Вік (імя)
Вік, Віга — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вік лац. Vik | |
| Wic | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Віга |
| Зьвязаныя імёны | Вігіла, Віганд, Вікша, Вігайла, Вігерд, Вігінт, Вігунт, Вігер, Вігмант, Вікерат Барвік, Гельвіх, Гоўдвік, Кірвік, Лодвік, Матывік, Мандывік, Ядвіга, Урвік |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вік» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВік або Віга (Wic, Wigo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віг- (-вік-) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вігіла (Вікула, Вігель), Віганд (Вігант), Вігайла (Вігал), Вігерд, Вігінт, Вігунт (Вігонт), Вігер, Вігмант (Вімант), Вікерат, Барвік, Гоўдвік, Кірвік, Лодвік, Матывік, Мандывік, Ядвіга, Урвік. Адзначаліся германскія імёны Wigilo (Wigulo, Wiegel), Wigand (Wigant), Wigelo (Wigal), Wigerd, Wigent, Wigunt, Wiger, Wigmunt (Wimund), Wicrat (Wigerat), Barwic, Goldwig, Kerwic, Lodwich, Matouigius (Mathwig), Mundivicus, Hadwig Urwick.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wik (Wiko), Wigil (Wiglo, Wikel, Wegil), Wigand (Wigant), Wiksza, Wibert, Wigard, Wigel, Wikhard (Wikard), Wicher (Wiker), Adwiga (Edwiga, Adwigis, Edwigis), Alwig (Elwig), Detwig, Gerwig (Gerwik, Girwik), Halwig (Helwig, Helwigis), Jadwiga (Jedwiga, Hadwiga, Hedwiga, Hedwig, Hedwigis), Herwik (Erwik, Harwik), Hertwig (Hartwik, Hertwik), Hildewigis, Łodwig (Łodwik, Łodwich, Lodwig, Lodwik, Ludewig, Ludowig, Ludwig, Ludwik, Ludwich, Lodewicus, Lodowicus, Lodwich)[3].
У Чэхіі гістарычна бытавалі германскія імёны Vikl, Vicman (Vykman), Vikart, Vikéř, Hartovik, Ludvík[4].
У Прусіі бытавалі імёны Wigel[a] (1382 і 1394 гады)[6], Berwicke[b] (1362 год)[8], Erwicke / Harwicke[c] (1364 год)[10], Nerwyk / Nerwike / Nerwicke / Nerweke / Nerewig / Norwig[d] (1330, 1359, 1374, 1376, 1389, 1396, 1406 гады)[14]. У 1619 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Theodorus Wick, Regiomontanus Borussus[15].
У рускіх берасьцяных граматах адзначалася германскае імя Вігар[16].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Якубъ Викъ (1528 год)[17]; людеи в повете Биръштаньскомъ на имя… а Янеля Викговича (па 1 траўня 1532 году)[18]; Jasz Wigewicz (1558 год)[19]; бояре путные волости Неменъчинъское… Езофъ Виковичъ (30 ліпеня 1560 году)[20]; бояринъ Станиславъ Виковичъ (1569 год)[21]; Wikowicz (1671—1681 гады)[22][e].
Носьбіты
рэдагаваць- Якуб Вік — бельскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Юры Багданавіч Віковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1584 годзе[35]
- Ганна Міхайлаўна Віковіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1584 годзе[36]
- Мікалай Янавіч Віковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1584 годзе[37]
- Настасься Паўлаўна Радвіловіч Якубава Віковіча — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1592 годзе[38]
Вік (Wik, Wic) гербу ўласнага — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[39].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся дзяржава Вігі каля Коўна і маёнтак Вігушкі ў Ашмянскім павеце[40].
На 1906 год існавала вёскі Вікішкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[41].
На гістарычнай Ковеншчыне існуе вёска Вігі, на гістарычнай Ашмяншчыне — Вігушкі, у гістарычнай Прусіі — Вікен, Вікяў і Вікішкен.
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wigelo[5]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Berwick[7]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Erwic (Harwicus)[9]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Нервіг (Nerveus, у гэтай зафіксаванай у крыніцах форме адбыўся пераход wig у veus)[11], германскае імя Norveig[12][13]
- ^ Таксама:
- Вігін (адзначалася старажытнае германскае імя Wikin[5]): Helena Wigin (1798 год)[23];
- Вікун: pana Jarosza Stanisławowicza Wikuna (1569 год)[24], Samuel Wikun… Jan Wikun (1667 год)[25], Antoni Wikun x; Józef Wikun (21 жніўня 1780 году)[26];
- Вігіт (адзначалася германскае імя Wiggett[27], Vigitus[28][29]): Якубъ Викгитовичъ (1567 год)[30];
- Вікбальд, Выбалт (адзначалася старажытнае германскае імя Wicbold, Wibald[31]): Wybałtowicz (1861—1864 гады)[32], у гістарычнай Прусіі існуе вёска Вікбальд;
- Нордвік (адзначалася старажытнае германскае імя Nordwic[33]): на 1904 год існавала сядзіба Нордвік у Ельнянскім павеце Смаленскай губэрні[34]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1577.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 287—288.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 37—38.
- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1578.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 265.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 18.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 781—782.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 27, 37.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1577.
- ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
- ^ Norveig, Nordic Names
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 70, 72.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 243.
- ^ Sitzmann A. Die skandinavischen Personennamen in den Birkenrindeninschriften // Scando-Slavica. T. 53, 2007. S. 29.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 135.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 15 (1528—1538). — Vilnius, 2002. P. 157.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 327.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 37 (1552—1561). — Vilnius, 2011. P. 384.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 564.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 217.
- ^ Aleksandrów, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 561.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 217.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 322.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 165.
- ^ Andrade Cernadas J. M. O tombo de Celanova: estudio introductorio, edición e índices (ss. IX—XII). — Santiago de Compostela, 1995. P. 606.
- ^ Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.), Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 764.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1579.
- ^ Spis miejscowości oraz nazwisk mieszkańców parafii Dukszt Pijarskich w latach 1861—1864, Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1171.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 231.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 106, 178.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 112, 117.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 127.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 38.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 320.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 78.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 136.