Этыёпія
Этыёпія (па-амхарску: ኢትዮጵያ) — краіна на паўночным усходзе Афрыкі ў раёне Афрыканскага рогу. Мяжуе на поўначы з Эрытрэяй, на ўсходзе з Джыбуці і Самалі, на поўдні з Кеніяй, на захадзе з Суданам і Паўднёвым Суданам. Выйсьця да мора ня мае. Насельніцтва краіны складае больш за 102 мільёнамі жыхароў[1], Этыёпія зьяўляецца самай населенай краінай сьвету, сярод тых, што ня маюць выхаду да мора ці акіяну, а таксама другой паводле колькасьці насельніцтва на афрыканскім кантынэнце пасьля Нігерыі. Агульная плошча краіны складае 1,1 млн км². Адыс-Абэба зьяўляецца сталіцай і найбуйнешым горадам краіны[2].
| Этыёпія лац. Etyjopija የኢትዮጵያ ፌዴራላዊ ዲሞክራሲያዊ ሪፐብሊክ ye-Ītyōṗṗyā Fēdēralāwī Dīmōkrāsīyāwī Rīpeblīk | |||||
| |||||
| Нацыянальны дэвіз: няма | |||||
| Дзяржаўны гімн: «Wodefit Gesgeshi, Widd Innat Ityopp’ya» | |||||
.svg)
| |||||
| Афіцыйная мова | амхарская | ||||
| Сталіца | Адыс-Абэба | ||||
| Найбуйнейшы горад | Адыс-Абэба | ||||
| Форма кіраваньня | Фэдэратыўная рэспубліка Сахлэ-Ворк Зэвдэ Абій Агмэд Алі | ||||
| Плошча • агульная • адсотак вады |
27 месца ў сьвеце 1 104 103 км² 0,7 | ||||
| Насельніцтва • агульнае (2016) • шчыльнасьць |
12 месца ў сьвеце 102 403 000 97,2/км² | ||||
| СУП • агульны (2017) • на душу насельніцтва |
67 месца ў сьвеце $80,874 млрд $898 | ||||
| Валюта | Быр (ETB) | ||||
| Часавы пас | EAT (UTC+3) | ||||
| Незалежнасьць — цяперашняя Канстытуцыя |
28 траўня 1991 году | ||||
| Аўтамабільны знак | ETH | ||||
| Дамэн верхняга ўзроўню | .et | ||||
| Тэлефонны код | +251 | ||||
 | |||||
Тэрыторыя Этыёпіі разглядаецца некаторымі навукоўцамі як вобласьць, зь якой сучасныя людзі рушылі на Блізкі Ўсход і далей[3][4]. На думку лінгвістаў, першыя людзі, якія размаўлялі на афразійскіх мовах, паходзілі з гэтага рэгіёну[5]. Гісторыю краіны можна прасачыць са старажытных часоў і большую частку сваёй гісторыі Этыёпія зьяўлялася манархіяй. У першыя стагодзьдзі нашае эры старажытнае каралеўства Аксум існавала на месцы сёньняшняй Этыёпіі[6]. Каля 1137 году ўтварылася Этыёпская імпэрыя. У канцы каляніяльнага падзелу Афрыкі ў XIX стагодзьдзі Этыёпія была толькі адной з двух краінаў, якія захавалі свой сувэрэнітэт. Краіна некаторы час была акупаваная Італіяй з 1936 па 1941 гады. Этыёпія таксама была першым афрыканскім чальцом у Лізе нацыяў і Арганізацыі Аб’яднаных Нацыяў. У 1974 годзе этыёпскі імпэратар Хайле Сэласіе быў зрынуты са свай пасады камуністычнім вайсковым урадам пры падтрымцы Савецкага Саюза. Камуністычны ўрад быў скінуты ў 1991 годзе Этыёпскім народным рэвалюцыйным дэмакратычным фронтам, таксама левага кірунку, якія застаецца асноўнай кіруючай палітычнай кааліцыяй з тых часоў.
Этыёпія і Эрытрэя выкарыстоўваць старажытны этыёпскі альфабэт, які зьяўляецца адным з самых старэйшых альфабэтаў у сьвеце, які выкарыстоўваюцца да гэтага часу[7]. Большасьць насельніцтва вызнае хрысьціянства, галоўным чынам зьяўляючыся вернікамі Этыёпскай праваслаўнай царквы, у той час як каля траціны вызнае іслам, зьяўляючыся ў асноўным сунітамі. Да 1980-х гадох у Этыёпіі жыла значная колькасьць этыёпскіх габрэяў[8]. Этыёпія зьяўляецца шматмоўнай краінай з каля 80 этналінгвістычнымі групамі, чатыры найбуйнейшыя зь якіх ёсьць арома, амхара, самалі і тыграі.
Этыёпія зьяўляецца краінай прыродных кантрастаў, з урадлівымі землямі на захадзе, лясамі і шматлікімі рэкамі з аднаго боку, і адным з самых гарачых пунктаў на Зямлі ў паселішчы Далол на поўначы краіны. Этыёпскае нагор’е зьяўляецца найбуйнейшым бесьперапынным горным ланцугом у Афрыцы, а пячоры Соф-Амар утрымліваюць самую вялікую пячору на кантынэнце. Клімат ёсьць трапічным, гарачым і сэзонна вільготным, пустэльны і паўпустэльны на поўначы і ўсходзе краіны. Этыёпія таксама мае найбольшую колькасьць аб’ектаў Сусьветнай спадчыны ЮНЭСКО ў Афрыцы[9]. Акрамя таго, гэтая дзяржава зьяўляецца адной з заснавальніц і чальцом ААН, G-24, Руху недалучэньня, G-77 і Арганізацыі афрыканскага адзінства. Сталіца краіны Адыс-Абэба ёсьць месцам разьмяшчэньня штаб-кватэры Афрыканскага зьвязу, Панафрыканскай палаты гандлю і прамысловасьці, Эканамічнай камісіі ААН для Афрыкі, афрыканскіх рэзэрвовых сілаў і многіх з глябальных грамадзкіх арганізацыяў скіраваных на Афрыку. У 1970-х і 1980-х гадох Этыёпія перажыла сэрыю грамадзянскіх канфліктаў і камуністычных чыстак, якія перашкодзілі разьвіцьцю ейнай эканоміцы. Краіна аднавілася і зараз мае самую вялікую эканомію па СУП ва Ўсходняй Афрыцы[10][11].
Гісторыя
рэдагавацьЭтыёпія — найстарэйшая незалежная дзяржава Афрыкі. Да 1974 году — манархія. У 1974 годзе да ўлады прыйшлі рэвалюцыйна настроеныя вайскоўцы на чале з Мэнгісту Хайле Марыямам. У 1978—1979 гг. войскі Этыёпіі пры дапамозе Кубы і СССР адбілі самалійскае ўварваньне на ўсход краіны[12]. У 1991 годзе ў выніку шматгадовай узброенай барацьбы іх зьмяніў цяперашні ўрад, створаны Рэвалюцыйна-дэмакратычным фронтам этыёпскіх народаў (РДФЭН). У тым жа годзе адбылася фактычнае аддзяленьне ад Этыёпіі правінцыі Эрытрэя, стаўшай у 1993 годзе незалежнай дзяржавай.
Пэрыяд дэмакратыі
рэдагаваць
Першыя шматпартыйныя выбары адбыліся ў траўні 1995 году, перамогу ў якіх атрымала партыя РДФЭН. Прэзыдэнт пераходнага ўраду, лідэр партыі РДФЭН, Мэлес Зэнаві, стаў прэм’ер-міністрам, а Нэгаса Гідада быў абраны прэзыдэнтам[13]. У траўні 1998 году пагранічная спрэчка з Эрытрэяй прывяла да эрытрэйска-этыёпскай вайны, якая працягвалася да чэрвеня 2000 году і каштавала абедзьвюм краінаў каля $1 млн у дзень[14]. Гэта аказала нэгатыўны ўплыў на эканоміку Этыёпіі, але ўзмацніла кіруючую кааліцыю[15].
Вынікі трэціх шматпартыйных выбараў у Этыёпіі, якія прайшлі 15 траўня 2005 году, аказаліся даволі спрэчнымі, а некаторыя апазыцыйныя рухі абвінавацілі кіроўную ўладу ў махлярстве. Не зважаючы на тое, што Цэнтар Картэра быў задаволены працэсам падрыхтоўкі да выбараў, падзеі, што рушылі за плебесцытам, выклікалі абурэньне міжнароднай установы. Назіральнікі ад Эўрапейскага Зьвязу выказалі падтрымку кампаніі РДФЭН, але таксама зазначылі парушэньні ў падліку галасоў і публікацыі вынікаў[16]. Апазыцыйныя партыі атрымалі больш за 200 месцаў у парлямэнце, што было значна больш за мінулыя 12 месцаў на выбарах 2000 году. У той час як большасьць прадстаўнікоў апазыцыі атрымалі мандаты, некаторыя лідэры апазыцыйных партыяў адмовіліся заняць свае месцы ў парлямэнце і былі абвінавачаныя ў распальваньні гвалту пасьля выбараў і былі заключаныя ў турму.
Кааліцыя апазыцыйных партыяў была створаная ў 2009 годзе з мэтай перамогі над РДФЭН у парлямэнцкіх выбарах 2010 году. Мэлес, які знаходзіўся ва ўладзе з 1991 году, апублікаваў свой 65-старонкавы маніфэст ў Адыс-Абэбе 10 кастрычніка 2009 году. Па выніках апазыцыя атрымала большасьць галасоў, але РДНЭФ спыніла падлік галасоў на некалькіх дзён, што выклівала абурэньне апазыцыі. Мэлес памёр 20 жніўня 2012 году ў Брусэлі, дзе ён лячыўся ад нявызначанага захворваньня[17]. Намесьнік прэм’ер-міністра Хайлемарыям Дэсалень быў прызначаны новым прэм’ерам краіны да правядзеньня новых выбраў у 2015 годзе[18], але пасьля іх застаўся на сваёй пасадзе[19].
5 жніўня 2016 году ў краіне ўспыхнулі хваляваньні і дэманстрацыі, дзясяткі дэманстрантаў былі расстраляныя і забітыя паліцыяй. Пратэстоўцы патрабавалі спыніць парушэньні правоў чалавека, вызваліць палітычных зьняволеных і больш справядлівага пераразьмеркаваньня багацьцяў[20][21]. Пасьля гэтых пратэстаў, Этыёпія аб’явіла надзвычайнае становішча, якое было адменена ў жніўні 2017 году[22]. Новае надзвычайнае становішча было аб’яўлена ўрадам 16 лютага 2018 году пасьля адстаўкі прэм’ера Дэсаленя[23]. Хайлемарыям зьяўляецца першым кіраўніком у сучаснай гісторыі Этыёпіі, які сам сышоў у адстаўку, у той час як ягоныя папярэднікі, ці памерлі, займаючы кіроўныя пасады, ці былі скінутыя[24]. Ягоны пераемнік Абій Агмэд Алі зрабіў гістарычны візыт у Эрытрэю ў 2018 годзе, паставіўшы кропку ў працяглам канфлікце паміж краінамі[25].
Палітыка
рэдагавацьУнутраная палітыка
рэдагавацьПрынятай у 1994 годзе Канстытуцыяй усталяваны фэдэратыўны дзяржаўны лад краіны і замацаваныя асноўныя дэмакратычныя прынцыпы разьвіцьця грамадзтва. Кіруючая з 1991 году кааліцыя — Рэвалюцыйна-дэмакратычны фронт этыёпскіх народаў. Лідэр Фронту — Мэлес Зэнаўі. Парлямэнт (Фэдэральны сход) складаецца з Рады народных прадстаўнікоў (валодае заканадаўчай уладай) і Рады Фэдэрацыі (у яе веданьні — тлумачэньне Канстытуцыі і прыняцьце рашэньняў, зьвязаных з рэалізацыяй права рэгіёнаў на самавызначэньне). Прэзыдэнт і Прэм’ер-міністар абіраюцца парлямэнтам. Прэзыдэнту адводзяцца прадстаўнічыя функцыі. Рэальная ўлада ў краіне належыць прэм’ер-міністру.
Геаграфія
рэдагавацьРэльеф
рэдагавацьЭтыёпія — самая высокагорная краіна афрыканскага кантынэнта. Значную частку яе тэрыторыі займае Этыёпскае нагор’е, якое распасьціраецца з поўначы на поўдзень Этыёпіі. Самая высокая частка нагор’я — паўночная. Тут разьмешчаныя найвышэйшыя кропкі краіны — Рас-Дашэн (4620 м) і Талё (4413 м). На ўсходзе нагор’е рэзка абрываецца ў западзіну Афар — адну з самых нізкіх кропкаў Афрыкі.
Заходняя частка Этыёпскага нагор’я мае больш палогі рэльеф і апускаецца да суданскай граніцы невялікімі ступенямі. Раўніны таксама займаюць значную частку тэрыторыяў Этыёпіі. Самая буйная знаходзіцца на ўсходзе краіны. Месцамі яна пераходзіць у плято вышынёй больш за 1000 м. Гэта адна з самых засушлівых часткаў Этыёпіі. Таксама невялікія раўніны, заціснутыя паміж горнымі хрыбтамі, разьмешчаныя на поўначы і захадзе краіны.
Клімат
рэдагавацьУся тэрыторыя Этыёпіі разьмешчаная ў субэкватарыяльным і экватарыяльным кліматычных пасах. На той факт, што большая частка краіны разьмешчана на Этыёпскім нагор’і, тлумачыць больш мяккі і вільготны клімат Этыёпіі. Тэмпэратуры тут круглы год +25…+30 і выпадае дастатковая колькасьць ападкаў.
Эканоміка
рэдагавацьЭтыёпія ўваходзіць у лік найбяднейшых краінаў сьвету. Падмурак эканомікі краіны складае сельская гаспадарка, якая забясьпечвае амаль палову CУП і 85% валютных паступленьняў.
Грашовая адзінка — быр (1 даляр ЗША ~ 8,5 быраў).
Сельская гаспадарка
рэдагавацьАсноўныя сельскагаспадарчыя культуры — кава, зерневыя, алейныя, бабовыя. У жывёлагадоўлі пераважае гадоўлю буйнарагатага быдла, а таксама авечак, коз, вярблюдаў. Прыватны сэктар дае каля 90% прадукцыі. Краіна залежыць ад імпарту прадуктаў харчаваньня і замежнай харчовай дапамогі. Урад прадпрымае высілкі па інтэнсыфікацыі сельскай гаспадаркі на базе разьвіцьця малой ірыгацыі.
Прамысловасьць
рэдагавацьПрамысловасьць забясьпечвае 10—12% СУП і прыкладна 15% экспартных паступленьняў. Асноўныя галіны: гарбарна-абутковая, тэкстыльная, харчовая, будаўнічая. Доля дзяржсэктара — каля 70%, у цяперашні час ідзе працэс акцыянаваньня і прыватызацыі дзяржпрадпрыемстваў. Маюцца радовішчы танталу, прыроднага газу, жалеза, паташу, золата, срэбра і іншых карысных выкапняў.
Транспарт
рэдагавацьДзейнічаюць два міжнародныя аэрапорты, чыгунка, якая злучае Адыс-Абэбу са сталіцай суседняй дзяржавы Джыбуці, праз порт якой зьдзяйсьняецца 90% вонкавагандлёвага грузазвароту краіны. Працягласьць шашэйных дарог — 16,5 тыс. км, зь якіх толькі 9 тыс. км — могуць выкарыстоўвацца цэлы год.
Вонкавы гандаль
рэдагавацьКаля 60% валютных паступленьняў забясьпечваецца экспартам кавы. Імпартуюцца нафта і нафтапрадукты, вырабы машынабудаваньня, мэтал, мінэральныя ўгнаеньні, мэдыкамэнты і іншыя. Асноўныя гандлёвыя партнэры — Саудаўская Арабія, краіны ЭЗ, ЗША, Японія.
Дэмаграфія
рэдагавацьНасельніцтва складаецца з каля 100 народнасьцяў, найболей буйныя зь іх — арома (40%), амхара (29%) і тыграі (15%). У Адыс-Абэбе пражывае больш за 3,5 млн жыхароў.
Рэлігія
рэдагавацьАсноўныя рэлігіі якую вызнае палова насельніцтва — блізкае да праваслаўя хрысьціянства монафізыцкага толку. Іслам суніцкага кірунку вызнае каля 47% насельніцтва.
Культура
рэдагавацьДзяржаўнае сьвята — Дзень перамогі дэмакратычных сілаў — 28 траўня.
Сетка сродкаў масавай інфармацыі ўключае дзяржаўную тэлерадыёкампанію, два інфармацыйныя агенцтвы, шматлікія друкаваныя выданьні, у асноўным прыватныя, на ангельскай, амхарскай і іншых мясцовых мовах.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ «World Population Prospects: The 2017 Revision». ESA.UN.org
- ^ «Ethiopia». The World Factbook. CIA.
- ^ «Humans Moved From Africa Across Globe, DNA Study Says». Bloomberg News.
- ^ Kaplan, Karen (21 February 2008). «Around the world from Addis Ababa». Los Angeles Times. Star Tribune.
- ^ Zarins, Juris (1990). «Early Pastoral Nomadism and the Settlement of Lower Mesopotamia». Bulletin of the American Schools of Oriental Research. 280 (280): С. 31—65. doi:10.2307/1357309.
- ^ Henze, Paul B. (2005) «Layers of Time: A History of Ethiopia», ISBN 1-85065-522-7.
- ^ Page, Willie F. (2001). «Encyclopedia of African history and culture: African kingdoms (500 to 1500), Volume 2». Facts on File. — С. 230. — ISBN 978-0-8160-4472-6.
- ^ Weil, Shalva (2011). «Ethiopian Jews», New York: Cambridge University Press. — С. 165—166.
- ^ «Ethiopia: Most World Heritage Sites in Africa». Deep from an Ethiopian.
- ^ «Ethiopia surpasses Kenya to become East Africa's Biggest Economy». Nazret.com.
- ^ «Ethiopia GDP purchasing power 2010: 86 billion». International Monetary Fund.
- ^ Мікола Дзябёла. Мікалай Іванчанка: «Вельмі цяжка было растлумачыць этыёпам, што такое сацыялізм» // Зьвязда : газэта. — 15 сакавіка 2003. — № 65-66 (24749-24750). — С. 5. — ISSN 1990-763x.
- ^ «President expelled from ruling party». IRIN.
- ^ «Will arms ban slow war?». BBC News.
- ^ «War 'devastated' Ethiopian economy». BBC News.
- ^ «2005 Ethiopian election: a look back». Voice of America
- ^ «Ethiopian Prime Minister Meles has died: state television». Reuters.
- ^ «Ethiopia acting PM to remain at helm until 2015». Reuters.
- ^ «Profile: Ethiopia's 'placeholder' PM quietly holds on». Al Jazeera.
- ^ «'Several killed' as Ethiopia police clash with protesters». BBC News.
- ^ «At least 33 protesters killed in Ethiopia's Oromiya region: opposition». Reuters.
- ^ «10 killed as Ethiopia forces clash with protesters in Oromia». Africanews.
- ^ «Ethiopia declares state of emergency». BBC News.
- ^ «Ethiopians protesting state of emergency shut down capital, Oromia region». France 24.
- ^ «Ethiopia and Eritrea declare end of war». BBC News.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
- Этыёпія. The World Factbook. (анг.)
- Этыёпія. BBC News. (анг.)
- Этыёпія. Curlie. (анг.)
- Сучасная гісторыя Этыёпіі(недаступная спасылка). Conflictologist. (рас.)