А
А, а (курсіў: А а ) — першая літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. У стараславянскім альфабэце носіць назву «азъ», якая адпавядае сучаснаму беларускаму займеньніку «я».
| Літара кірыліцы А | |
| Аа | |
| Выява | |
 | |
| ◄ Ӏ Э Ю Я А Ә Б В Г ► | |
| У лацінцы | A · a |
|---|---|
| Зьвесткі | |
| Гук | [a], [ɑ], [ə] |
| Назва ў Юнікодзе | cyrillic capital letter a cyrillic small letter a |
| Юнікод | А: U+0410 а: U+0430 |
| HTML | А: А, А
|
| UTF-16 | А: 0x410 а: 0x430 |
| URL-код | А: %D0%90 а: %D0%B0 |
| Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: усе • лацінка • кірыліца • грэцкія • дыякрытыкі | |
Літара ўзыходзіць да стар.-грэц. Α α (альфа), а тая ў сваю чаргу — да іўр. א «Алэф». Прыстаўка «а» (перад галоснымі — «ан») у запазычаных словах пазначае адсутнасьць прыкметы, выяўленага асноўнай часткай слова. Адпавядае беларускаму «без» і «не». Напрыклад: «А-морфны» — бясформенны, «а-сімэтрычны» — несімэтрычны.
Гісторыя Рэдагаваць
Узыходзіць да грэцкай Α α «альфа», а тая — да фінікійскай 
«алеф», якой пазначаўся гартанны зычны [?]; найбольш распаўсюджаная вэрсія ўзводзіць напісаньне алефа да выявы галавы быка. Па-стараславянску й па-царкоўнаславянску літара называецца «азъ», што перакладаецца на беларускую займеньнікам «я». У кірыліцы выглядае як 
, у глаголіцы — як 
(часта выбар такога напісаньня для першай літары альфабэту тлумачаць сувязьзю з крыжам як хрысьціянскім знакам)[1].
Лічбавае значэньне Рэдагаваць
У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах А мае значэньне лічбы — 1.