Вікіпэдыя

Даўга

Даўга, Дава, Доўг — мужчынскае імя і вытворнае прозьвішча.

Даўга
лац. Daŭga / Daŭha
Daugo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Дава, Доўг
Зьвязаныя імёны Давейка, Даўгіла, Даўбор, Даўбарт, Давіл, Давінь, Давойна, Даўгайла, Даўгер, Даўгерд, Даўгод, Даўгоўд, Даўгін, Даўгінт, Даўконт, Даўлюд, Даўмен, Даўмонт, Доўнар, Даўспрунг, Даўят
Міндоўг
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Даўга»

Паходжаньне рэдагаваць

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Даўга або Дава (Daugo, Daugjis[1], Davo) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -даў(г)- паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[3][4]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Давейка (Давіка), Даўгіла (Дагіла, Догель), Даўбар (Даўбір, Дабар), Даўбарт, Давіл, Давінь, Даўгайла (Дагала), Даўгер (Даўер), Даўгерд (Даўгард), Даўгод (Даўгот), Даўгоўд, Даўгін, Даўмен, Даўмонт (Даўмунд, Даўмунт, Дамунт, Домунд), Даўят, Міндоўг. Адзначаліся германскія імёны Davico, Dagila (Dahilo, Degel), Dauber (Daber), Daubert, Davila (Dauwila), Dawin (Dauwin), Dagalo, Dauharjis (Dauer, Daherr), Daugaard, Dagott, Dagaud, Dagin, Dauman, Damondus (Damundus), Dowyatt (Daviato), Mendoch[a].

У Прусіі бытавалі імёны Dogel / Daugil / Dawgill / Dawgil[b] (1309, 1344, 1354, 1358, 1397 і 1407 гады)[9][10], Daugin[c] (1364 год)[12], Dawille[d] (1398 год)[14].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Hannus Dolge (5 чэрвеня 1414 году)[15]; Dowgone (16 красавіка 1444 году)[16]; оу Лидском повете землю пустую тяглую на има Довкговщину (17 сакавіка 1514 году)[17]; боярина сомилиского ж Якуба Довкговича (19 студзеня 1516 году)[18]; Тырвидъ Довкговичъ[19], Петръ Довкгович[20] (1528 год); два чоловеки отъчызныхъ… а Юxъна Даугевича (27 кастрычніка 1538 году)[21]; Гринь, Кузьма Долговичи (1563 год)[22]; Михно Долговичъ (1566 год)[23]; земянка гсдръская повету Менского Ганна Станиславовна Довкговна Павловая Гербовая… брат дей мой рожoный на име Мартин Станиславович Довкгович… своих трох члвеков, то ест на име Гришка Девкгу (24 лютага 1590 году)[24]; p. Ian Dawwa… połowa p. Dawwowi… зanu Ianowi Dawwie (1701 год)[25]; Daugowicze (1744 год)[26][e].

Носьбіты рэдагаваць

Даўговічы (Dougowicz) — прыгонныя зь вёскі Дубнікаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[49].

На гістарычнай Троччыне існуе места Доўгі (Даўгі), на гістарычнай Вількаміршчыне — вёска Даўгішкі. У гістарычнай Прусіі каля Караляўцу існавала вёска Дэваў (Devau)[50].

Заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Таксама адзначаліся германскія імёны: *Dauhart[5], Dawaredus[6], Dauwald[7], Daumerus[2]
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Dagila (Degel)[8]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Dagin[11]
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Davila (Dauwila)[13]
  5. ^ Таксама:
    • Даўкун: Матеи Довкуновичъ (1528 год)[27];
    • Даўкша: Kymunt cum filio Dawxha (18 студзеня 1401 году)[28]; cum Dawkscha[29], Dawxscha[30], Dawxa[31] (2 кастрычніка 1413 году);
    • Даўалг: Ród Dowołgowiczów… Michał Janowicz Dowołgo (1690 год)[32], Michał Niemiro z Dawałgowicz (10 лютага 1791 году)[33];
    • Даберт: Людвигъ Доббертъ (1897 год)[34];
    • Даўбут: у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Даўбуцішкі ў Ашмянскім павеце[35];
    • Даўгвід: а Довкгвиду Вяжелис а Жастовт (1440—1492 гады)[36];
    • Даўгвіл: Довкгвил Станкевичъ (1528 год)[37];
    • Даўвільт: в Лепуньскомъ повете тежъ дали есмо ему людеи… а Венцка Довъвильтовича (10 чэрвеня 1511 году)[38];
    • Далквін: Юри Долквиновичъ (1528 год)[39];
    • Даўгід: купил землю у Довкгида (7 лістапада 1442 году)[40];
    • Даўгімонт: Некрашу Довкгимонътовичу земля Кгвоздева (1440—1492 гады)[41], Талюшъ Довкмонътовичъ (1528 год)[42];
    • Даўмод: Андреи Довмод (1528 год)[43];
    • Даўнарт: Даўнартовічы (Downartowicz) гербу Прыяцель — літоўскі шляхецкі род[44];
    • Даўкнет: Andreas Dewknetouicz (2 кастрычніка 1413 году)[45], подданый господарьский Одельский Нотко Довнедевичъ (10 лістапада 1539 году)[46];
    • Доўсін: Доўсіны (Dowsin) гербу Габданк — літоўскі шляхецкі род[47]

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
  2. ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 406.
  3. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 29.
  6. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 65.
  7. ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 125.
  8. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 392.
  9. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 499.
  10. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
  11. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1139.
  12. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
  13. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 406.
  14. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
  15. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 305.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 206.
  17. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 280.
  18. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 234.
  19. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 76.
  20. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 163.
  21. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 208.
  22. ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 168.
  23. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 430.
  24. ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 36. — Вильна, 1912. С. 421—422.
  25. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 10. — Вильна, 1874. С. 103—105, 107.
  26. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  27. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 102.
  28. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 37.
  29. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  30. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  31. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
  32. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 143.
  33. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 473.
  34. ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 52, 107, 165
  35. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 231.
  36. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
  37. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 163.
  38. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 74.
  39. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 170.
  40. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 68.
  41. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 21.
  42. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 160.
  43. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 62.
  44. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 375.
  45. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  46. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 209.
  47. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 108.
  48. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 2. ― Вильна, 1903. С. 63.
  49. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 662.
  50. ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 46.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Даўга&oldid=2505701»