Асмаленік
Асма́ленік[1] (з 1964 году — Уда́рная[1], з 2004 году — Уда́рнае[2][a]) — вёска ў Беларусі, каля ракі Каросьцінкі. Цэнтар сельсавету Лельчыцкага раёну Гомельскай вобласьці. Знаходзіцца за 33 км на поўнач ад раённага цэнтру Лельчыцаў.
| Асмаленік лац. Asmalenik | |
| |
| Першыя згадкі: | XX стагодзьдзе |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гомельская |
| Раён: | Лельчыцкі |
| Сельсавет: | Асмаленіцкі |
| Вышыня: | 145 м н. у. м. |
| Насельніцтва: | 568 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 2356 |
| Паштовы індэкс: | 247868 |
| СААТА: | 3228828041 |
| Нумарны знак: | 3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 51°57′3″ пн. ш. 28°18′57″ у. д. / 51.95083° пн. ш. 28.31583° у. д.Каардынаты: 51°57′3″ пн. ш. 28°18′57″ у. д. / 51.95083° пн. ш. 28.31583° у. д. |
Асмаленік на мапе Беларусі ±   Асмаленік | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьУпершыню ўпамінаецца ў пісьмовых крыніцах у пачатку XX стагодзьдзя як хутар Буйнавіцкай воласьці Мазырскага павету.
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Асмаленік абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі ён увайшоў у склад Беларускай ССР.
За часамі Другой сусьветнай вайны ў ліпені 1943 году нямецкія захопнікі спалілі ўсю вёску і загубілі 18 жыхароў.
30 ліпеня 1964 году вёску перайменавалі ва Ўдарную[1], а 17 сьнежня 2004 году — ва Ўдарнае[3].
Насельніцтва
рэдагавацьДэмаграфія
рэдагаваць- XX стагодзьдзе: 1909 год — хутар: 23 двары, каля 140 жыхароў; 1917 год — вёска: 33 двары, 201 жыхар; 1940 год — 51 двор, 253 жыхары; 1998 год — 258 двароў, 881 жыхар; 1999 год — 842 жыхары; 2000 год — 246 двароў, 905 жыхароў
- XXI стагодзьдзе: 2010 год — 568 жыхароў
Інфраструктура
рэдагавацьПрацуюць сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, дзіцячы сад, спартовы комплекс, фэльчарска-акушэрскі пункт, пошта, аддзел банку «Беларусбанк», сталоўка, крама.
Эканоміка
рэдагавацьЦэнтар камунальнага сельскагаспадарчага прадпрыемства «Ударнае».
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Зьнішчэньне традыцыйнай гістарычнай тапаніміі — адзін з захадаў палітыкі гвалтоўнай русіфікацыі і дэнацыяналізацыі Беларусі (расейскага этнацыду беларусаў)
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Рапановіч, Я. Н. Слоўнік назваў населеных пунктаў Гомельскай вобласці / Рэд. П. П. Шуба. — Мн.: Навука і тэхніка, 1986. — 240 с. С. 169.
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4. (pdf) С. 220.
- ^ Написание 1997—2008, Дзяржаўны камітэт па маёмасьці Рэспублікі Беларусь
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Лельчыцкага р-на. — Мн.: Паліграфафармленне, 2002. — 606 с.: іл. ISBN 985-6351-13-8.