Горадняэнэрга

«Горадняэнэрга» — дзяржаўнае вытворчае прадпрыемства Беларусі, заснаванае ў красавіку 1954 годзе ў якасьці Энэргаўправы Гарадзенскай вобласьці.

«Горадняэнэрга»

Тып	унітарнае прадпрыемства
Дэвіз	Зробім жыцьцё сьвятлей і цяплей
Заснаваная	6 красавіка 1954 (70 гадоў таму)
Заснавальнікі	Савет міністраў Беларускай ССР
Уласьнікі	«Белэнэрга»
Краіна	Беларусь
Разьмяшчэньне	Горадня
Адрас	Кастрычніцкі раён, прасп. Касманаўтаў, д. 64
Ключавыя фігуры	Віктар Жук (генэральны дырэктар), Юры Шмакаў (галоўны інжынэр)
Галіна	энэргетыка
Прадукцыя	электраэнэргія
Паслугі	ацяпленьне
Лік супрацоўнікаў	6101 (2022 год)
Матчына кампанія	«Белэнэрга»
energo.grodno.by

На 2022 год забясьпечвала ацяпленьнем і электраэнэргіяй жытло і прадпрыемствы Гарадзенскай вобласьці. Улучала вытворчасьць, перадачу і разьмеркаваньне энэргіі. Мела ў сваім складзе 12 падразьдзяленьняў у галіне энэргетычнай вытворчасьці і будаўніцтва: Гарадзенскую цеплаэлектрацэнтраль-2; 4 электрычныя сеткі — Ашмянскія і Ваўкавыскія, Гарадзенскія і Лідзкія; 2 цеплавыя сеткі — Гарадзенскія і Лідзкія; «Прадпрыемства сродкаў дыспэтчарскага і тэхналягічнага кіраваньня» (Моладзевая вул., д. 2) і вытворчасьць «Энэргабудрамонт» (Скідальская шаша, д. 18). Сярод іншага, Гарадзенскай і Лідзкай цепласеткам належалі кацельні і малыя ЦЭЦ, а электрасеткам — гідраэлектрастанцыі, у тым ліку Гарадзенская ГЭС на Нёмане. Падразьдзяленьні мелі ўласныя гуртажыткі, пункты аховы здароўя і ўстановы грамадзкага харчаваньня. У складзе прадпрыемства таксама працавалі Навучальны асяродак энэргетыкаў (вул. Будзёнага, д. 42), здраўніца «Энэргетык» у Ваўкавыскім раёне (Кавалі) і земляробчая фірма «Стары Дворац» у Бераставіцкім раёне.

Вытворчасьць

На 1 студзеня 2022 году «Горадняэнэрга» мела ўсталяваную электрычную магутнасьць 393,297 мэгаватаў (МВт), зь іх 93 % (365,238 МВт) на цеплаэлектрацэнтралях (ЦЭЦ), 5 % (19,059 МВт) на гідраэлектрастанцыях (ГЭС) і 2 % (9 МВт) на ветраэлектрычных устаноўках (ВЭУ) Наваградзкай ветраэлектрастанцыі. Усталяваная цеплавая магутнасьць кацельнага абсталяваньня на арганічным паліве складала 2 311,8 гігакалёрыяў/гадзіна (96 %), а электракатлоў — 86 Гкал/гадз. Налічвалася 166 электрападстанцыяў напругай 35—330 кілявольтаў (кВ) і агульнай магутнасьцю 4649 мэгавольт-ампэр (МВА). Агульная даўжыня лініяў электраперадачы (ЛЭП) складала 38 152 км, зь іх 73 % (28 050 км) прыпадала на паветраныя ЛЭП напругай 0,4—10 кВ, 14 % (5204 км) — на кабэльныя ЛЭП і 13 % (4898 км) — на паветраныя ЛЭП напругай 35—330 кВ. Цепласеткі мелі даўжыню 779,148 км, зь якіх 60 % (471,893 км) складалі папярэдне ізаляваныя трубы: 76 % (591,104 км) прыпадала на Гарадзенскія цепласеткі, 24 % (188,044 км) — на Лідзкія.

Асноўнымі цеплаэлекстрацэнтралямі былі: Гарадзенская ЦЭЦ-2 з усталяванай электрамагутнасьцю на 312,45 МВт (79 % усёй электрамагутнасьці «Горадняэнэрга»), Лідзкая цеплаэлектрацэнтраль на 43 МВт і Паўночная міні-ЦЭЦ у Горадні на 9,5 МВт. Дзейнічала 5 падстанцыяў напругай 330 кВ: Горадня — 800 МВА, Рось у Ваўкавыскім раёне і Смаргонь — па 325 МВА, Горадня Паўднёвая і Ліда — па 250 МВА. Таксама працавала 8 ГЭС: Гарадзенская гідраэлектрастанцыя на 17 МВт і Гезгальская ГЭС у Зьдзецельскім раёне на 0,72 МВт, Воўпенская ГЭС у Ваўкавыскім раёне на 0,509 МВт і Рачунская ГЭС у Смаргонскім раёне на 0,3 МВт, Навасёлкаўская ГЭС у Зьдзецельскім раёне на 0,22 МВт і Зэльвенская ГЭС на 0,11 МВт, а таксама Нёмнаўская і Янаўская ГЭС па 0,1 МВт. За 2014—2017 гады выпрацоўка электраэнэргіі вырасла з 1876,2 да 2020,6 млн кіляват-гадзіна, пасьля чаго пасьлядоўна скарацілася да 1863,5 млн кіляват-гадзіна да 2020 году. Пры гэтым, выдатак паліва на выпуск электраэнэргіі за 2014—2017 гады упаў з 169,7 да 164,7 грам/кВт-гадз, пасьля чаго пасьлядоўная рос да 168,7 грам/кВт-гадз да 2021 году. У 2021 годзе 85 % выпрацоўкі электраэнэргіі прыпала на Гарадзенскую ЦЭЦ-2, 7 % — на Лідзкую ЦЭЦ, 5 % — на аднаўляльную энэргію і 2,5 % — на Паўночную міні-ЦЭЦ. У 2014—2018 гадох выпуск цеплаэнэргіі складаў 3,8 млн гігакалёрыяў, зь іх 2,3 млн Гкал зь сеткавай вадой і 1,5 млн Гкал з парам. Да 2020 году выпуск цяпла скараціўся да 2,9 млн Гкал за кошт падзеньня яго выпуску з парам да 700 тыс. Гкал. У 2021 годзе Гарадзенская ЦЭЦ-2 выпусьціла 69 % цяпла, Лідзкая ЦЭЦ — 14 %, Паўночная міні-ЦЭЦ — 13 %, кацельны цэх «Смаргонь» — 3 % і кацельны цэх «Нёман» — 1 %. Выдатак паліва на выпуск цяпла ў 2014—2021 гадох складаў 167 кг/Гкал.

Мінуўшчына

6 красавіка 1954 году Савет міністраў Беларускай ССР ухваліў Пастанову № 315 аб утварэньні Энэргаўправы Гарадзенскай вобласьці, на балянс якой перадалі 11 дробных элеткрастанцыяў агульнай магутнасьцю 6,5 МВт і электрасеткі ў Скідзелі, Вялікай Бераставіцы і Зьдзецелі. Улетку 1956 году запусьцілі 1-ы параправод ад Лідзкай ЦЭЦ да «Лідзкай абутковай фабрыкі». У 1957 годзе адчынілі першыя падстанцыі на 35 кілявольтаў: «Станіславава» ў Горадні, у Сапоцкіне, Шчучыне і Скідзелі, а таксама пры Лідзкай цеплаэлектрацэнтралі (ЦЭЦ). Іх сілкавалі па новых паветраных лініях электраперадачы (ЛЭП) Горадня—Сапоцкін, Ліда—Шчучын і Горадня—Шчучын. У чэрвені 1957 году Савет народнай гаспадаркі БССР перадаў электрасеткі Гарадзенскай электрастанцыі і Лідзкай ЦЭЦ у кіраваньне Энэргаўправы Гарадзенскай вобласьці, у складзе якой ўтварылі Гарадзенскую і Лідзкую электрасеткі. Да канца сьнежня 1958 году Энэргаўправа Гарадзенскай вобласьці электрыфікавала ўсе 24 раённыя цэнтры вобласьці, а таксама паселішчы каля чыгуначных станцыяў і гідраэлектрастанцыяў, дызэльных электрастанцыяў і разьмеркавальных электрасетак. 13 лютага 1959 году Управа энэргетыкі Савету народнай гаспадаркі БССР зацьвердзіла Указ № 10 аб пераўтварэньні Энэргаўправы Гарадзенскай вобласьці ў прадпрыемства «Электрасеткі Гарадзенскай вобласьці». 7 лістапада 1959 году дыспэтчарская служба Гарадзенскіх абласных электрасетак прыступіла да кругласодневага дзяжурства. У Гарадзенскую энэргасыстэму злучылі 4 электрастанцыі і 2 энэргацягнікі з агульнай магутнасьцю 42,45 МВт. Пазьней падлучылі цеплаэлектрацэнтралі (ЦЭЦ) «Скідзельскага цукровага камбінату» і «Мастоўскага фанэрна-дрэваапрацоўчага камбінату».

У траўні 1960 году запусьцілі Гезгальскую ГЭС у Зьдзецельскім раёне на 0,56 МВт. У жніўні 1960 году на Лідзкай ЦЭЦ увялі ў лад турбагенэратар № 1 магутнасьцю 2,5 МВт. 1 лістапада 1960 году ўтварылі Ваўкавыскія электрасеткі. У кастрычніку 1961 году Гарадзенскую энэргасыстэму злучылі зь Беларускай па паветранай ЛЭП Карэлічы—Мір і Слонім—Баранавічы на 35 кВ. У студзені 1962 году падстанцыю «Смаргонь-горад» перавялі з напругі 35 кВ на 110 кВ пры ўсталёўцы трансфарматара магутнасьцю 10 мэгавольт-ампэр (МВА). У верасьні 1962 году адчынілі паветраную ЛЭП Бярозаўская ДРЭС—Рось на 220 кВ і падстанцыю «Рось» на 220/110/35 кВ з трансфарматарам на 60 МВА. У 1962 годзе ўтварылі раённую энэргетычную ўправу (РЭУ) «Горадняэнэрга», у склад якой улучылі: 4 электрасеткавыя раёны — Ашмянскі і Ваўкавыскі, Гарадзенскі і Лідзкі; 3 цеплаэлектрацэнтралі (ЦЭЦ) — Гарадзенскую, Лідзкую і Роскую; а таксама «Энэргазбыт». РЭУ «Горадняэнэрга» налічвала 1311 супрацоўнікаў. Для патрэбаў прамысловасьці Горадні ўвялі ў дзеяньне паветраную лінію электраперадачы (ЛЭП) Рось—Горадня напругай 220 кілявольтаў (кВ) і «Ўсходнюю» падстанцыю аднолькавай напругі з трансфарматарам на 60 мэгавольт-ампэр (МВА). У выніку праз паветраную ЛЭП Рось—Баброўнікі (Беластоцкі павет) напругай 110 кВ Гарадзенскую энэргасыстэму злучылі з Польскай, празь якую з энэргасыстэмай «Мір» краінаў Рады эканамічнай ўзаемадапамогі (Савецкі Саюз).

У студзені 1963 году падстанцыю «Станіславава» перавялі з напругі 35 кВ на 110 кВ з усталёўкай трансфарматара на 15 МВА. Адначасна ўвялі ў дзеяньне падстанцыю «Ільнокамбінат» на 110 кВ з трансфарматарам на 20 МВА. У выніку ўсе паселішчы Гарадзенскай вобласьці атрымалі сілкаваньне ад Беларускай дзяржаўнай энэргасыстэмы. 10 студзеня 1963 году Гарадзенскае аддзяленьне «Энэргазбыту» пераўтварылі ў Гарадзенскае прадпрыемства «Энэргазбыт» РЭУ «Горадняэнэрга». У сьнежні 1963 году ўзьвялі паветраную ЛЭП Баранавічы—Наваградак на 110 кВ, якая злучыла Берасьцейскую і Гарадзенскую энэргасыстэмы. Пры гэтым, у Наваградку запусьцілі пастанцыі на 110/35/6 кВ магутнасьцю 15 МВА. Таксама паветраную ЛЭП Рось—Масты—Шчучын перавялі з 35 кВ на напругу 110 кВ, а ЛЭП Рось—Баброўнікі — на 220 кВ. У будынку РЭУ «Горадняэнэрга» ўсталявалі 1-ю аўтаматычную тэлефонную станцыю (АТС) на 100 нумароў для ўнутранай сувязі. На Лідзкай ЦЭЦ увялі ў дзеяньне кацёл № 3 магутнасьцю 75 тонаў пару за гадзіну, які забясьпечыў парам «Лідзкі лакафарбавы завод». Гарадзенскую ЦЭЦ перавялі на спальваньне мазуты і прыроднага газу з украінскага Дашава ў Львоўскай вобласьці. 1 лістапада 1964 году стварылі Навучальна-курсавы камбінат «Горадняэнэрга». 15 траўня 1965 году ўтварылі Ашмянскі раён электрасетак. У лістападзе 1965 году ў Горадні ўвялі ў дзеяньне падстанцыю «Фолюш» на 110 кВ зь сілкаваньнем ад паветранай ЛЭП Усходняя—Фолюш на 110 кВ. Таксама ўвялі ўчастак паветранай ЛЭП Фолюш—Ільнокамбінат на 110 кВ. У выніку ўтварылі Гарадзенскае кальцо паветранай ЛЭП на 110 кВ. Пры гэтым, узьвялі Паўночнае паўкальцо паветранай ЛЭП на 110 кВ з падстанцыямі «Станіславава», «Ільнокамбінат» і «Сынтвалакно». У сьнежні 1966 году ўвялі паветраную ЛЭП Бярозаўская ДРЭС—Рось—Горадня на 220 кВ. У выніку Гарадзенская вобласьць атрымала 2-е сілкаваньне ад Бярозаўскай ДРЭС у Берасьцейскай вобласьці. У ліпені 1967 году запусьцілі 1-ю чаргу «Паўднёвай» падстанцыі на 220 кВ.

28 сьнежня 1967 году РЭУ «Горадняэнэрга» выдала Загад № 186, якім са студзеня 1968 году Ашмянскі, Ваўкавыскі, Гарадзенскі і Лідзкі раёных электрычных сетак (РЭСы) пераўтварылі ў прадпрыемствы электрасетак з самастойным балянсам. Гэтыя прадпрыемствы ўлучылі 18 раёнаў электрасетак і 56 апорна-эксплюатацыйных пунктаў. Да канца сьнежня 1969 году ў энэргасыстэме «Горадняэнэрга» працавала 35 каналаў высокачастасьцевай сувязі. Выкарыстоўвалі 64 радыёстанцыі на ўльтракароткіх хвалях (УКХ). На галоўны дыспэтчарскі пункт вывелі тэлевымярэньні і тэлесыгналізацыю з падстанцыяў «Горадня-Ўсходняя» і «Рось», тэлевымярэньні з Гарадзенскай ЦЭЦ-1, тэлесыгналізацыю зь 5 падстанцыяў на 110 кВ — «Станіславава» і «Фолюш», «Ільнокамбінат» і «Занёманская», а таксама «Смаргонь». Да 1970 году ўвялі ў дзеяньне паветраную ЛЭП на 110 кВ, якая зьвязала Гарадзенскую энэргасыстэму зь Летувіскай. У жніўні 1970 году запусьцілі 1-ю чаргу Гарадзенскай ЦЭЦ-2 магутнасьцю 60 мэгаватаў (МВт), а ў лістападзе — 2-і катлаагрэгат і 2-ю турбіну магутнасьцю 60 МВт. 31 жніўня 1970 году ўтварылі падразьдзяленьне «Гарадзенскай ЦЭЦ-2». Таксама стварылі Народны ўнівэрсытэт тэхніка-эканамічных ведаў РЭУ «Горадняэнэрга», які ахапіў усе падразьдзяленьні энэргасыстэмы. У 1971 годзе ў склад Гарадзенскай ЦЭЦ-1 перадалі кацельню баваўняна-прадзільнай фабрыкі пад назвай «Паўночная кацельня». У верасьні 1971 году на падстанцыі «Індура» на 35 кВ увялі ў дзеяньне 1-ы камплект прылады вызначэньня месцаў замыканьняў у разьмеркавальнай сетцы на 10 кВ. У 1972 годзе ў Горадні ўвялі ў дзеяньне 2,4 км цепламагістралі № 2 прамерам 50 см ад вуліцы Белуша да Гарадзенскай ЦЭЦ-1. Даўжня цепласетак склала 76 км, зь іх 46,4 км было на балянсе прадпрыемства. На 1 студзеня 1972 году на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 усталявалі 3 катлаагрэгаты БКЗ-320-140 ГМ, 2 турбіны ПТ 60-130/13 з генэратарамі ТВФ-60-2 і 2 трансфарматары сувязі ТДНГУ-63000/110.

У траўні 1973 году «Горадняэнэрга» адчыніла 1-ы ў Беларускай энэргасыстэме Навучальна-трэнавальны палігон, дзе прайшлі спаборніцтвы на найлепшых электрамантэра і майстра разьмеркавальных сетак Белгалоўэнэрга. 9 ліпеня 1972 году Гарадзенская ЦЭЦ-2 выпрацавала першы мільярд кіляват-гадзіна электраэнэргіі. Улетку 1973 году адчынілі піянэрскі летнік «Энэргетык» у Ваўкавыскім раёне (Кавалі), дзе за 2 наступныя гады дабудавалі яшчэ 2 корпусы па 80 месцаў і страўня. У кастрычніку 1973 году дабудавалі цепламагістралі № 1, 2 і 3, якія злучылі Гарадзенскія ЦЭЦ-1 і ЦЭЦ-2 з кацельняй Паўночнага прамысловага вузла Горадні. У 1974 годзе кіраўніцтва «Горадняэнэрга» пераехала ў новы будынак па праспэкце Касманаўтаў. У 1975 годзе ўвялі ў дзеяньне 3,6 км цепламагістралі ; 4 прамерам 70 см ад вуліцы Белуша па вантавым мосьце празь Нёман да вуліцы Янкі Купалы ў Горадні. 1 верасьня 1975 году ўтварылі Гарадзенскае прадпрыемства цеплавых сетак з 4-ма падразьдзяленьнямі: Гарадзенская ЦЭЦ-1, Лідзкая ЦЭЦ з участкам цепласетак, Паўночны раён цепласетак з Паўночнай кацельняй і Цэнтральны раён цепласетак. У сьнежні 1975 году ўвялі турбіну Р-50-130/13 ст. №3 на Гарадзенскай ЦЭЦ-2. У 1976 годзе на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 сталі выкарыстоўваць генэратар № 3 у якасьці сынхроннага кампэнсатара рэактыўнай магутнасьці сеткі 220—330 кВ. У верасьні 1976 годзе ўвялі ў дзеяньне паветраную ЛЭП Аліта—Горадня на 330 кВ, а ў сьнежні — 1-ю чаргу падстанцыі «Горадня» на 330 кВ магутнасьцю 200 МВА. У Горадні пабудавалі 1,95 км цепласетак і увялі ў дзеяньне падпампоўвальную станцыю № 4 на вуліцы Пушкіна з 2-ма сеткавымі помпамі магутнасьцю 500 кубамэтраў/гадзіна. У 1977 годзе адчынілі паветраную ЛЭП Горадня—300—Паўднёвая на 220 кВ даўжынёй 37 км і 2-ю чаргу падстанцыі «Горадня» на 330 кВ з АТ-1 магутнасьцю 400 МВА. У верасьня 1977 году запусьцілі паветраную ЛЭП Горадня—300—Станіславава на 110 кВ з адпайкай на падстанцыю «Ільнокамбінат» на 110 кВ. У 1978 годзе ў «Горадняэнэрга» стварылі бюро аўтаматызаваных сыстэмаў кіраваньня (АСК) і запусьцілі ЭВМ АС-1020 у вылічальным асяродку. У 1979 годзе ў будынку РЭУ «Горадняэнэрга» адчынілі музэй Гарадзенскай энэргасыстэмы.

У 1981 годзе запусьцілі падстанцыю «Ліда» на 330 кВ магутнасьцю 125 МВА і паветраную ЛЭП Маладэчна—Ліда на 330 кВ даўжынёй 124,9 км. У 1985 годзе «Горадняэнэрга» атрымала дыплём 1-й ступені на Выставе дасягненьняў народнай гаспадаркі Савецкага Саюзу за распрацоўку тэлемэханізаваньня разьмеркавальных сетак сельскагаспадарчага прызначэньня. У 1986 годзе на падстанцыі «Горадня» на 330 кВ усталявалі сынхронны кампэнсатар магутнасьцю 50 рэактыўных МВА. 7 ліпеня 1988 году пэрсанал Ашмянскіх электрасетак упершыню замяніў ізалятар на паветранай ЛЭП Ігналінская АЭС—Маладэчна на 330 кВ пад напругай. 26 верасьня 1988 году Міністэрства энэргетыкі СССР ухваліла Загад № 485 аб пераўтварэньні «Горадняэнэрга» ў вытворчае аб’яднаньне. У сьнежні 1989 году ўвялі ў дзеяньне паветраную ЛЭП Горадня—Ліда на 330 кВ. У студзені 1990 году з Гарадзенскіх цепласетак вылучылі Лідзкія цепласеткі на самастойным балянсе. У лістападзе 1990 году на спальваньне прыроднага газу перавялі катлаагрэгатары № 2 і 4 Гарадзенскай ЦЭЦ-2 і кацёл ТП-35 № 1 Лідзкай ЦЭЦ. 1 сакавіка 1991 году ўтварылі «Прадпрыемства сродкаў дыспэтчарскага і тэхналягічнага кіраваньня». У 1995 годзе пры перабудове цепласетак на дзялянках цепламагістралі № 2 у Горадні даўжынёй 98 мэтраў і цепламагістралі № 5 у Лідзе даўжынёй 450 мэтраў упершыню скарысталі перадызаляваныя трубаправоды. 12 ліпеня 1996 году ўвялі ў лад 1-ю чаргу здраўніцы «Энэргетык». 30 сьнежня 1996 году ўтварылі прадпрыемства «Энэргабудрамонт». У 1997 годзе запрацавала Воўпенская міні-ГЭС магутнасьцю 9 кВт. У 1998 годзе адчынілі падстанцыю «Смаргонь» на 330 кВ з аўтатрансфарматарам магутнасьцю 200 МВА і заходамі на паветраную ЛЭП Ігналінская АЭС—Маладэчна на 330 кВ даўжынёй 34,9 км. Падстанцыю абсталявалі элегазавымі выключальнікамі.

У 2000 годзе зноў запусьцілі Рачунскую ГЭС у Смаргонскім раёне з генэратарам 0,2 МВА. У верасьні 2000 году «Энэргабудрамонт» адчыніў цэх жалезабэтонных вырабаў магутнасьцю 20 000 кубамэтраў за год. У кастрычніку 2000 году на Паўночнай кацельні Горадні ўпершыню ўсталявалі рэгулявальныя электрапрывады для выдзімальных вэнтылятараў. У студзені 2001 году адчынілі паветраную ЛЭП Баранавічы—Горадня з напругай 220 кВ да падстанцыі «Рось» на 220 кВ. У траўні 2001 году на Паўночнай кацельні пусьцілі турбаагрэгат магутнасьцю 3,5 МВт, а кацельню перайменавалі ў Паўночную міні-ЦЭЦ. У верасьні 2001 году на падстанцыях на 110 кВ у ячэйках РУ-10 кВ замянілі аліўныя выключальнікі на вакуўмныя. Адначасна на 4-х пастанцыях на 110 кВ замянілі вэнтыльныя разраднікі на абмежавальнікі перанапругі. У чэрвені 2002 году ўзнавілі Навасёлкаўскую ГЭС у Зьдзецельскім раёне магутнасьцю 0,22 МВт. У чэрвені 2003 году на «Прадпрыемстве сродкаў дыспэтчарскага і тэхналягічнага кіраваньня» стварылі Асяродак выпрабаваньня сродкаў уліку электраэнэргіі. У сьнежні 2003 году на «Энэргабудрамонце» пачаў працу цэх ячэістых блёкаў. На Гарадзенскай ЦЭЦ-2 увялі турбаагрэгат ТГ 0,75 ПА/6,3 Р13/4 магутнасьцю 0,75 МВт. На Рачунскай ГЭС запусьцілі гідраэнэргетычную ўстаноўку магутнасьцю 0,1 МВт. У ліпені 2004 году адчынілі Нёмнаўскую міні-ГЭС на Аўгустоўскім канале. У лістападзе 2004 году на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 ўсталявалі трансфарматары току на 110 кВ. У сьнежні 2004 году пабудавалі 94,4 км паветранай ЛЭП на дзялянцы Рось—Горадня на 330 кВ, а на падстанцыі «Рось» усталявалі ОРУ на 330 кВ з трансфарматарам на 200 МВА. У выніку падстанцыю перавялі на напругу 330 кВ. У Шчучынскім раёне электрасетак (РЭС) ўвялі 2 газапоршневя агрэгаты і стварылі Шчучынскую міні-ЦЭЦ з электрамагутнасьцю 0,288 МВт. 14 студзеня 2005 году ўтварылі земляробчае прадпрыемства «Стары Дворац» у Бераставіцкім раёне. 31 траўня 2005 году здраўніца «Энэргетык» атрымала 1-ю катэгорыю. У сьнежні 2005 году на Лідзкай ЦЭЦ увялі ў лад турбагенэратар магутнасьцю 12 МВт.

У 2006 годзе на Гарадзенскую ЦЭЦ-2 выканалі заходы паветранай ЛЭП на 110 кВ з заводу «Горадня Азот». На падстанцыі «Смаргонь» на 330 кВ Смаргонскага РЭС ўсталявалі модульныя кацельні на мясцовых відах біяпаліва. У сакавіку 2006 году на паветранай ЛЭП Баранавічы—Горадня на 330 кВ узьвялі валаконна-аптычную лінію сувязі (ВАЛС), а ў лістападзе яе праклалі па паветранай ЛЭП Горадня—Аліта на 330 кВ да беларуска-летувіскай мяжы. У кастрычніку 2006 году ўсталявалі цеплазабесьпячэньне падстанцыі «Горадня» на 330 кВ з дапамогай цеплавой помпы. У сьнежні 2006 году на Паўночнай міні-ЦЭЦ у Горадні запусьцілі 1-ю ў Гарадзенскай энэргасыстэме газатурбінную ўстаноўку магутнасьцю 6 МВт. Таксама дабудавалі Зэльвенскую ГЭС магутнасьцю 0,15 МВт. У ліпені 2007 году распрацавалі аўтаматычную сыстэму кантролю ўліку і кіраваньня эфэктыўнасьцю вытворчасьці энэргіі (АСКУКЭВЭ). У верасьні 2007 году індукцыйныя лічыльнікі замянілі на электронныя. На падстанцыях на 35—330 кВ усталявалі УСПД і стварылі мясцовыя АСКУЭПЭ. У лістападзе 2007 году ў здраўніцы «Энэргетык» усталявалі газапоршневы агрэгат магутнасьцю 0, 3 МВт. У сьнежні 2007 году на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 турбаагрэгат ПТ-60 перавялі на рэгулявальны адбор пару, што павялічыла магутнасьць ЦЭЦ на 10 МВт. На Лідзкай ЦЭЦ запусьцілі паравы кацёл Е-35 магутнасьцю 35 тона/гадзіна. У верасьні 2008 году на Лідзкай ЦЭЦ дабудавалі ГТУ на 25 МВт. У кастрычніку 2008 году ад Гарадзенскай ЦЭЦ-2 да помпавай станцыі № 1 у Горадні праклалі трубаправод прамерам 100 см для цепламагістралі № 1. У 2009 годзе ў «Старым Дворцы» перабудавалі кароўнік на 720 галоваў. У чэрвені 2009 году на «Прадпрыемстве сродкаў дыспэтчарскага і тэхналягічнага кіраваньня» запусьцілі праліўнуб паверачную ўстаноўку УПР-200 для выпрабаваньня выдаткамераў вадкасьці. У ліпені 2009 году пабудавалі новы Навучальна-трэнавальны палігон.

У сьнежні 2010 году падстанцыю «Горадня Паўднёвая» перавялі з напругі 220 кВ на 330 кВ. Пры гэтым выканалі заход і выхад на паветраную ЛЭП Рось—Горадня на 330 кВ з заменай паветраных шунтавальных выключальнікаў 110 кв на элегагазавыя. На цепламагістралі № 1 у Горадні аўтаматызавалі паніжальную пампавальную станцыю № 1. У падразьдзяленьнях «Горадняэнэрга» ўкаранілі электронны дакумэнтаабарот. Запусьцілі 1-ю чаргу новай вытворчай базы Гарадзенскіх цепласетак на вуліцы Багуцкага для цеплацетак № 2 і абанэнцкай службы, службы збыту і вытворча-тэхнічнага аддзелу. У красавіку 2011 году каля Грабнікаў у Наваградзкім раёне ўвялі ў дзеяньне 1-ю ў Беларусі ветраэнэргетычную ўстаноўку магутнасьцю 1,5 МВт. У лістападзе 2011 году перабудавалі 1-ю чаргу «Міжкалгаснай» падстанцыі на 110 кВ з трансфарматарам на 110/6/6 кВ магутнасьцю 63 МВА і 2-ма сэкцыямі шынаў 6 кВ, токаабмежавальнымі рэактарамі і элегазавым выключальнікам на 110 кВ, сумешчанымі з трансфарматарамі напругі і акумулятарнай батарэяй. У сьнежні 2011 году падлучылі новую падстанцыю «Вяльля» на 110 кВ з 2-ма трансфарматарамі 110/10 кВ магутнасьцю па 25 МВА кожны. У студзені 2012 году перабудавалі 2-ю чаргу «Міжкалгаснай» падстанцыі з падлучэньнем 2-га трансфарматара і 2-й часткі РУ-6 кВ. У лютым 2012 году «Энэргабудрамонт» дабудаваў 1-ю чаргу, а ў верасьні — 2-ю чаргу цепламагістралі ад вуліцы Славінскага па вуліцы Сакольскага да Окульнай вуліцы Горадні для пераключэньня з кацельні «Фолюш» на Гарадзенскую ЦЭЦ-2. У сакавіку 2012 году на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 запусьцілі катлаагрэгат № 3. У красавіку 2012 году падстанцыю «Бярозаўка» ў Лідзкім раёне на 110 кВ перабудавалі з новым трансфарматарам 110/35/10 кВ магутнасьцю 16 МВА. 31 жніўня 2012 году падпісалі акт аб прыёмцы ў дзеяньне Гарадзенскай гідраэлектрастанцыі магутнасьцю 17 МВт. 11 верасьня 2013 году ўвялі ў эксплюатацыю ГТУ 121,7 МВт на Гарадзенскай ЦЭЦ-2. 1 лістапада 2013 году ў склад Лідзкіх цепласетак прынялі кацельню № 1 у Смаргоні.

На сакавік 2014 году ўсталяваная электрамагутнасьць «Горадняэнэрга» складала 376,1 мэгаватаў (МВт), зь іх 94,5 % (355,5 МВт) на цеплаэлектрацэнтралях (ЦЭЦ), 5,1 % (19 МВт) на гідраэлектрастанцыях (ГЭС) і 0,4 % (1,5 МВт) на ветраэлектрычных устаноўках (ВЭУ). Пры гэтым, сілу вады пераўтваралі 8 ГЭС — Гарадзенская гідраэлектрастанцыя магутнасьцю 17 МВт і 7 малых ГЭС магутнасьцю ад 0,1 МВт да 0,72 МВт. Каля Грабнікоў у Гарадзенскім раёне працавала ВЭУ. 16 чэрвені 2013 году каля Грабнікаў запусьцілі 1-ю ветраэлектрастанцыю магутнасьцю 9 МВт. У студзені 2019 году ў Астраўцы пусьцілі «Юбілейную» падстанцыю на 110 кВ, якая стала 1-й у Гарадзенскай энэргасыстэме лічбавай падстанцыяй. У 2020 годзе ўвялі ў дзеяньне электракатлы на Гарадзенскай ЦЭЦ-2 на 60 МВТ у траўні, на Паўночнай міні-ЦЭЦ на 30 МВт у чэрвені і на Лідзкай ЦЭЦ на 10 МВт у верасьні.

Вонкавыя спасылкі

• Электронныя звароты грамадзянаў (рас.) // УП «Горадняэнэрга», 2022 г. Праверана 9 вераасьня 2022 г.
  • Расцэнкі на электраэнэргію для насельніцтва(недаступная спасылка), навіны (рас.)
  • Старонка побытавага абанэнта «Горадняэнэрга»(недаступная спасылка)