 г., забавязаў найперш перадаваць знак бедзтва і нават спыняць для таго ўсе іншыя паведамленьні[14]. 27 лістапада 1927 г. ў Вашынгтоне (ЗША) Нарада разьмеркавала палосы радыёчастасьцяў між наземнымі, марскімі, паветранымі, вяшчальнымі, аматарскімі і досьледнымі службамі[15]. 9 сьнежня 1932 г. ў Мадрыдзе (Гішпанія) прадстаўнікі 57 дзяржаваў падпісалі Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі, што набыло моц 1 студзеня 1934 году і зьмяніла назоў арганізацыі на Міжнародны саюз электрасувязі. Артыкул 21 Пагадненьня дапусьціў выкарыстаньне ангельскай мовы пры абмеркаваньні поруч з францускай[5].
У жніўні 1947 г. ў вёсцы Лэйк-Саксэс(en) (акруга Насаў(en), шт. Нью-Ёрк, ЗША) МСЭ падпісаў пагадненьне аб ператварэньні ва ўстанову ААН, што набыло моц 1 студзеня 1949 году. 2 кастрычніка 1947 г. ў Атлантык-Сіці(en) (штат Нью-Джэрзі, ЗША) 64 дзяржавы-ўдзельніцы, у тым ліку Беларуская ССР, ухвалілі папраўленае Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі, што набыло моц 1 студзеня 1949 году. Бюро стала называцца Сакратарыятам, а яго кіраўнік генэральным сакратаром, якога цяпер мела выбіраць Нарада. Артыкул 2 Пагадненьня вызначыў Жэнэву ў якасьці сядзібы Саюза. Артыкул 4 дадаў да ўстановаў Саюза: Раду (з 18 абраных Нарадай прадстаўнікоў), Частасьце-ўліковую ўправу і 3 дарадчыя камітэты (радыё, тэлефон і тэлеграф). Артыкул 10 прадугледжваў скліканьне Нарады аднойчы на 5 гадоў. Артыкул 15 дазволіў абмеркаваньне на 3 мовах (ангельскай, гішпанскай і францускай) з апорай на францускі тэкст у спрэчцы. Пастановы Нарады і службовыя паперы мелі выдавацца Сакратарыятам на 5 мовах: ангельскай, гішпанскай, кітайскай, расейскай і францускай[11]. У 1948 г. сядзібу перанесьлі ў Жэнэву. У 1949 г. ўхваляюцца першыя правілы перадачы тэлебачаньня. У 1963 г. Нарада МСЭ разьмеркавала радыёчастасьці ў космасе. У наступным пачалося разьмеркаваньне арбітальнай прасторы для спадарожнікаў. 6 лістапада 1982 г. ў Найробі (Кенія) Нарада 132 дзяржаваў-удзельніцаў МСЭ папраўкай у Пагадненьне дадала 6-й мовай абмеркаваньня і выданьня пастановаў арабскую (Арт. 16)[12]. У 1983 г. Нацыянальная акадэмія тэлевізійных мастацтваў і навук ЗША(en) (НАТМН ЗША; Нью-Ёрк) упершыню надала МСЭ Тэхналягічна-інжынэрную ўзнагароду «Эмі» за спрыяньне міжнароднаму вяшчаньню (наступныя ў 2008 і 2012 гг.).
22 сьнежня 1992 г. ў Жэнэве падпісалі новы Статут МСЭ і Пагадненьне аб МСЭ. Таксама ў 1992 г. разьмеркавалі частасьці для спадарожнікавай мабільнай тэлефаніі. У 1993 г. Нарада МСЭ разьмеркавала радыёчастасьці для сотавай сувязі 2-га пакаленьня (2G). У 1994, 1998, 2002, 2006 і 2010 гг. Нарада МСЭ ўхваліла папраўкі да Статута і Пагадненьня[16]. У 2000 г. Нарада МСЭ ўхваліла патрабаваньні да сотавай сувязі 3-га пакаленьня (3G) пад назовам Міжнародная рухомая сувязь 2000 (МРС-2000), што дазволіла забясьпечыць адзіны парадак перадачы зьвестак між сотавымі сеткамі і Сецівам. У 2012 г. Сход МСЭ па радыёсувязі зацьвердзіў патрабаваньні да сотавай сувязі 4-га пакаленьня пад назовам Перадавая міжнародная рухомая сувязь (Перадавая МРС), што дазволіла аказваць узаемадзейныя сотавыя паслугі. У 2014 годзе каштарыс МСЭ склаў 166,311 млн швайцарскіх франкаў[17] (2014; $181,701 млн[18]).
Кіраўнікі
рэдагаваць- Люі Кюршо(en) (1 студзеня 1869 — 24 траўня 1872)
- Шарль Ляндзі (24 траўня 1872 — 12 студзеня 1873)
- Люі Кюршо (23 лютага 1873 — 18 кастрычніка 1889)
- Аўгуст Фрэй (25 лютага — 28 чэрвеня 1890)
- Тымаці Ротэн (25 лістапада 1890 — 11 лютага 1897)
- Эміль Фрэй(de) (11 сакавіка 1897 — 1 жніўня 1921)
- Анры Эт’ен (2 жніўня 1921 — 16 сьнежня 1927)
- Жозэф Рабэр (1 лютага 1928 — 30 кастрычніка 1934)
- Франц Эрнст (1 студзеня 1935 — 31 сьнежня 1949)
- Леон Мюляцье (Францыя; 1 студзеня 1950 — 31 сьнежня 1953)
- Марко Андара (Аргентына; 1 студзеня 1954 — 18 чэрвеня 1958)
- Джэралд Грос (ЗША; 20 чэрвеня 1958 — 29 кастрычніка 1965)
- Манохар Сарватэ (Індыя; 30 кастрычніка 1965 — 19 лютага 1967)
- Мухамэд Мілі(en) (Туніс; 20 лютага 1967 — 31 сьнежня 1982)
- Рычард Батлер (Аўстралія; 1 студзеня 1983 — 31 кастрычніка 1989)
- Пэка Тар’янэ (Фінляндыя; 1 лістапада 1989 — 31 студзеня 1999)
- Ёшыо Уцумі(en) (Японія; 1 лютага 1999 — 31 сьнежня 2006)
- Амадун Турэ(en) (Малі; 1 студзеня 2007 — 31 сьнежня 2014)
- Хоўлінь Чжао (Кітай; зь 1 студзеня 2015 г.)[19]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Фінансы (каштарыс за 2018—2019 гады — заплянаваныя выдаткі па галінах) // Пастановы і рашэньні Рады Міжнароднага саюзу электрасувязі за 2017 год = Resolutions and Decisions of the Council of the International Telecommunication Union 2017. — Жэнэва: Міжнародны саюз электрасувязі, 2017. — С. 17. — 269 с. — ISBN 978-92-61-24981-6
- ^ Абменны курс за 1 даляр ЗША ў 2015—2017 гадах (0,9850 швайцарскага франка ў 2016 годзе) (анг.) // Швайцарскі нацыянальны банк, 2018 г. Праверана 3 кастрычніка 2018 г.
- ^ Аляксей Арэшка. Міжнародны саюз электрасувязі выдзеліць адоранай моладзі Беларусі стыпэндыі на 2009 год // БелаПАН, 3 сакавіка 2009 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- ^ а б в Рыхард Мэтэрніх(de), Аўгуст Вэндланд(en), Яўген Бэенс(nl), Эдуар Друэн дэ Луіс(fr), Канстантыно Нігра(it), Леанард Ліхтэнвэльт(nl), Андрэй Будбэрг(ru), ... . Парыскае Міжнароднае тэлеграфнае пагадненьне // Дыпляматычныя дакумэнты Міжнароднай тэлеграфнай нарады ў Парыжы = Documents diplomatiques de la conférence télégraphique internationale de Paris. — Парыж: Імпэрская друкарня, 1865. — С. 1-41. — 321 с.
- ^ а б в Герман Гес(de), Люіш Гімараэш(pt), Альфрэд Дзюранлё(fr), Джузэпэ Джанфранчэскі(de), Юджын Сайкс(en), Клеопас Гайгаліс(lt), Жэнаро Эстрада(es), ... . Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі. Мадрыд, 1932 г. = International Telecommunication Convention. Madrid, 1932. — Лёндан: Каралеўская канцылярыя, 1933. — 44 с.
- ^ Аддзелы Галоўнага сакратарыяту (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2018 г. Праверана 12 верасьня 2018 г.
- ^ Рэгіянальная прысутнасьць (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2018 г. Праверана 12 верасьня 2018 г.
- ^ а б Статут. Разьдзел I (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- ^ а б Фрэдэрык Голдсьмід(en), ... . Міжнароднае тэлеграфнае пагадненьне, перагледжанае ў Вене // Дакумэнты Міжнароднай тэлеграфнай нарады ў Вене = Documents de la conférence télégraphique internationale de Vienne. — Вена: Імпэрска-каралеўская друкарня Двара і дзяржавы, 1868. — С. 1-48. — 459 с.
- ^ а б Рэйнгольд Крэтке(de), Шарлемэйн Таўэр(en), Генры Бабінгтан-Сьміт(en), ... . Міжнароднае радыётэлеграфнае пагадненьне // Дакумэнты Міжнароднай радыётэлеграфнай нарады ў Бэрліне 1906 г. = Documents de la Conférence radiotélégraphique internationale de Berlin, 1906. — Бэрлін: Імпэрская друкарня(de), 1906. — С. 343-351. — 374 с.
- ^ а б в Леанард Касьцюшка, ... . Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі = International Telecommunication Convention. — Бэрн: Бюро МСЭ, 1947. — 112 с.
- ^ а б Іван Грыцук, ... . Міжнароднае пагадненьне аб электрасувязі = International Telecommunication Convention. — Жэнэва: Галоўны сакратарыят МСЭ, 1982. — С. 16. — 364 с. — ISBN 92-61-01651-0
- ^ Міжнародны саюз электрасувязі // Міністэрства замежных справаў Рэспублікі Беларусь, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- ^ Генры Бабінгтан-Сьміт, ... . Міжнароднае радыётэлеграфнае пагадненьне = International Radiotelegraph Convention. — Лёндан: Каралеўская канцылярыя, 1913. — С. 196. — 217 с. — (Сэрыя дамоваў).
- ^ Ота Арэнт(de), Густаў Ялаяс(et), Гэрбэрт Гувэр, ... . Вашынгтонскае Міжнароднае радыётэлеграфнае пагадненьне 1927 году = International Radiotelegraph Convention of Washington, 1927. — 2-ое выд. — Лёндан: Каралеўская канцылярыя, 1929. — 171 с. — (Сэрыя дамоваў).
- ^ Міжнародныя арганізацыі // Міністэрства сувязі і інфарматызацыі Рэспублікі Беларусь, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- ^ Двухгадовы каштарыс Міжнароднага саюза электрасувязі на 2014—2015 гады // Пастановы і рашэньні Рады Міжнароднага саюза электрасувязі за 2014 год = Resolutions and Decisions of the Council of the International Telecommunication Union, 2014 edition. — Жэнэва: Галоўны сакратарыят МСЭ, 2015. — С. 16. — 259 с.
- ^ Валютныя курсы (0,9153 франка за даляр на міжбанкаўскім рынку ў 2014 г.) (анг.) = Foreign exchange rates // Штомесячны статыстычны бюлетэнь : бюлетэнь. — Цюрых: Швайцарскі нацыянальны банк, жнівень 2015. — С. 83. — ISSN 1661-0296.
- ^ Былыя і цяперашнія старэйшыя службоўцы (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2015 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Гістарычная статыстыка (1849—1967) (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- Штогадовыя справаздачы МСЭ (1869—2001) (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.
- Статут і пагадненьне (1865—2010) (анг.) // Міжнародны саюз электрасувязі, 2014 г. Праверана 2 кастрычніка 2015 г.