Нафтавая індустрыя Сэрбіі
Каардынаты: 45°14′31″ пн. ш. 19°50′28″ у. д. / 45.24194° пн. ш. 19.84111° у. д.
«На́фтавая індустры́я Сэ́рбіі» («НІС») — нафтагазавае прадпрыемства Сэрбіі, заснаванае ў лютым 1949 году ў Зрэняніне (Сярэдне-Банацкая акруга, край Ваяводзіна) пад назвай «Нафтагаз».
| сэрб. Нафтна индустрија Србије | |
 | |
 | |
| Тып | адкрытае акцыянэрнае таварыства |
|---|---|
| Лістынг на біржы | ББ: NIIS |
| Дэвіз | Будучыня ў дзеяньні |
| Заснаваная | 10 лютага 1949 (75 гадоў таму) |
| Заснавальнікі | урад Сэрбіі |
| Уласьнікі | «Газпрам нафта» (56%), урад Сэрбіі (30%) |
| Краіна | Сэрбія |
| Разьмяшчэньне | край Ваяводзіна |
| Адрас | Новы Сад, квартал Ліман, вул. Народнага фронту, д. 12[1] |
| Ключавыя фігуры | Вадзім Якаўлеў, Кірыл Цюрдзенеў[2] |
| Галіна | нафтаздабыча |
| Прадукцыя | аліва, авіягаза, аўтагаз, бітум, бэнзін, дызэльнае паліва, ЗПГ, мазута |
| Абарачэньне |  245,288 млрд дынараў (2019 год; 2,337 млрд $)
|
| Апэрацыйны прыбытак | 22,7 млрд дынараў (2019 год; 216,367 млн $)
|
| Чысты прыбытак | 17,7 млрд дынараў (2019 год; 168,702 млн $)[3]
|
| Лік супрацоўнікаў | 11 731 (2020 год) |
| Матчына кампанія | «Газпрам нафта» (Расея) |
| Даччыныя кампаніі | «НІС Пэтрол» (Бялград), «Ядран-Нафтагаз» (Рэспубліка Сэрбская) |
| Аўдытар | ТАА «Прайсўотэрхаўс-Купэры» (Бялград) |
На 2021 год было найбольшым падаткаплатнікам Сэрбіі. Ажыцьцяўляла выведку, здабычу і перапрацоўку нафты і прыроднага газу. Мела ўласныя газавыя і нафтавыя радовішчы ў Босьніі і Герцагавіне, Румыніі і Сэрбіі, нафтаперапрацоўчы завод у Панчаве (Паўднёва-Банацкая акруга, край Ваяводзіна), а таксама нафтабазы і сетку са звыш 400 аўтазаправак «НІС Пэтрол» у Баўгарыі, Босьніі і Герцагавіне, Румыніі і Сэрбіі. Сярод іншага, «НІС» гандлявала электраэнэргіяй у 6 краінах — Босьніі і Герцагавіне, Вугоршчыне, Румыніі, Славеніі, Сэрбіі і Чарнагорыі[4].
Замежная дзейнасьць рэдагаваць
- Ангола. У 1980 годзе пачалі выведку нафтарадовішча, дзе ў 1985 годзе сталі здабываць нафту.
- Баўгарыя. У ліпені 2013 году стварылі дачыннае ТАА «НІС Пэтрол», якое набыло нафтабазу ў Косьцінбродзе (Сафійская вобласьць). Да 2021 годзе адчынілі 34 аўтазаправачныя станцыі (АЗС).
- Босьнія і Герцагавіна. Дачынны «Ядран-Нафтагаз» ажыцьцяўляў выведку газу і нафты ў Рэспубліцы Сэрбскай. У 2012 году ў Баня Луцы адчынілі адчынілі ТАА «НІС Пэтрол», якое стварыла тамсама сетку АЗС. У 2013 годзе ў Сараеве набылі сетку АЗС «ОМВ», якую перайменавалі ў «Г Пэтрол». На 2021 год агульная сетка збыту налічвала 38 аўтазаправак.
- Расея. Прадстаўніцтва ў Санкт-Пецярбургу займалася дастаўкай нафтапрадуктаў.
- Румынія. ТАА «НІС Пэтрол» займалася выведкай і здабычай газу і нафты на захадзе краіны, збытам паліва праз 19 АЗС і гандлем электраэнэргіяй у Эўразьвязе. У 2019 годзе пачалі здабычу нафты і газу на нафтарадовішчы Тэрэмія, а таксама вытворчасьць электраэнэргіі з газу на радовішчы Джымбалія[5].
Вырабы рэдагаваць
На 2021 год «Нафтавая індустрыя Сэрбіі» вырабляла:
- аўтамабільнае паліва — аўтагаз, бэнзін, дызэльнае паліва і звадкаваны прыродны газ[6];
- змазачныя алівы і тэхнавадкасьці «НІСаТэх» — маторная, прамысловая, прыладная (гідраўлічная і кампрэсарная), трасьмісійная, а таксама ахаладжальная аліва, супрацьзамярзальная, тармазная і шыбавая вадкасьць[7];
- авіяпаліва — рэактыўнае А1 і авіягазу 100ЛЛ[8];
- марское дызэльнае паліва[9];
- дарожны бітум — акісьлены і ачышчаны 35/50, 50/70, 70/100 і 160/220, а таксама з дадаткам палімэру ПМБ 25/55-55 і 45/80-65[10];
- мазуту — газавую (звышлёгкую для энэргетыкі), нізкасеркавую (для мэталюргіі) і сярэднюю (для прамысловасьці і сельскай гаспадаркі)[11];
- сьціснуты прыродны газ звыш 220 бараў[12];
- газ у балёнах — прапан-бутан у суадносінах 35 на 65 % і балёнах па 35 кг для прамысловасьці, а таксама па 2, 3, 5 і 10 кг для побытавых патрэбаў[13];
- пітную ваду «Язак»[14].
Мінуўшчына рэдагаваць
10 лютага 1949 году ў Зрэняніне (Сярэдне-Банацкая акруга, край Ваяводзіна) заснавалі прадпрыемства «Нафтагаз» для выведкі і здабычы нафты на ўсходзе Сярэднедунайскай нізіны. Празь 5 месяцаў у Сэрбіі адкрылі газарадовішча прыроднага газу. У 1952 годзе ў Банаце, што на поўначы краіны, адкрылі 1-е нафтавае радовішча побач з газарадовішчам. У 1963 годзе дабудавалі 1-ы магістральны газаправод, які злучыў нафтарадовішчы з горадам Панчава (Паўднёва-Банацкая акруга, край Ваяводзіна), дзе пачалі будаваць 1-ы нафтаперапрацоўчы завод (НПЗ). У 1968 годзе адкрылі найбольшае ў краіне нафтарадовішча Велебіт. Сярод іншага, з нафты гэтага радовішча сталі вырабляць нафтэнавыя базавыя алівы. Таксама ў 1968 годзе запрацавалі НПЗ у Новым Садзе і Панчаве, дзе цягам 1970-х гадоў пабудавалі першасныя ўстаноўкі. У 1979 годзе газаздабыча дасягнула 1,14 кубамэтраў. У 1982 годзе нафтаздабыча перавысіла 1,3 млн тонаў. У 1985 годзе пачалі нафтаздабычу ў Анголе. У 1991 годзе дзяржаўнае прадпрыемства перайменавалі ў «Нафтавую індустрыю Сэрбіі», далучыўшы да яго сетку аўтазаправак і нафтасховішчаў, заснаваную ў 1945 годзе[15].
Да 1992 году на НПЗ у Новым Садзе і Панчаве ўзьвялі другасныя ўстаноўкі для глыбокай нафтаперапрацоўкі. У 2005 годзе прадпрыемства пераўтварылі ў акцыянэрнае таварыства. У 2009 годзе «Газпрам нафта» (Расея) набыла 51 % паёў «Нафтавай індустрыі Сэрбіі» («НІС»). У 2010 годзе «НІС» пераўтварылі ў адкрытае акцыянэрнае таварыства, чые паі разьмясьцілі на «Бялградзкай біржы». Агульны лік пайшчыкаў склаў каля 5 млн асобаў, што было найбольшым паказьнікам на біржы. У выніку прадпрыемства патрапіла ў асноўны індэкс «Бялградзкай біржы». У 2011 годзе «НІС» стварыла даччыныя прадпрыемствы ў 4 суседніх краінах — Баўгарыі, Босьніі і Герцагавіне, Вугоршчыне і Румыніі. У 2012 годзе дабудавалі ўстаноўкі гідракрэкінгу і водаачысткі на НПЗ у Панчаве. Таксама ў 2012 годзе адчынілі 2 бункерныя запраўкі для рачных караблёў на Дунаі. У 2013 годзе ў Сіракаве (Бранічэўская акруга) запусьцілі 1-ю кагенэрацыйную цеплаэлектрастанцыю на прыродным газе з даціскальнай помпавай станцыі. У 2014 годзе НПЗ у Панчаве выпусьціў дызэльнае паліва з прысадкамі, якое атрымала разрад Эўра-5. У 2015 годзе на аўтазаправачных станцыях (АЗС) сталі прадаваць 100-актанавы бэнзін. У 2016 годзе ў амінавую ачыстку прыроднага газу ў Элеміры (Сярэдне-Банацкая акруга) ўклалі звыш 30 млн эўра. У 2017 годзе на НПЗ у Панчаве пусьцілі ўстаноўку адкладзенага каксаваньня. У 2019 годзе пачалі будаваць Панчаўскую ЦЭС[15]. За 2019 год здабылі 1,286 млн тонаў нафты і газу. Перапрацавалі 3,373 млн тонаў нафты і прамежкавых вырабаў. Прадалі 3,702 млн тонаў нафтапрадуктаў[3].
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Кантактныя зьвесткі (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Карпаратыўнае кіраваньне (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ а б Соня Раленац. Справаздача за 2019 год (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 3 красавіка 2020 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Зьвесткі пра кампанію (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Прадпрымальніцтва па краінах (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Маторнае паліва (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Змазачныя алівы (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Авіяпаліва (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Вырабы (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Бітум (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Мазута (анг.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Сьціснуты газ (анг.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Газ у балёнах (анг.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ Вада «Язак» (анг.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- ^ а б Гісторыя (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
- Укладальнікам (сэрб.) // «Нафтавая індустрыя Сэрбіі», 3 красавіка 2020 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
- Гісторыя (сэрб.) // «НІС Пэтрол», 2021 г. Праверана 6 красавіка 2021 г.
 |
Гэта — накід артыкула па эканоміцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |