Магн

Магн, магній (па-лацінску: Magnesium), Mg — хімічны элемэнт II групы пэрыядычнай сыстэмы; атамны нумар 12. Срабрыста-белы мэтал. Магн мае вялікую хімічную актыўнасьць. Ён утварае злучэньні з большасьцю немэталаў і амаль з усімі кісьлямі. Магн мае тры стабільныя ізатопы з масавымі лікамі 24, 25 і 26. Вядома дзевятнаццаць радыеактыўных ізатопаў.

Натар ← Магн → Алюмін Be ↑ Mg ↓ Ca 12Mg Пэрыядычная сыстэма хімічных элемэнтаў
Выгляд
Агульная інфармацыя
Назва, сымбаль, атамны нумар	Магн, Mg, 12
Група, пэрыяд, блёк	IIa, 3, s
Адносная атамная маса	24,305 г·моль−1
Канфігурацыя электронаў	[Ne] 3s²
Электронаў у абалонцы	2 8 2
Фізычныя ўласьцівасьці
Колер	срабрыста-белы
Фаза	Цьвёрдае цела
Шчыльнасьць (пры п. т.)	1,738 г·см−3
Шчыльнасьць вадкасьці пры т. пл.	1,584 г·см−3
Тэмпэратура плаўленьня	650 °C, 1202 °F
Структура крышталічнай краты	hexagonal close-packed
Магнэтызм	парамагнетык
Модуль Юнга	45 ГПа
Уласьцівасьці атама
Ступені затляненьня	+2, +1

Прыродныя крыніцы

Шырока распаўсюджаны ў прыродзе (8-е месца сярод элемэнтаў). Амаль кожны восьмы мінэрал утрымлівае магн. Запасы карбанатаў магну — магнэзіту MgCO₃ і даляміту CaCO₃·MgCO₃ — практычна невычарпальныя. Таксама шырока распаўсюджаныя сылікаты магну — тальк, сэрпэнцін (азбэст) і інш. Вялікая колькасьць магну — у марской вадзе.

Магн утрымліваецца ў жывых арганізмах (зялёны пігмэнт расьлінаў хлярафіл утрымлівае каля 2,5% магну).

Прымяненьне

Сплавы на аснове магну шырока ўжываюцца ў авіябудаваньні (магн лягчэйшы на трэць за гліняк і амаль у два разы больш трывалы). Сплавы магну немагнітныя, не іскраць пры ўдарах і церці, трывалыя супраць вібрацыйных нагрузак. Недахоп — нізкая каразійная ўстойлівасьць (патрэбна абарончае пакрыцьцё).

Вонкавыя спасылкі

Магн — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў