Сакрат Яновіч
Сакра́т Яно́віч (па-польску: Sokrat Janowicz; 4 верасьня 1936, Крынкі, Гарадзенскі павет, Польская Рэспубліка — 17 лютага 2013, Крынкі, Сакольскі павет, Падляскае ваяводзтва, Польшча [1]) — беларускі пісьменьнік, аўтар 30 кніг. Пісаў па-беларуску й па-польску. Сябра Саюзу польскіх пісьменьнікаў, старшыня Клюбу Саюзу польскіх пісьменьнікаў у Беластоку, старшыня Беларускага дэмакратычнага аб’яднаньня.
| Сакрат Яновіч | |
| Sokrat Janowicz | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 4 верасьня 1936 Крынкі, Гарадзенскі павет, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка |
| Памёр | 17 лютага 2013 Крынкі, Сакольскі павет, Падляскае ваяводзтва, Польшча |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, публіцыст |
| Гады творчасьці | 1956—2013 |
| Мова | беларуская мова |
| Узнагароды |  |
| Подпіс | 
|
| Творы на сайце Knihi.com | |
ЖыцьцяпісРэдагаваць
Нарадзіўся 4 верасьня 1936 году ў Крынках Гарадзенскага павету Беластоцкага ваяводзтва Польскай Рэспублікі.
У 1955 годзе скончыў Беластоцкі электратэхнікум, у 1973 годзе скончыў завочны факультэт польскае й славянскае філялёгіі Варшаўскага ўнівэрсытэту.
Перакладнік, журналіст у газэце «Ніва» ад 1956 году. Загадчык арганізацыйнага аддзелу Галоўнага праўленьня Беларускага грамадзка-культурнага таварыства (1959—1962). У 1970 годзе быў звольнены зь «Нівы» «за беларускі нацыяналізм». З другой паловы 1970-х гадоў працаваў інструктарам-мэтадыстам Беластоцкага гарадзкога Дому культуры, з першай паловы 1980‑х гадоў — тэхнічным рэдактарам газэты «Ніва».
У 2007 годзе прызнаўся пра супрацоўніцтва са Службай бясьпекі Польскае Народнае Рэспублікі на працягу 12 год: з 1958 па 1970 гады, назіраючы за супрацоўнікамі газэты «Ніва», Беларускага грамадзка‑культурнага таварыства й беларускімі рэпатрыянтамі [2].
Памёр 17 лютага 2013 году ў сваім доме ў Крынках[3]. Пахаваны на праваслаўных могілках у Крынках.
БібліяграфіяРэдагаваць
- «Zahony» («Загоны») — апавяданьні (1969)
- «Wielkie miasto Białystok» («Вялікі горад Беласток») — мініятуры (1973)
- «Zapomnieliska» — мініятуры (1978)
- «Ściana» («Сьцяна») — аповесьць (1979)
- «Małe dni» («Малыя дні») — мініятуры (1981)
- «Samosiej» («Самасей») — аповесьць (1981)
- «Trzecia pora» («Трэцяя пара») — мініятуры (1983)
- «Miniatures» («Мініятуры») — мініятуры (1984)
- «Srebrny jeździec» — гістарычнае апавяданьне (1984)
- «Białoruś, Białoruś» («Беларусь, Беларусь») — эсэ (1987)
- «Terra Incognito: Białoruś» («Terra Incognito: Беларусь») — эсэ (1993)
- «Dolina pełna losu» («Даліна поўная лёсу») — аповесьці (1994)
- «Nasze tysiąc lat» («Нашая тысяча гадоў») — размовы зь Юр’ем Хмялеўскім (2000)
- «Ojczystość. Białoruskie ślady i znaki» («Айчына. Беларускія сьляды й знакі») — зборнік эсэ (2001)
- «Хатняе стагоддзе»[1] — аповесьць (2008).
ЛітаратураРэдагаваць
- Яновіч Сакрат // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік; Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. ISBN 5-340-00709-X.
- Яновіч Сакрат // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: БелЭн, 1992—1995.
- В. Супа. Сократ Янович — писатель польско-белорусского пограничья(недаступная спасылка) // Белорусский сборник № 2
- Арнольд Макмиллин. Стихотворения в прозе Сократа Яновича 60-х годов: текст и контекст // Зборнік артыкулаў (матэрыялы з канферэнцыі, прысвечанай творчасці Сакрата Яновіча, Беласток, 8 чэрвеня 1996 года). Бібліятэка Беларускага літаратурнага аб’яднаньня Белавежа (15), Беласток 1996, — 48 с.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ Памёр Сакрат Яновіч(недаступная спасылка)
- ^ I dadzą mi święty spokój… (пол.)
- ^ http://racyja.eu/index.php?id=105&zoom=10531(недаступная спасылка) //Радыё Рацыя