Аляксей Карпюк

беларускі пісьменьнік

Аляксей Карпюк (14 красавіка 1920, в. Страшава каля Гарадку, цяпер Падляскае ваяводзтва, Польшча14 ліпеня 1992, Горадня) — беларускі пісьменьнік, грамадзкі дзяяч. Лідэр вольнадумнай інтэлігенцыі Горадні.

Аляксей Карпюк
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 14 красавіка 1920
в. Страшава, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Памёр 14 ліпеня 1992 (72 гады)
Горадня, Рэспубліка Беларусь
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік
Мова беларуская мова
Прэміі Заслужаны работнік культуры БССР (1980), Літаратурная прэмія Саюзу Пісьменькікаў БССР імя І. Мележа (1986)
Узнагароды:
Залаты крыж ордэна Віртуці Мілітары
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Чырвонага Сьцягу
Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені
Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені
Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Узнагароды
ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцяга СССР

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Аляксея Карпюка савецкія карныя службы пачалі вінаваціць у службе на немцаў. Па іх мысьлі, Аляксей Карпюк падазрона ўцёк з канцлягеру, а перад тым плаціў немцам маркамі. Аляксандар Амільяновіч рабіў у газэце «Ніва». Ён паехаў у музэй места Штутова, дзе высьветліў, што рабы канцлягеру ў Штутове мелі штомесяц невялікую капу рэйхсмарак[1]. Гэта ратавала Аляксея Карпюка ад савецкіх карных органаў, які быў адным з удзельнікаў лясных (партызанскіх) сотняў каля места Гарадок.

Аляксей Карпюк гаварыў Сакрату Яновічу аб плоцкія насільствы савецкіх ваякаў над нямецкімі жанчынамі ў 1944—1945 гг[1].

Узнагароды

рэдагаваць

Творчыя ўзнагароды

рэдагаваць
  • Заслужаны работнік культуры БССР (1980);
  • Ляўрэат Літаратурнай прэміі СП БССР імя І. Мележа (1986) за кнігу «Сучасны канфлікт».
  1. ^ а б  Яновіч, Сакрат Ня жаль пражытага. Ўспаміны / Юры Хмялеўскі. — Беласток: 2002. — С. 124—125. — 189 с. — (Бібліятэка БЛА Белавежа).

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць