Ваяво́да ві́ленскі — мясцовы ўраднік у Віленскім ваяводзтве Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік караля і вялікага князя.

Па Люблінскай уніі (1569) засядаў у Сэнаце Рэчы Паспалітай. Ваяводзкі мундзір складаўся зь цёмна-сіняга («гранатовага») кунтуша, ярка-пунсовых адваротаў і жупана[1].

Мікалай Радзівіл

За ўвесь час свайго існаваньня Віленскае ваяводзтва мела 36 ваяводаў (раней лічылася — 33[2]):

Ян Караль Хадкевіч
Леў Сапега
Міхал Казімер Агінскі

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Грыцкевіч А. Віленскае ваяводства // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 409.
  2. ^ Jelski A. Województwo wileńskie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. S. 337.

Літаратура

рэдагаваць