Славатычы

	Славатычы; лац. Słavatyčy
	польск. Sławatycze
	; Вясковая вуліца
Герб Славатычаў
Магдэбурскае права:	1577
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Люблінскае
Павет:	Бельскі
Гміна:	Славатычы
Насельніцтва:	2738 чал. (2006)
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Паштовы індэкс:	21-509
Геаграфічныя каардынаты:	51°45′0″ пн. ш. 23°33′0″ у. д. / 51.75° пн. ш. 23.55° у. д.Каардынаты: 51°45′0″ пн. ш. 23°33′0″ у. д. / 51.75° пн. ш. 23.55° у. д.
	Славатычы на мапе Польшчы Славатычы
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Славатычы (польск. Sławatycze) — вёска ў Польшчы, на рацэ Бугу. Цэнтар сельскай гміны Бельскага павету Люблінскага ваяводзтва. Насельніцтва на 2006 год — 2738 чалавек. Знаходзіцца за 50 км ад Белай, каля беларуска-польскай граніцы.

Славатычы — даўняе магдэбурскае места гістарычнай Берасьцейшчыны, побач зь якім праходзіць паўднёва-заходняя мяжа этнічнай тэрыторыі беларусаў.

Гісторыя рэдагаваць

Новая царква-мураўёўка, касьцёл і старая царква, 1915—1918 гг.

Вялікае Княства Літоўскае рэдагаваць

Першы пісьмовы ўпамін пра Славатычы датуецца 1499 годам. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў яны ўвайшлі ў Берасьцейскі павет Берасьцейскага ваяводзтва.

У XVI ст. Славатычы перайшлі ад Ляшчынскіх да Радзівілаў. У 1577 годзе з ініцыятывы Караля Станіслава Радзівіла места атрымала Магдэбурскае права, а 15 лютага 1693 году — герб «ў залатым полі чорны арол пад княжацкай мітрай, на грудзях якога блакітны шыльд з гербам „Ражкі“»^[1].

Захаваліся сьведчаньні азначэньня жыхароў Славатычаў ліцьвінамі: у матрыкуле Каралявецкага ўнівэрсытэтуту пад 1775 годам значыцца Pusch Dan. Gottlob Ernest., Slawaticza-Litthuan[us]^[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі рэдагаваць

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Славатычы апынуліся ў складзе Аўстрыі, з пачатку XIX ст. — у складзе Расейскай імпэрыі, ува Ўладаўскім павеце Седлецкай губэрні. Гэта адарвала мястэчка ад губэрняў зь пераважна беларускім насельніцтвам. На 1827 год у Славатычах было 249 будынкаў, на 1864 год — 207.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Славатычы занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час рэдагаваць

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Славатычы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў 1939 годзе Славатычы занялі войскі Трэцяга Райху.

У 1944 годзе Славатычы занялі савецкія войскі, па чым іх зноў перадалі Польшчы.

Насельніцтва рэдагаваць

XIX стагодзьдзе: 1827 год — 1602 чал.; 1864 год — 1923 чал.^[3]
XXI стагодзьдзе: 2006 год — 2738 чал.

Турыстычная інфармацыя рэдагаваць

Славутасьці рэдагаваць

Касьцёл Маці Божай Ружанцовай (1913-1919)
Могілкі: каталіцкія, праваслаўныя, юдэйскія
Царква Покрыва Багародзіцы (1910–1912; мураўёўка)

Страчная спадчына рэдагаваць

Царква Покрыва Багародзіцы (XVIII ст.)

Галерэя рэдагаваць

Краявіды Славатычаў
Касьцёл Маці Божай Ружанцовай
Інтэр'ер касьцёла
Пакроўская царква-мураўёўка
Інтэр'ер царквы

Крыніцы рэдагаваць

^ Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў. — Менск, 1998. С. 232.
^ Die Matrikel der Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. 1544—1829. Bd. 2: Die Immatrikulationen von 1657—1829. — Leipzig, 1911/1912. S. 539.
^ Chlebowski B. Sławatycze // Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 773.

Літаратура рэдагаваць

Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў / Маст. А. Бажэнаў. — Менск: «Полымя», 1998. — 287 с.: іл. ISBN 985-07-0131-5.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom X: Rukszenice — Sochaczew. — Warszawa, 1889.

[1] Цітоў А. Геральдыка Беларускіх местаў. — Менск, 1998. С. 232.

[2] Die Matrikel der Albertus-Universität zu Königsberg i. Pr. 1544—1829. Bd. 2: Die Immatrikulationen von 1657—1829. — Leipzig, 1911/1912. S. 539.

[3] Chlebowski B. Sławatycze // Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 773.

[1]

[2]

[3]