Юры Туронак

беларускі гісторык

Ю́ры Туро́нак (па-польску: Jerzy Turonek; 26 красавіка 1929, Дукшты, Польшча — 2 студзеня 2019[2]) — польскі гісторык беларускай нацыянальнасьці, дзяяч беларускай меншасьці ў Польшчы.

Юры Туронак
Jerzy Turonek
Jerzy Turonek portret.jpg
Юры Туронак ва ўнівэрсытэце Collegium Civitas у Варшаве, чэрвень 2010
Род дзейнасьці гісторык
Дата нараджэньня 26 красавіка 1929
Месца нараджэньня Дукшты, Польшча
Дата сьмерці 2 студзеня 2019 (89 гадоў)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Занятак гісторык, журналіст
Навуковая сфэра гісторыя[1]
Бацька Браніслаў Туронак
Маці Марыя Рэшаць[d]
Узнагароды Мэдаль да стагодзьдзя Беларускае Народнае Рэспублікі
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Туронак.

БіяграфіяРэдагаваць

Нарадзіўся 26 красавіка 1929 году ў Дукштах у Віленскім ваяводзтве ў Польшчы. Сын вядомага заходнебеларускага палітычнага дзеяча, лекара Браніслава Туронка. Скончыў Галоўную школу плянаваньня і статыстыкі ў Варшаве (1952). Працаваў ў Польскай Замежнагандлёвай палаце, дзе займаўся дасьледаваньнямі каньюнктуры міжнароднага хімічнага рынку, працаваў у Эўрапейскай эканамічнай камісіі ў Жэнэве.

З пачатку 1960-х займаўся гістарычнымі дасьледаваньнямі: вывучэньнем нацыянальнага руху пачатку ХХ стагодзьдзя, беларуска-польскіх дачыненьняў у ХХ стагодзьдзі, гісторыі Рыма-Каталіцкага Касьцёла. У 1986 годзе ў Варшаве абараніў доктарскую дысэртацыю «Беларусь пад нямецкай акупацыяй».

Аўтар кніг «Беларускае школьніцтва на Беласточчыне» (1976), «Вацлаў Іваноўскі і адраджэньне Беларусі» (1992), «Беларусь пад нямецкай акупацыяй» (1993), «Беларуская кніга ў Другой Рэчы Паспалітай» (2000), «Беларуская кніга пад нямецкім кантролем» (2002), «Людзі СБМ» (2006). Увосень 2006 году ягоныя ранейшыя працы былі перадрукаваныя ў зборніку «Мадэрная гісторыя Беларусі». У сакавіку 2008 году выйшла перавыданьне вядомага твора Юрыя Туронка «Беларусь пад нямецкай акупацыяй», у кнігу ўвайшло таксама дасьледаваньне «Людзі СБМ», якое выйшла ў 2006 годзе. Тады частка накладу была канфіскавана супрацоўнікамі міліцыі і КДБ[3].

Памёр 2 студзеня 2019 году. Быў пасьмяротна ўзнагароджаны мэдалём 100 гадоў БНР Рады Беларускай Народнай Рэспублікі.[4]

КрыніцыРэдагаваць

Вонкавыя спасылкіРэдагаваць