Пясо́чнае[1] — вёска ў Беларусі, на левым беразе Нёмана. Уваходзіць у склад Бабаўнянскага сельсавету Капыльскага раёну Менскай вобласьці. Насельніцтва на 2001 год — 620 чалавек. Знаходзіцца за 26 км на поўнач ад Капылю, за 37 км ад чыгуначнай станцыі Цімкавічы.

Пясочнае
лац. Piasočnaje
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Капыльскі
Сельсавет: Бабаўнянскі
Насельніцтва: 620 чал. (2001)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1719
Паштовы індэкс: 223944
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°20′10″ пн. ш. 27°6′3″ у. д. / 53.33611° пн. ш. 27.10083° у. д. / 53.33611; 27.10083Каардынаты: 53°20′10″ пн. ш. 27°6′3″ у. д. / 53.33611° пн. ш. 27.10083° у. д. / 53.33611; 27.10083
Пясочнае на мапе Беларусі ±
Пясочнае
Пясочнае
Пясочнае
Пясочнае
Пясочнае
Пясочнае
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Пясочнае — даўняе мястэчка на мяжы гістарычных Меншчыны і Случчыны.

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць
 
Царква, каля 1900 г.

Упершыню Пясочнае ўпамінаецца ў XVI ст. як уладаньне князёў Алелькавічаў. У XVII ст. мястэчка перайшло да Радзівілаў. Паводле прывілея Жыгімонта Аўгуста Алелькавічам, жыхары мястэчка карысталіся правам «людзей вольных».

З 1688 году ў Пясочным упамінаецца царква Покрыва Багародзіцы. У 1793 годзе мястэчка ўвайшло ў склад Случарэцкага павету Наваградзкага ваяводзтва.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць
 
Царкоўны хор, каля 1900 г.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Пясочнае апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Магільнянскай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні. У 1823 годзе маёнтак набыў Ануфры Ёдка.

На 1849 год у Пясочным працавалі паромная пераправа, прыстань, 2 млыны, склады лесаматэрыялаў, існавала вытворчасьць лёгкіх суднаў («шугалеяў»). На 1893 год у мястэчка было каля 180 двароў[2].

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Пясочнае занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

рэдагаваць

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Пясочнае абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР, дзе 20 жніўня 1924 году стала цэнтрам сельсавету (існаваў да 8 чэрвеня 1963 году) Капыльскага раёну. У пачатку 1930-х гадоў у Пясочным было 364 двары, працавалі кавальская і кравецкая майстэрні, грыбаварачны пункт, вадзяны млын. У 1932 годзе савецкія ўлады зачынілі царкву.

У 1997 год у Пясочным было 274 двары, на 2001 год — 269. У 2000-я гады Пясочнае атрымала афіцыйны статус «аграгарадку».

Насельніцтва

рэдагаваць
 
Новая царква

Дэмаграфія

рэдагаваць
  • XX стагодзьдзе: 1997 год — 677 чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2001 год — 620 чал.[3]

Інфраструктура

рэдагаваць

У Пясочным працуюць сярэдняя школа, амбуляторыя, дом культуры, бібліятэка, пошта.

Турыстычная інфармацыя

рэдагаваць

Страчаная спадчына

рэдагаваць
  • Царква Покрыва Багародзіцы (1873)
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Jelski A. Piaseczna // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. S. 43.
  3. ^ БЭ. — Мн.: 2001 Т. 13. С. 162.

Літаратура

рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць