Падбярэзьзе (Віленскі павет)

Падбярэзьзе (лет. Paberžė) — вёска ў Летуве, на рацэ Даўлі. Цэнтар староства Віленскага раёну Віленскага павету. Насельніцтва на 2011 год — 919 чалавек. Знаходзіцца на поўнач ад Вільні.

Падбярэзьзе лац. Padbiareźzie
лет. Paberžė
Касьцёл
Герб Падбярэзьзя
Дата заснаваньня:	1484
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Віленскі
Насельніцтва:	919 чал. (2011)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Паштовы індэкс:	LT-14031
Геаграфічныя каардынаты:	54°54′0″ пн. ш. 25°11′0″ у. д.
Падбярэзьзе на мапе Летувы Падбярэзьзе
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Падбярэзьзе — даўняе мястэчка гістарычнай Віленшчыны, на этнічнай тэрыторыі беларусаў.

Гісторыя

Касьцёл Сэрца Езуса, 1930 г.

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Падбярэзьзе датуецца 1484 годам, калі яно ўваходзіла ў склад Віленскага павету Віленскага ваяводзтва. У 1503 годзе тут збудавалі касьцёл.

У XVI ст. Падбярэзьзе ўпамінаецца як мястэчка, якое знаходзілася ў валоданьні біскупаў віленскіх.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Падбярэзьзе апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Віленскім павеце Віленскай губэрні. У 2-й палове XIX ст. у мястэчку было 67 будынкаў. У 1900 годзе тут збудавалі царкву-мураўёўку.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Падбярэзьзе занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Падбярэзьзе абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У 1920 годзе мястэчка апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.

З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў верасьні 1939 году ўлады СССР перадалі мястэчка Летуве.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: ~1887 год — 1119 чал., зь іх 432 каталікі, 129 праваслаўных і 558 юдэяў
• XXI стагодзьдзе: 2011 год — 919 чал.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Касьцёл Найсьвяцейшага Сэрца Езуса (1932)
• Могілкі юдэйскія

Страчаная спадчына

• Царква (1900; мураўёўка)

Вонкавыя спасылкі

• Падбярэззе, Radzima.org