Вікіпэдыя

Талейка

Талейка (Таліка), Талька (Талка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Талейка
лац. Talejka
Taleke
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Talo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Таліка, Талька, Талка
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Талейка»

Паходжаньне

рэдагаваць
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Таліка, Талека, Тальке, Далека або Дальке (Taliko, Taleke[1][2], Talke, Dalleke, Dahlke[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова тал- (дал-) (імёны ліцьвінаў Дальман, Талімунт, Талмут; германскія імёны Dalman, Talamund, Talmut) паходзіць ад гоцкага tals 'дасьціпны, руплівы'[5] або ад германскага і стараангельскага deall 'славуты, ганарлівы'[6].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Talka[4].

Германскае імя Talke гістарычна бытавала ў Рызе[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: den Sudauern Muntigin, Tholeyke (1285 год)[8]; чоловеки — Талико (20 чэрвеня 1413—1424 гадоў[9] паводле выпісу 30 студзеня 1607 году)[10]; domino Talkone Dangwidowicz (21 кастрычніка 1440 году)[11]; бояринъ слонимъскии Талько Некрашевичъ (1488 год)[12]; donatione Anne Talkonis (15 верасьня 1489 году)[13]; homines… Thalko Andreyowicz (7 чэрвеня 1492 году)[14]; отчины Талковы Некрашевича Порецкое (22 студзеня 1495 году)[15]; Талковая Бурнейковая… того Талка Бурнейка (7 траўня 1497 году)[16]; ego Petrus Talkovycz (1501 год)[17]; людеи Медницкого повета за Велею… а Богдана Талеиковича (25 верасьня 1509 году)[18]; земль пустовских там жо в Дорсунишках… Талеиковщины (19 сакавіка 1514 году)[19]; Толеико Воинетович (1537—1538 гады)[20]; село Толейковичи (1554 год)[21]; Symon Taleykowicz (4 сьнежня 1554 году)[22]; Станиславъ Талко[23], Юрьи Талко… Янь Талко[24], Янъ Талковичъ[25] (1567 год); Dalkiewicze… Tałeykie (1744 год)[26]; Marcela Tałejko (1815 год)[27].

Носьбіты

рэдагаваць

У канцы XVIII ст. на гістарычнай Віцебшчыне адзначаўся шляхецкі род Талковічаў[28].

Парэцкія-Талькі і Талькі-Грынцэвічы — літоўскія шляхецкія роды[29].

Талькі (Talko) гербу Дуброва — літоўскі шляхецкі род з Полацкага ваяводзтва[30].

Талкевічы-Кліманскія — літоўскі шляхецкі род[31].

Талька (Talko) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[32].

На гістарычнай Віленшчыне існуе вёска Талейкі, на гістарычнай Гарадзеншчыне — Талькі, на гістарычнай Меншчыне — Талька, на гістарычнай Слонімшчыне — Талькаўшчына, на гістарычнай Ваўкавышчыне — Талькаўцы.

Крыніцы

рэдагаваць
  1. ^ Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 133—134, 280.
  2. ^ Knudsen G. Danmarks gamle personnavne. Bd. 1: Fornavne. — København, 1948. S. 1344.
  3. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 145.
  4. ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  6. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
  7. ^ Hildebrand H. Das Rigische Schuldbuch (1286—1352). — St. Petersburg, 1872. S. XL.
  8. ^ Dukavičienė I. XIII amžiaus prūsų asmenvardžiai prūsų registre // Acta linguistica Lithuanica. T. 72, 2015. P. 235.
  9. ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 499.
  10. ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 386.
  11. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 190.
  12. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 129.
  13. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 424.
  14. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 443.
  15. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 350.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 767.
  17. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 620.
  18. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 328.
  19. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 227.
  20. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 99, 281.
  21. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 70.
  22. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 99.
  23. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С, 847.
  24. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 850—851.
  25. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1284.
  26. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  27. ^ Helianów (gr.-kat.), Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  28. ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 28.
  29. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Т, Згуртаваньне беларускай шляхты
  30. ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 254.
  31. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на К, Згуртаваньне беларускай шляхты
  32. ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Талейка&oldid=2597484»