Караман (імя)
Караман, Карман — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Караман лац. Karaman | |
| Karaman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Caro + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Карман |
| Зьвязаныя імёны | Manakari |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Караман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьКарыман, Караман або Карман (Karimanns[1], Karaman, Caraman, Caroman, Careman, Carman) і Манакар (Manakari[2]) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -кар- (-кор-) (імёны ліцьвінаў Каргоўт, Карымонт, Карыят; германскія імёны Caragolt, Caromond, Cariatto) паходзіць ад гоцкага kaurus 'цяжкі, важкі'[4] або гоцкага[5] і бургундзкага kara 'турбота, клопат'[6], а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[7], германскага man 'чалавек'[8].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Korman[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: оу Коромана (XII—XIII стагодзьдзі)[10]; людеи у Полоцъком повете… а Караимановичовъ (29 чэрвеня 1440 — 27 чэрвеня 1492 году)[11]; слугами… Иванъ Короманов (1440—1492 гады)[12]; Ян Коромановичъ (1506—1539 гады)[13]; Рымъко Коръманъ[14], Петръ Кормановичъ[15], Митко Корманъ[16] (1528 год); в повете нашомъ Пиньском чотыри земли, то естъ дворища пустые в селе Тивровичехъ… а Карамановъское (10 сакавіка 1532 году)[17]; Кобрыньского повета… лесомъ на имя Корманомъ… лесомъ Корманомъ (12 сьнежня 1532 году)[18]; у волости Грезкои… землъ пустовъских… Кгирелевъщины а Кормановъщины (20 сьнежня 1551 году)[19]; Хведъ Кормановичъ, лавникъ (1563 год)[20]; Бенедыктъ Рымковичъ Кормановича[21], Янъ Кормановичъ… Якубъ Станиславовичъ съ Кормановъ… Немира Кормановичъ[22] (1567 год); Степан Корманенко (1649 год)[23]; Petrum Karmanowicz (29 красавіка 1787 году)[24][a].
Носьбіты
рэдагаваць- Карман — жыхар Ноўгараду, які ўпамінаецца ў XII—XIII стагодзьдзях[10]
- Ян Караманавіч — баброўнік ваўкавыскага двара, які ўпамінаецца паміж 1506 і 1539 гадамі
- Рымка Карман — эйшыскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Пётар Карманавіч — бельскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Міцька Карман — віцебскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Якуб Карман (Jakób Carmann, Carmannus, Caraman) — выхадзец з Бэрліну, які ў 1590—1592 гадох навучаўся ў Папскай сэмінарыі ў Вільні[30]
- Якім Кармановіч — сябра Віленскага Сьвятадухаўскага брацтва, які ўпамінаецца ў 1613 годзе[31]
- Сымон, Андрэй, Марцін і Мікалай Карманы — жыхары вёсак Аферышкаў і Шышнішкаў (Браслаўскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1775 годзе[32]
Карманы (Karman) — прыгонныя зь вёскі Забалоцьця, мястэчка Канстанцінава, засьценку Мурогаў (Ашмянскі павет) і ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[33][34].
Карманы (Karmann) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[35].
Кармановічы (Kormanowicz) гербу Наленч — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[36].
На 1904 год існавала вёска Карманічы ў Красьнянскім павеце, а таксама вёска і сядзіба Карманічы ў Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[37].
На 1906 год існавала вёска Карманы ў Гарадоцкім павеце, а таксама вёска Карманава (Карманова) у Невельскім павеце Віцебскай губэрні[38].
Карманэн (Karmohnen) — былая вёска каля Гумбінэну ў Прусіі[39].
На гістарычнай Аршаншчыне існуе вёска Карманоўка, на гістарычнай Лідчыне — Карманішкі. Назву Карманы маюць вёскі на гістарычнай Полаччыне.
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагаваць- ^ Таксама:
- Кармін (у гістарычным германскім арэале адзначалася імя Carmen[25]): Лепунского повета… Янели Корминовичъ — служба (сьнежань 1534 году)[26], землю Корминишку (1537 год)[27], Корміны (Kormin) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[28], Карміны (Karmin) гербу ўласнага — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[29]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 134.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 407.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 603.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ K // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 134.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 86.
- ^ а б Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 452, 749.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 193.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 37.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 642.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 88.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 115.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 156.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Вып. 2. 18‑я и 32 книги записей Литовской метрики: Метрика королевы Боны. — Москва, 2018. С. 83.
- ^ Акты, относящиеся к истории Западной России. Вып. 2. 18‑я и 32 книги записей Литовской метрики: Метрика королевы Боны. — Москва, 2018. С. 148.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 35 (1551—1558 гг.). — Менск, 2020. P. 146.
- ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 167.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 764.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1091.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 297.
- ^ Stakliškių Švč. Trejybės bažnyčia, 1787—1790 m. jungtuvių įrašai, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 149.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 22.
- ^ Spis nazwisk rodzin szlacheckich zamieszkałych w pow. trockim w XIX w., Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 266.
- ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 232.
- ^ Описание документов архива западно-русских униатских митрополитов. Т. 1. — СПб., 1897. С. 145.
- ^ Яўген Анішчанка, Струнь инвентарь 1775 г. в Браславском повете, Архіў гісторыка Анішчанкі, 18 кастрычніка 2018 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 332.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 64, 139.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 563.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 284.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 282, 382.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 80, 263.
- ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 49.