Вікіпэдыя

Эўра

Э́ўра (Euro) — валюта Эўрапейскага валютнага зьвязу і пасьля амэрыканскага даляра другі па значнасьці грашовы сродак у сусьветнай валютнай сыстэме. Кантроль над эўра ажыцьцяўляецца Эўрапейскім цэнтральным банкам у Франкфурце-на-Майне. На сёньняшні час эўра зьяўляецца афіцыйнай валютай у 19 з 28 краін-удзельніц Эўразьвязу (Аўстрыі, Бэльгіі, Грэцыі, Гішпаніі, Ірляндыі, Італіі, Кіпры, Латвіі, Летувы, Люксэмбургу, Мальце, Нідэрляндах, Нямеччыне, Партугаліі, Славаччыне, Славеніі, Фінляндыі, Францыі, Эстоніі), таксама валюта выкарыстоўваецца яшчэ ў 9 дзяржавах, 7 зь якіх — эўрапейскія.

Эўра
Euro banknotes 2002.png
Краіна Эўрапейскі Зьвяз
Падзел эўрацэнт
Код ISO-4217 EUR
Скарачэньне €
Сымбаль €
Цэнтральны банк Эўрапейскі цэнтральны банк
Увядзеньне ва ўжытак 1 студзеня 2002
Папярэдняя валюта аўстрыйскі шылінг[d], бэльгійскі франк[d], кіпрскі фунт[d], нідэрляндзкі гульдэн[d], эстонская крона, фінская марка[d], францускі франк[d], нямецкая марка[d], грэцкая драхма, ірляндзкі фунт[d], італьянская ліра[d], латвійскі лат, летувіскі літ, люксэмбурскі франк[d], мальтыйская ліра[d], манэгаскі франк[d], партугальскі эскуда[d], санмарынская ліра[d], славацкая крона, славенскі толар[d], пэсэта[d], ватыканская ліра[d] і ЭКЮ
Абменны курс:
(31 сьнежня 2014) 		1,2140 USD
Commons-logo.svg Галерэя выяваў у Вікісховішчы

Эўра ёсьць другой паводле велічыні рэзэрвовай валютай, а таксама другой самай гандляванай валютай у сьвеце пасьля амэрыканскай валюты даляра ЗША[1][2][3]. Па стане на жнівень 2018 году ў абарачэньні знаходзілася больш за 1,2 трлн эўра.

ГісторыяРэдагаваць

 
Мапа распаўсюду эўра.

Першыя ідэі эканамічнага і валютнага зьвязу ў Эўропе пабачылі сьвет яшчэ задоўга да стварэньня Эўрапейскіх супольнасьцяў. Напрыклад, на раньнім этапе функцыяваньня Лігі народаў, Густаў Штрэзэман у 1929 годзе зрабіў запыт на стварэньне эўрапейскай валюты на тле ўзмацненьня эканамічнага падзелу Эўропы праз зьяўленьне шэрагу новых нацыянальных дзяржаваў у рэгіёне па сканчэньні Першай сусьветнай вайны.

Першая спроба стварэньня эканамічнага і валютнага зьвязу паміж чальцамі Эўрапейскай эканамічнай супольнасьці (ЭЭС) была зробленая з ініцыятывы Эўрапейскай камісіі ў 1969 годзе, якая выказвала неабходнасьць большай каардынацыі эканамічнай палітыкі і валютнага супрацоўніцтва. Такі вынік быў пасяджэньня Эўрапейскай рады ў Гаазе ў сьнежні 1969 году. Эўрапейская рада даручыла П’еру Вэрнэру, прэм’ер-міністру Люксэмбургу, знайсьці спосаб паменшыць валатыльнасьць абменнага курсу. Ягонае спавешчаньне было апублікаванае ў кастрычніку 1970 году. Згодна з справаздачай, было рэкамэндавана зрабіць цэнтралізацыю нацыянальнай макраэканамічнай палітыкі, якая прадугледжвала поўнае і незваротнае ўсталяваньне парытэтных ставак і поўнае вызваленьне руху капіталу. Тым ня менш, прапановаў па стварэньні ані адзінай валюты, ані цэнтральнага банка не было[4].

У 1994 годзе ў Франкфурце-на-Майне быў заснаваны Эўрапейскі валютны інстытут, у задачы якога ўваходзіла кіраўніцтва праектам стварэньня адзінай валюты і назіраньне за эканамічнымі працэсамі ў краінах-сябрах ЭЗ. Эканамістамі, якія дапамаглі стварыць або зрабілі важкі ўнёсак у эўра, былі Робэрт Мандэл, Вім Дуйзэнбэрг, Робэрт Толісан, Нэйл Даўлінг і Тамаза Падоа-Счыёпа. Афіцыйны сцэнар пераходу да адзінай валюты быў прыняты на саміце ў Мадрыдзе 15—16 сьнежня 1995 году, таксама была ўстаноўлена назва новай валюты «эўра».

 
Дынаміка абменнага курсу эўра да даляру ЗША ад 1999 году.

У 1997—1998 гадох быў праведзены конкурс у некалькі тураў на найлепшы дызайн наяўных эўра, пераможцам якога стаў Робэрт Каліна, галоўны дызайнэр Цэнтральнага банка Аўстрыі. У лютым 1998 году дызайн і спэцыфікацыі банкнотаў былі ўхвалены Радай Эўрапейскага валютнага зьвязу. У жніўні 1998 году былі праведзены асноўныя выпрабаваньні па друку ўсіх наміналаў банкнотаў для канчатковага вырашэньня праблем выпуску. У дызайне банкнот выкарыстаны выявы выбітных помнікаў Эўропы. Вокны і дзьверы, намаляваныя на адным баку, сымбалізуюць дух адкрытасьці і каапэрацыі ўнутры Эўрапейскай супольнасьці. На адваротным баку кожнай з банкнотаў намаляваны мост як мэтафара зносінаў людзей у ЭЗ і за ягонымі межамі. Усе банкноты маюць асаблівую абарону ад падробак. У тэндэры на пастаўку мэталу для біцьця манэтаў эўра перамогу атрымаў Кітай, Лаянскі мэдны завод у цэнтральнай правінцыі Хэнань.

Паводле крытэраў далучэньня да новай валюты 2 траўня 1998 году для ўдзелу ў «зоне эўра» Радай ЭЗ былі дапушчаныя Аўстрыя, Бэльгія, Нямеччына, Ірляндыя, Гішпанія, Італія, Люксэмбург, Нідэрлянды, Партугалія, Фінляндыя і Францыя. Дзьве краіны, як то Вялікабрытанія і Швэцыя, таксама ўкладваліся ў большасьць названых крытэраў, але адмовіліся ад удзелу ў «зоне эўра» як першыя ейныя ўдзельнікі. У Даніі паўсталі канстытуцыйныя праблемы, а ў Грэцыі фінансавыя паказчыкі не адпавядалі неабходным патрабаваньням. Пры гэтым у Швэцыі і Даніі прайшлі рэфэрэндумы, на якіх большасьць выказалася супраць прыняцьця эўра. 1 чэрвеня 1998 году быў заснаваны Эўрапейскі цэнтральны банк (ЭЦБ). Ягоная штаб-кватэра знаходзіцца ў Франкфурце-на-Майне. Задачамі банку зьяўляецца падтрыманьне коштавай стабільнасьці і правядзеньне адзінай манэтарнай палітыкі на ўсёй тэрыторыі эўразоны. Эўра для безнаяўных разьлікаў быў уведзены ў 1999 годзе. 1 студзеня 2002 году зьявіліся банкноты і манэты. Наяўны эўра замянілі нацыянальныя валюты 19 з 28 краінаў Эўрапейскага зьвязу.

Пасьля фінансавага крызісу ў ЗША 2008 году ўжо ў 2009 годзе сярод інвэстараў зьявіліся засьцярогі наконт зьяўленьня крызісу сувэрэннай запазычанасьці адносна некаторых эўрапейскіх дзяржаваў, прычым сытуацыя стала асабліва напружанай на пачатку 2010 году[5][6]. Найбольш гостра пацярпела Грэцыя, але іншыя сябры эўразоны, як то Кіпр, Ірляндыя, Італія, Партугалія і Гішпанія таксама зьведалі пэўныя негатыўныя наступствы[7][8]. Усе гэтыя краіны выкарыстоўвалі сродкі ЭЗ, акрамя Італіі, якая сама зьяўляецца асноўным донарам Эўрапейскага фонду фінансавай стабільнасьці. Каб быць далучанымі ў зону эўра, краіны павінны былі выканаць пэўныя крытэры канвэргенцыі, але сэнс такіх крытэраў быў паменшаны тым фактам, што яны не выконваліся з аднолькавым узроўнем строгасьці паміж краінамі[9].

Латвія і Летува плянавалі перайсьці на эўра ў 2009 годзе, але з прычыны эканамічнага крызісу гэты пераход прыйшлося адкласьці, аднак у канчатковым выніку ў 2014 годзе Латвія перайшла да выкарыстаньня эўра, Летува перайшла на эўра 1 студзеня 2015 году. У адрозьненьне ад Летувы і Латвіі, Эстонія адразу здолела споўніць усе крытэры, неабходныя для пераходу на эўра, да 2011 году, і 12 траўня 2010 году Эўракамісія выступіла з афіцыйнай прапановай аб далучэньні гэтай краіны да эўразоны 1 студзеня 2011 году, што Эстонія і зрабіла[10]. Чэхія плянавала ўступіць у эўразону пасьля 2015 году, а магчыма нават у 2019 годзе, але па стане на 2019 год краіна адмовілася вызначыць дакладны тэрмін пераходу на эўра. Аналягічная сытуацыя і ў Польшчы й Вугоршчыне. Баўгарыя і Румынія плянуюць перайсьці да агульнаэўрапейскае валюты да пачатку 2022 году. Плянуе пераход на эўра і Харватыя.

5 сакавіка 2021 году Ўправа фінансавых паводзінаў Вялікабрытаніі абвясьціла пра спыненьне пасьля 31 сьнежня 2021 году разьліку і абнародаваньня Лёнданскай міжбанкаўскай стаўкі прапановы (ЛМБСП) ў эўра «Міжкантынэнтальнай біржай» (Атланта, штат Джорджыя, ЗША)[11].

КрыніцыРэдагаваць

  1. ^ «Triennial Central Bank Survey 2007». BIS.
  2. ^ Aristovnik, Aleksander; Čeč, Tanja (30 March 2010). «Compositional Analysis of Foreign Currency Reserves in the 1999–2007 Period. The Euro vs. The Dollar As Leading Reserve Currency». Munich Personal RePEc Archive
  3. ^ «There Are Only Two Real Threats To The US Dollar's Status As The International Reserve Currency». Business Insider.
  4. ^ «The history of the euro — Special Reports / Euro Background». Financial Times.
  5. ^ «Peripheral euro zone government bond spreads widen». Reuters.
  6. ^ «Acropolis now». The Economist.
  7. ^ «European Debt Crisis Fast Facts». CNN.
  8. ^ «Looking for a Success in the Euro Crisis Adjustment Programs: The Case of Portugal». Brookings Papers on Economic Activity.
  9. ^ «The politics of the Maastricht convergence criteria». Voxeu.
  10. ^ «Эстонія пераходзіць на эўра». Радыё Свабода
  11. ^ Нацбанк рэкамэндуе выкарыстоўваць альтэрнатыўныя стаўкам ЛМБСП безрызыкоўныя індыкатары // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 9 лістапада 2021 г. Праверана 16 лістапада 2021 г.

Вонкавыя спасылкіРэдагаваць

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Эўра&oldid=2271527»