Ваяводы наваградзкія

Ваявода наваградзкі — мясцовы ўраднік у Наваградзкім ваяводзтве Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік караля і вялікага князя.

Па Люблінскай уніі (1569) засядаў у Сэнаце Рэчы Паспалітай. Ваяводзкі мундзір складаўся з пунсовага кунтуша і чорнага жупана.

Старостамі або намесьнікамі наваградзкімі былі:

За ўвесь час свайго існаваньня Наваградзкае ваяводзтва мела 30 ваяводаў[1]:

Глядзіце таксамаРэдагаваць

КрыніцыРэдагаваць

  1. ^ Jelski A. Województwo nowogródzkie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. S. 340.

ЛітаратураРэдагаваць