Станіслаў Радзівіл (сын Мікалая Фаўстына)
Станісла́ў Радзіві́л гербу «Трубы» (8 траўня 1722, Зьдзецел — 22 красавіка 1787) — князь, крайчы вялікі літоўскі, падкаморы вялікі літоўскі, генэрал-лейтэнант літоўскай кавалерыі.
.PNG) | |
 Трубы | |
| Пагоня, Статут 1588.png крайчы вялікі літоўскі | |
|---|---|
| 27 лістапада 1752 — 20 верасьня 1759 | |
| Папярэднік | Марцін Мікалай Караль Радзівіл |
| Наступнік | Міхал Ксавэры Сапега |
| Пагоня, Статут 1588.png падкаморы вялікі літоўскі | |
| 20 верасьня 1759 — 17 кастрычніка 1779 | |
| Папярэднік | Ян Караль Мнішак |
| Наступнік | Геранім Вінцэнт Радзівіл |
| Пагоня, Статут 1588.png маршалак Трыбуналу ВКЛ | |
| 1763 — 1763 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся | 8 траўня 1722 |
| Памёр | 22 красавіка 1787[2] (64 гады) |
| Род | Радзівілы |
| Бацькі | Мікалай Фаўстын Радзівіл Барбара Францішка Завіша-Кезгайла |
| Жонка | Караліна з Пацеяў |
| Дзеці |
|
| Дзейнасьць | палітык |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Станіслаў Радзівіл.
Жыцьцяпіс
рэдагавацьПаходзіў з дзятлава-бярдычаўскай лініі нясьвіска-алыцкай галіны роду Радзівілаў. Чацьверты сын Мікалая Фаўстына і Барбары Францішкі Завішы-Кезгайлы. Меў братоў Альбрэхта, Удальрыка Крыштапа і Юрыя.
Навучаўся ў калёгіюме піяраў у Варшаве. У 1746 року ажаніўся з прадстаўніцай магнацкага роду Пацеяў Каралінай.
Генэрал-маёр літоўскай кавалерыі (1750), тады ж першы раз абраны паслом на вальны сойм.
З 1752 року — крайчы вялікі літоўскі, у 1759—1779 — падкаморы вялікі літоўскі. Генэрал-лейтэнант вялікалітоўскага войска.
Пасол на соймы 1756[3], 1760[4], 1762[5], 1767[6] рокаў. У 1763 абраны маршалкам Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага.
Удзельнік Радамскай канфэдэрацыі 1767 року[7]. 23 кастрычніка ўвайшоў у склад дэлегацыі на Сойм, скліканы пад ціскам расейскага амбасадара Мікалая Рапніна дзеля акрэсьленьня ўладкаваньня Рэчы Паспалітай[8].
У 1770 року перадаў сямейную рэзыдэнцыю Зьдзецел свайму зяцю Станіславу Солтану, а сам пачаў будаўніцтва новай рэзыдэнцыі ў Жырмунах.
Удзельнік канфэдэрацыі Андрэя Макраноўскага і пасол на сойм 1776 року[9].
У 1787 року разам з жонкаю стаў фундатарам касьцёлу Адшуканьня Сьвятога Крыжа. Неўзабаве пасьля гэтага памёр.
Узнагароды
рэдагаваць- Ордэн сьвятога Губэрта (Баварыя, 1753)
- Ордэн Белага арла (1757)
- Ордэн сьвятой Ганны (Гольштайн)
- Ордэн сьвятога Аляксандра Неўскага (Расея)
- Ордэн сьвятога Станіслава[10].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Sejm-Wielki.pl (пол.) — 2002.
- ^ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 (пол.) / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 297.
- ^ Kuryer Polski nr CLXIV, 1756, [b.n.s.]
- ^ Dyaryusz sejmu walnego warszawskiego 6 października 1760 r. zaczętego, dodatek spis posłów, w: Przegląd Archeologiczny, z. IV, Lwów 1888, s. 180.
- ^ Kuryer Warszawski 1762, nr 69, [b.n.s]
- ^ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756—1768 гг. Moskwa, 2004, s. 668.
- ^ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 226.
- ^ Volumina Legum t. VII, Petersburg 1860, s. 244—248.
- ^ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
- ^ Marta Męclewska (oprac.) Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. — Zamek Królewski w Warszawie, 2008. — С. 189.
Літаратура
рэдагаваць- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: 2005 Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 497.
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Станіслаў Радзівіл на «Радаводзе». Генэалягічнае дрэва