Вігмант
Вігмант (Вімант, Вегімонт), Вігмунд — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вігмант лац. Vigmant / Vihmant | |
| Wigmunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wigo + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вімант, Вегімонт |
| Зьвязаныя імёны | Мандывік |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вігмант» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вігмунт, Вікмунд або Вімунд, пазьней Вэгемунд (Wigmunt, Wicmund, Wihmunt, Wimund, Wegemund) і Мундывік (Mundivicus[1], Mundivech) — імёны германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -віг- (-вік-) (імёны ліцьвінаў Вігайла, Вігунт, Лодвік; германскія імёны Wigelo, Wigunt, Lodvigus) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'[4], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[5] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[6].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[7] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: на леитевъ жижморскихъ, на Вегимонта (27 траўня 1496 году)[9]; Сутко Вымонътович (1528 год)[10]; Roman Wigmont… Jan Wigmont (1765 год)[11].
Носьбіты
рэдагаваць- Вігмунд Мэрсійскі († 840) — кароль Мэрсіі
- Вігмунд († 854) — арцыбіскуп Ёрку
- Вігмунд († паміж 903 і 909) — біскуп Дорчэстэру
- Сутка Вімантавіч — цельшаўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Раман і Ян Вігманты — шляхцічы Полацкага ваяводзтва, якія ўпамінаюцца ў попісе 1765 году
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Dissertationen. Bd. 2. — Universität Bonn, 1884. S. 57.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1135, 1587.
- ^ Hickey R., Puppel S. Language History and Linguistic Modelling. — Walter de Gruyter, 2010. P. 618.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 141.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 523 (1528). — Vilnius, 2006. S. 166.
- ^ Mienicki R. Rejestr popisowy województwa połockiego z dn. 30 IX. 1765 r. // Ateneum Wileńskie. Т. 11 (1936). S. 333.