Прапойскі раён

адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Магілёўскай вобласьці Беларусі

Прапойскі раён (з 1945 году — Сла́ўгарадзкі раён) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Магілёўскай вобласьці Беларусі. Прапойскі раён мяжуе з Быхаўскім, Чавускім, Чэрыкаўскім, Краснаполькім раёнамі Магілёўскай вобласьці і Кармянскім і Рагачоўскім раёнамі Гомельскай вобласьці.

Прапойскі раён

(Слаўгарадзкі раён)
Агульныя зьвесткі
Краіна Беларусь
Статус раён Беларусі
Уваходзіць у Магілёўская вобласьць
Адміністрацыйны цэнтар Прапойск
Кіраўнік Андрэй Віктаравіч Кажамякін[d]
Насельніцтва (2018) 12 781[1]
Шчыльнасьць 9,7 чал./км²
Плошча 1320,02[2] км²
Вышыня па-над узр. м.
 · сярэдняя вышыня

 156 м[3]
Месцазнаходжаньне Прапойскага раёну
Прапойскі раён на мапе
Мэдыя-зьвесткі
Афіцыйны сайт
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел рэдагаваць

Раён падзяляецца на места Прапойск і 5 сельсаветаў: Васькавіцкі, Гіжэнскі, Кабінагорскі, Лапаціцкі, Сьвенскі. Былыя сельсаветы: Баханскі, Каменскі, Кульшыцкі і Старынкаўскі.

Геаграфія рэдагаваць

Знаходзіцца на поўдні Магілёўскай вобласьці.

Асноўныя рэкі — Сож з прытокамі ПроняРастай, Крупкай, Трасьліўкай і Аўсовінай), Пясчанка, Касалянка з Пацэяй, Ельня, Галуба, Каменка, Якушаўка; Баброўка (прыток Дняпра), Хоцінка (прыток Рэсты). У Кабінагорскім сельсавеце раёну, што на поўдзень ад Прапойску, месьціцца Блакітная крыніца, якая ёсьць найбольшай ва Ўсходняй Эўропе.

Праз раён праходзіць аўтамабільная дарога БабруйскКрычаў.

Насельніцтва рэдагаваць

  • XX стагодзьдзе: 1999 год — 17,5 тыс. чал.
  • XXI стагодзьдзе: 2006 год — 15,7 тыс. чал.; 2009 год — 14 888 чал.[4] (перапіс); 2016 год — 13 238 чал.[5]; 2017 год — 12 994 чал.[6]; 2018 год — 12 781 чал.[1]

Гісторыя рэдагаваць

За час Нямецка-савецкай вайны 1941—1945 гадоў насельніцтва Прапойскага раёну скарацілася 39 000 да 25 000 чалавек (-36 %). Сярод 18 000 мужчынаў у жывых засталося 8000. У тым ліку каля 4000 чырвонаармейцаў і савецкіх партызанаў не вярнуліся з вайны. У межах раёну зьнішчылі 51 са 160 вёсак. Большасьцю людзі загінулі ў 1943 годзе пры наступе Чырвонай арміі на Прапойск. У 120 брацкіх магілах пахавалі каля 10 000 вайскоўцаў[7]. 4 лістапада 2017 году на ўсходзе раёну ўтварылі Прапойскі заказьнік плошчай звыш 147 км², што складала звыш 11 % земляў Прапойскага раёну[8].

Асобы рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ а б Численность населения на 1 января 2018 г. и среднегодовая численность населения за 2017 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  2. ^ Государственный земельный кадастр Республики Беларусь (рас.) (па стане на 1 студзеня 2010 г.)
  3. ^ GeoNames (анг.) — 2005.
  4. ^ Перепись населения — 2009. Могилевская область (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  5. ^ Численность населения на 1 января 2016 г. и среднегодовая численность населения за 2015 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  6. ^ Численность населения на 1 января 2017 г. и среднегодовая численность населения за 2016 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов и поселков городского типа (рас.) Нацыянальны статыстычны камітэт Рэспублікі Беларусь
  7. ^ Нэлі Зігуля. Аб чым маўчаць Сож і Проня // Зьвязда : газэта. — 27 лістапада 2013. — № 223 (27588). — С. 6. — ISSN 1990-763x.
  8. ^ Сяргей Расолька. Заказьнік з унікальнымі ляндшафтамі // Зьвязда. — 16 лістапада 2017. — № 221 (28585). — С. 4.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць