Даўбарова (Вялейскі раён)

вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці Беларусі

Даўбаро́ва[1] (таксама сустракаецца — Чаўлы́ткі, мн.[1]) — вёска ў Беларусі, каля ракі Ментыні. Уваходзіць у склад Любанскага сельсавету Вялейскага раёну Менскай вобласьці.

Даўбарова
лац. Daŭbarova
Мясцовая назва: Чаўлы́ткі
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Любанскі
Насельніцтва:
  • 2 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222445
СААТА: 6213846021
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°38′20″ пн. ш. 26°57′47″ у. д. / 54.63889° пн. ш. 26.96306° у. д. / 54.63889; 26.96306Каардынаты: 54°38′20″ пн. ш. 26°57′47″ у. д. / 54.63889° пн. ш. 26.96306° у. д. / 54.63889; 26.96306
Даўбарова на мапе Беларусі ±
Даўбарова
Даўбарова
Даўбарова
Даўбарова
Даўбарова
Даўбарова

Даўбэр (Dauber) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'[3][4], а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[5]. Такім парадкам, імя Даўбор азначае «годнае нараджэньне»[6].

Гісторыя

рэдагаваць

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Даўбарова апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Вялейскім павеце спачатку Менскай, а з 1843 году — Віленскай губэрні.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Даўбарова абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР[7]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Куранец апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у гміне Куранец Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі. На 1931 год тут было 10 двароў[8].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 1931 год — 72 чал.[8]
  1. ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 29, 82.
  3. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 112.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
  6. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 22.
  7. ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
  8. ^ а б Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1. — Warszawa, 1938. S. 6.