Базыль Белаказовіч
Базыль Белаказовіч (2 студзеня 1932, Відава, Беластоцкае ваяводзтва — 21 лютага 2010, Варшава) — польскі літаратуразнавец, доктар філялёгіі, прафэсар.
Базыль Белаказовіч | |
| Дата нараджэньня | 2 студзеня 1932[1] |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 21 лютага 2010 (78 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | гісторык |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар навук |
| Узнагароды |     |
Дасьледаваў беларускую літаратуру XIX стагодзьдзя, творчасьць польска-беларускіх пісьменьнікаў, беларускія тэмы і матывы ў польскай літаратуры і польскія ў беларускай.
Па паходжаньню на палову беларус, а на палову — паляк. У 1956 годзе скончыў філялягічны факультэт Ленінградзкага ўнівэрсытэту, а праз год там жа — гістарычны. Празь няпоўных дзесяць гадоў стаў ужо ганаровым доктарам таго ж унівэрсытэту. Падставы для гэтага дала манаграфія «З гісторыі польска-расейскіх літаратурных сувязяў ХІХ стагодзьдзя» (1971). А неўзабаве на яго ўсклалі грамадзкія абавязкі віцэ-прэзыдэнта Асацыяцыі выкладчыкаў расейскай мовы і літаратуры ў Польшчы.
Сакрат Яновіч рабіў у Ніве з 1956 па 1970 гады і з 1981 па 1988 гады і вучыўся ў 1968—1973 гадах у Варшаўскім унівэрсытэце на факультэце польскае й славенскае філялёгіі[2][3]. Магістэрская работа была па ўспрыняцьцю беларускае літаратуры ў Польшчы. Яе пісаў пад кіраўніцтвам прафэсара Крыстыны Кулічкоўскае. Рэцэнзэнтам стаў прафэсар Базыль Белаказовіч, які рабіў у Польскае Акадэміі Навук. Ён убачыў у Сакраце Яновічы навукоўца, але з-за беднасьці Сакрат Яновіч адмовіўся ад навуковае работы.
Істотныя карэктывы ў навуковыя пляны ўнесьлі каардынацыйныя паездкі ў Беларусь, удзел у менскіх навуковых канфэрэнцыях і кангрэсах, знаёмствы зь Вячаславам Рагойшам, Алегам Лойкам і іншымі беларускімі ўнівэрсытэцкімі прафэсарамі. У выніку гэтага зьявілася сьмелая манаграфія «Мар’ян Зьдзяхоўскі і Леў Талстой» (1995), дзе ўладальнік Ракава выступае як роўны расейскаму клясыку. Пісаў артыкулы пра беларускую літаратуру ХІХ стагодзьдзя, пра творчыя сувязі беларускіх і польскіх пісьменьнікаў. Зрэшты, там, дзе не ставала такіх сувязей, ён іх арганізоўваў сам.
Памёр у Варшаве, пахаваны на праваслаўных могілках.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ http://feb-web.ru/feb/kle/kle-abc/ke9/ke9-1682.htm
- ^ Справа Яновіча... / Сакрат Яновіч // «Ніва», — 1991, — 10 сакавіка.
- ^ Чыквін, Ян Па прызванні і абавязку: літаратурны-крытычныя артыкулы. — Беласток: Беластоцкі ўнівэрсытэт, 2005. — С. 208. — 236 с. — ISBN 83-7431-034-0
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |