Аляксандар Ірванец
Алякса́ндар Васілевіч Ірванéц (па-ўкраінску: Олександр Васи́льович Ірванець; нар. 24 студзеня 1961, Львоў, УССР, СССР) — украінскі паэт, пісьменьнік, драматург, перакладнік.
| Аляксандар Ірванец | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 24 студзеня 1961 (63 гады) |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, драматург, паэт, празаік, перакладнік |
| Мова | украінская мова[2], беларуская мова[3], польская мова[3], расейская мова[3], француская мова[3] і чэская мова[3] |
| Значныя творы | Рівне/Ровно, 2001; Сатирикон — ХХІ, 2011 |
 Пераклады на беларускую ў Вікікрыніцах
| |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзіўся 24 студзеня 1961 году ў Львове. Вырас у Роўне. Скончыў 8 клясаў Ровенскай сярэдняй школы № 18 (1976), Дубенскі пэдагагічны тэхнікум (1980) і Літаратурны інстытут імя Горкага (Масква, 1989). Пасьля заканчэньня пэдагагічнага тэхнікуму некалькі гадоў (у 1980-я) настаўнічаў[4].
17 красавіка 1985 году разам з Юрыем Андруховічам і Віктарам Небараком заснаваў літаратурную групу «Бу-Ба-Бу»[5].
З 1993 году пастаянна жыве ў Ірпені пад Кіевам.
Вядомы Facebook-блогер.
Сябра Беларускага ПЭН-клюбу, украінскага ПЭН-клюбу, герой песьні гурта ВІА «ОВВА»[6].
Творчасьць
рэдагавацьТворы перакладаліся на ангельскую, нямецкую, францускую, швэдзкую, польскую, чэскую, беларускую, расейскую, італійскую, харвацкую мовы. Напрыклад, раман «Роўна/Ровно» быў перакладзены на польскую мову ў 2006 годзе і двойчы выдаваўся ў Польшчы ў выдавецтве Prószyński i S-ka[7].
З пачатку 2000-х гадоў працуе ў драматургіі і прозе. Аўтар больш як двух дзясяткаў кнігаў і шматлікіх публікацыяў у часопісах і альманахах Эўропы і Паўночнай Амэрыкі. П’есы Аляксандра Ірванца ставіліся ў розных краінах, у прыватнасьці ў Нямеччыне, Украіне, Польшчы[8].
Перакладае зь беларускай, польскай, расейскай, францускай і чэскай моваў. Пераклаў зь беларускай творы В. Быкава і Ў. Арлова[9].
На беларускую мову тэксты А. Ірванца перакладалі Ў. Арлоў, В. Бурлак, А. Хадановіч, С. Прылуцкі, У. Гарбацкі[10].
Творы
рэдагаваць• «Вогнище на дощі» (Львів: Каменяр, 1986)
• «Тінь великого класика» (Київ: Молодь, 1991)
• «Рівне/Ровно (Стіна)» (2001; Львів: Кальварія, 2002)
• «Вірші останнього десятиліття» (Львів: Кальварія, 2001)
• «П’ять п'єс» (Київ: Смолоскип, 2002)
• «Очамимря: Повість та оповідання» (Київ: Факт, 2003)
• «Любіть!..» (Київ: Критика, 2004)
• «Лускунчик-2004» (Київ: Факт, 2005)
• «Преамбули і тексти. Збірка поезій» (Київ: Факт, 2005)
• «Хвороба Лібенкрафта», роман (Харків: Фоліо, 2010)
• «Мій хрест» (Харків: Фоліо, 2010; серія «Графіті», післямова Сергія Жадана)
• «Сатирикон — ХХІ» (Харків: Фоліо, 2011)
• «П’яте перо» Вибрана есеїстика (Луцьк: Твердиня, 2011)
• «Пісні війни»: вірші останніх років (Київ: Дух і літера, 2014)
• «Харків 1938» (Київ: Laurus, 2017).
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Deutsche Nationalbibliothek Record #135927986 // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
- ^ Irvanec, Oleksandr, 1961- // CONOR.SI
- ^ а б в г д Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Інфотека — письменники: Ірванець Олександр. Буквоїд, 11 квітня 2020, https://web.archive.org/web/20200411080334/http://bukvoid.com.ua/info/writers/Irvanets_Oleksandr.html
- ^ Аляксандар Ірванец, ЛітРАЖ, Litrazh.org, https://litrazh.org/name/alyaksandar-irvanec
- ^ Інфотека — письменники: Ірванець Олександр. Буквоїд, 11 квітня 2020, https://web.archive.org/web/20200411080334/http://bukvoid.com.ua/info/writers/Irvanets_Oleksandr.html
- ^ Irwaneć, Ołeksandr (2006). Riwne / Rowno, Warszawa: Prószyński i S-ka. ISBN 978-83-7469-638-8.
- ^ J. G. (Джей Джи), Олександр Ірванець біографія і творчість, Dovidka.biz.ua, https://dovidka.biz.ua/oleksandr-irvanets-biografiya-i-tvorchist
- ^ Ірванець Олександр — PEN Ukraine, https://pen.org.ua/members/irvanets-oleksandr
- ^ «Культура па-за палітыкаю». Паэма Аляксандра Ірванца ў трох частках, Новы Час, 18-03-2022, https://novychas.online/kultura/kultura-pa-za-palitykaju-paema-u-troh-czastkah