Аляксей Карпюк
Аляксей Карпюк (14 красавіка 1920, в. Страшава каля Гарадку, цяпер Падляскае ваяводзтва, Польшча — 14 ліпеня 1992, Горадня) — беларускі пісьменьнік, грамадзкі дзяяч. Лідэр вольнадумнай інтэлігенцыі Горадні.
Аляксей Карпюк | |||||||
Асабістыя зьвесткі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Нарадзіўся | 14 красавіка 1920 в. Страшава, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка | ||||||
Памёр | 14 ліпеня 1992 (72 гады) Горадня, Рэспубліка Беларусь | ||||||
Літаратурная дзейнасьць | |||||||
Род дзейнасьці | пісьменьнік | ||||||
Мова | беларуская мова | ||||||
Прэміі | Заслужаны работнік культуры БССР (1980), Літаратурная прэмія Саюзу Пісьменькікаў БССР імя І. Мележа (1986) Узнагароды:
| ||||||
Узнагароды |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьАляксея Карпюка савецкія карныя службы пачалі вінаваціць у службе на немцаў. Па іх мысьлі, Аляксей Карпюк падазрона ўцёк з канцлягеру, а перад тым плаціў немцам маркамі. Аляксандар Амільяновіч рабіў у газэце «Ніва». Ён паехаў у музэй места Штутова, дзе высьветліў, што рабы канцлягеру ў Штутове мелі штомесяц невялікую капу рэйхсмарак[1]. Гэта ратавала Аляксея Карпюка ад савецкіх карных органаў, які быў адным з удзельнікаў лясных (партызанскіх) сотняў каля места Гарадок.
Аляксей Карпюк гаварыў Сакрату Яновічу аб плоцкія насільствы савецкіх ваякаў над нямецкімі жанчынамі ў 1944—1945 гг[1].
Узнагароды
рэдагаваць- ордэн Чырвонага Сьцяга;
- ордэн Айчыннай вайны I ступені;
- ордэн Айчыннай вайны II ступені;
- залаты крыж польскага ордэна «Віртуці Мілітары»;
- мэдалі.
Творчыя ўзнагароды
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ а б Яновіч, Сакрат Ня жаль пражытага. Ўспаміны / Юры Хмялеўскі. — Беласток: 2002. — С. 124—125. — 189 с. — (Бібліятэка БЛА Белавежа).
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьГэта — накід артыкула пра пісьменьніка альбо пісьменьніцу. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |