Даўбарт
Даўбарт (Даберт, Дэбэрт) — мужчынскае імя.
| Даўбарт лац. Daŭbart | |
| Daubert | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Davo + Bert |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Даберт, Дэбэрт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Даўбарт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьДаўбэрт (Daubert) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[2], а аснова -берт- (-бэрт-, -барт-) (імёны ліцьвінаў Зыбарт, Кібарт, Любарт; германскія імёны Siebart, Kibart, Lubert) — ад германскага berhta 'яркі'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: człowieki Dawbarta (17 кастрычніка 1618 году)[4]; Jozef Debert, rayca Wileński (28 лютага 1680 году)[5]; Людвигъ Доббертъ (1897 год)[6].
Носьбіты
рэдагавацьНа тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Даўбарт у летувізаванай форме[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 125.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 477.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 8. — Вильна, 1875. С. 527.
- ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 52, 107, 165
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 466.