Давінь — мужчынскае імя.

Dawin
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Davo + Wino
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Давінь»

Паходжаньне

рэдагаваць

Давін або Даўвін (Dawin, Dauwinus[1], Dauwin[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[4], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ego Petrasch Dawnowycz (8 траўня 1478 году)[6]; homines… Seruzysium Downiewiczum (2 лютага 1499 году)[7]; Монята Довиневича (1525 год)[8]; села Довиневичовъ (1554 год)[9]; рекою Давиною (23 сьнежня 1558 году)[10].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 65.
  2. ^ Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 10.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 406.
  4. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 364.
  7. ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 117.
  8. ^ Sinkevičiūtė D. Nežinomi Lietuvos Metrikos senieji lietuvių dvikamieniai asmenvardžiai // Baltistica. T. 53, Nr. 1 (2018), P. 123.
  9. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 74.
  10. ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 39.