Дальман, Далман — мужчынскае імя.

Dalman
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Dahl + Mann
Іншыя формы
Варыянт(ы) Далман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Дальман»

Паходжаньне

рэдагаваць
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Дальман або Талман (Dalman, Tallman[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова тал- (дал-) (імёны ліцьвінаў Талейка, Талімунт, Талмут; германскія імёны Taleke, Talamund, Talamot) паходзіць ад гоцкага tals 'дасьціпны, руплівы'[3] або ад германскага і стараангельскага deall 'славуты, ганарлівы'[4], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6].

У Прусіі бытавала імя Талемін: Hans Tolemynne[7].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Тальман (Talman, Talmon)[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Анъцушко Долъмановичъ самъ. Василевъскии Долъмановичъ самъ. Богданъ Долманович самъ (1528 год)[9][a].

Носьбіты

рэдагаваць

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Таксама: Albertus Talmynovycz (30 ліпеня 1501 году)[10], Albertus Talminowicz (20 траўня 1503 году)[11], выменила передъ нами Сенька Толминовича (31 сакавіка 1517 году)[12], на гістарычнай Наваградчыне існуе вёска Тальмінавічы
  1. ^ Ferguson R. Surnames as a Science. — London, 1883. P. 47.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 400, 1088.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
  4. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
  5. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
  7. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 103.
  8. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 325.
  9. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 151.
  10. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 609—610.
  11. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 644—645.
  12. ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 453.