Дальман
Дальман (Далман), Тальман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Дальман лац. Dalman | |
| Dalman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Dahl + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Тальман, Далман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Дальман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьДальман або Талман (Dalman, Tallman[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова тал- (дал-) (імёны ліцьвінаў Талейка, Талімунт, Талмут; германскія імёны Taleke, Talamund, Talamot) паходзіць ад гоцкага tals 'дасьціпны, руплівы'[3] або ад германскага і стараангельскага deall 'славуты, ганарлівы'[4], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[5], германскага man 'чалавек'[6].
У Прусіі бытавала імя Талемін: Hans Tolemynne[7].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Тальман (Talman, Talmon)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Анъцушко Долъмановичъ самъ. Василевъскии Долъмановичъ самъ. Богданъ Долманович самъ (1528 год)[9]; Franciszek Talman… Ignacy Talman (1844 год)[10][a].
Носьбіты
рэдагаваць- Анцушка Далмановіч, Васілеўскі Далмановіч і Багдан Дальмановіч — пінскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Талман у летувізаванай форме[14].
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагаваць- ^ Таксама:
- Тальмін: Albertus Talmynovycz (30 ліпеня 1501 году)[11], Albertus Talminowicz (20 траўня 1503 году)[12], выменила передъ нами Сенька Толминовича (31 сакавіка 1517 году)[13], на гістарычнай Наваградчыне існуе вёска Тальмінавічы
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. Surnames as a Science. — London, 1883. P. 47.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 400, 1088.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 103.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 325.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 151.
- ^ Lejpuny, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 609—610.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 644—645.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 453.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1012.