Інфлянцкае ваяводзтва
Інфлянцкае ваяводзтва (лац. Ducatus Livoniae; польск. Województwo inflanckie) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Рэчы Паспалітай, супольнае ўладаньне[2] (кандамініюм) Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага. Знаходзілася на тэрыторыі Латгаліі[3]. Сталіца — места Дынабург.
| Інфлянцкае ваяводзтва | |
.jpg) | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | Кандамініюм[1] Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага |
| Статус | ваяводзтва |
| Адміністрацыйны цэнтар | Дынабург |
| Дата ўтварэньня | 1621 |
| Дата скасаваньня | 1772 |
| Ваяводы | Ваяводы інфлянцкія |
| Кашталяны | Кашталяны інфлянцкія |
| Плошча | 12 тыс. км² |
| Час існаваньня | 1677—1772 |
| Месцазнаходжаньне Інфлянцкага ваяводзтва | |
 Інфлянцкае ваяводзтва на мапе | |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
ГісторыяРэдагаваць
Утварылася ў 1677 на аснове чатырох інфлянцкіх трактаў (старостваў) — Дынабурскага, Рэжыцкага, Люцынскага і Марыенгаўзэнскага. Ня мела падзелу на паветы.
У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772) апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, тэрыторыю ваяводзтва ўлучылі ў Пскоўскую губэрню як Дзьвінскую правінцыю.
УраднікіРэдагаваць
- Асноўныя артыкулы: біскупы інфлянцкія, ваяводы інфлянцкія і кашталяны інфлянцкія
У Сэнаце Рэчы Паспалітай Інфлянцкае ваяводзтва мела двух сьвецкіх прадстаўнікоў — ваяводу і кашталяна, а таксама духоўнага — біскупа.
КрыніцыРэдагаваць
- ^ Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта. Інфлянты // ВКЛ. Энцыкл. Т. 1. — Менск, 2005. С. 669.
- ^ Вячаслаў Насевіч. Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел // ВКЛ. Энцыкл. Т. 1. — Менск, 2005. С. 34—39.
- ^ Інфлянцкае ваяводства // ВКЛ. Энцыкл. Т. 1. — Менск, 2005. С. 669.
ЛітаратураРэдагаваць
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Менск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.