Новая Тухінь
Но́вая Тухі́нь[2] — вёска ў Дубровенскім раёне Віцебскай вобласьці на рацэ Тухіньцы пры ўтоку яе ў Дняпро. Уваходзіць у склад Асінторфскага сельсавету.
| Новая Тухінь | |
| трансьліт. Novaja Tuchiń | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Віцебская |
| Раён: | Дубровенскі |
| Сельсавет: | Асінторфскі |
| Насельніцтва: | 17 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2137 |
| Паштовы індэкс: | 211047[1] |
| СААТА: | 2224835051 |
| Нумарны знак: | 2 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°39′16″ пн. ш. 30°50′29″ у. д. / 54.65444° пн. ш. 30.84139° у. д.Каардынаты: 54°39′16″ пн. ш. 30°50′29″ у. д. / 54.65444° пн. ш. 30.84139° у. д. |
Новая Тухінь на мапе Беларусі ±   Новая Тухінь | |
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьНовая Тухінь ў складзе Аршанскага павету Віцебскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага вядома з XVIII стагодзьдзя ў валоданьні Сапегаў, маёнтак Дуброўна.[3]
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьУ выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай 28 траўня 1772 году Новая Тухінь ў складзе Расейскай імпэрыі, у Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні. 9 кастрычніка 1972 году ўтворана Аршанская правінцыя. З 22.03.1777 па 1.12.1796 год у Бабінавіцкім павеце Магілёўскай губэрні (Магілёўскае намесьніцтва з 10.01.1778 па 31.12.1796 год). З 1.12.1796 па 27.02.1802 год Беларуская губэрня Аршанскі павет. З 27 лютага 1802 году ў Бабінавіцкім павеце Магілёўскай губэрні. З 1840 году Аршанскім павеце. Цэнтар Нова-Тухіньскай воласьці.[4][5]
З 1787—1792 году ўласнасьць князя Францішка Любамірскага (1747—1819) і яго нашчадкаў.
У 1910 годзе сяляне валодалі 402 дзесяцінамі зямлі. Сялянам вёскі Старая Тухінь належала 355 дзесяцін зямлі.[5]
Найноўшы час
рэдагавацьВёска ўваходзіла ў склад Засьценкаўскага сельсавету. 26 верасьня 2017 году Асінторфскі і Засьценкаўскі сельсаветы былі аб'яднаны ў адну адміністрацыйна-тэрытарыяльную адзінку — Асінторфскі сельсавет[6].
Насельніцтва
рэдагавацьСтрачаная спадчына
рэдагаваць- Мікалаеўская царква (XVIII стагодзьдзе). У XVIII стагодзьдзі парафія Беларускай грэка-каталіцкай царквы (БГКЦ). К царкве былі прыпісаны вёскі: Азёры, Верхняе Тхорына, Вялікае Тхорына, Ганчарова, Гарманы, Грабеньнікі, Дабрыно, Засьценкі, Іваноўшчына, Карумны, Кіраёва, Рабцава, Косьціна, Рыленкі, Рэдзькі, Сарвіры, Скуматы, Старая Тухінь, Стручкі, Судзілавічы, Шухаўцы, Шэкі.[3][7][5][8]
Зь Мікалаеўскай царквы паходзіць абраз сярэдзіны XVIII стагодзьдзя «Каранаваньне Маці Боскай». З 1964 году ў Нацыянальным мастацкім музэі. Абраз экспанаваўся выставах: у Менску — 1918 год, у Магілёве — 1989 год, у Маскве і Яраслаўле — 1990 год. [9][10][11]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Белпошта
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 266
- ^ а б Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4-х тамах. / Насевіч В.Л. (гал. рэд.). — Менск: Белкартаграфія, 2013. — Т. 2. — С. ст. ст. 85 (Г-1), 281. — 352 с. — 1000 ас. — ISBN 978-985-508-245-4
- ^ Могилевъ. Горки.Орша. Бабиновичи // Городскія поселенія въ Россійской имперіи : даведник. — С.-Петербург: Тип. т-ва «Общественная польза», 1863. — Т. 3. — С. 155, 177, 186, 205.
- ^ а б в г Списокъ населенныхъ местъ Могилевской губерніи / Под ред. Георгія Павловича Пожарова.. — Могилев губ.: Могилев. губ. стат. ком., 1910. — С. 132 (№ 1, 8). — 250 с.
- ^ Решение Витебского областного совета депутатов от 14 сентября 2017 г. № 218 «О некоторых вопросах административно-территориального устройства Дубровенского района Витебской области»(недаступная спасылка) (рас.)
- ^ а б Списки населенных мест Могилевской губ. по уездам, приходам, еврейским обществам со сведениями об их расположении и народонаселении [Дело] = РГИА. Ф. 1290. Оп.4. Д. 80. — Ленинград: Фонд Центрального статистического комитета МВД., 1857. — С. 355. — 613 с.
- ^ Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі — НГАБ: фонд 2846, 2 адзінкі захоўваньня. 1813—1854. Мэтрычная кніга.
- ^ Альбэрт Іпэль. Каталог Минской областной выставки древностей и изящных изделий. — Менск: «Газэта 10-й арміі», 1918. — С. 13, № 102. — 38 с.
- ^ Н. Ф. Высоцкая . Тэмперны жывапіс Беларусі канца XIV — XVIII стагодзьдзяў у зборы Дзяржаўнага мастацкага музея БССР. Каталог.. — Менск: Беларусь, 1986. — С. 8, 136 — 137; № 71. — 208 с. — 3000 ас.
- ^ Н. Ф. Высоцкая . Іканапіс Беларусі XV — XVIII стагодзьдзяў. — Менск: Беларусь, 1992. — С. 94, 95. — 232 с. — 12 000 ас. — ISBN 5-338-00731-2
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дак. хроніка Дубровенскага р-на. Кніга 1. — Мн.: Паліграфафармленне, 1997. — 598 с.: іл. ISBN 985-6351-02-02 С. 578.