Дака (імя)
Дака, Дага — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Дак.
| Дака лац. Daka | |
| Dacco | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Дага, Дак |
| Вытворныя формы | Дэйна |
| Зьвязаныя імёны | Дагейка, Дакель, Дакінь, Дакварда, Дагела Больдаг, Шыдаг, Ядаг |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Дака» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Дага, Дака або Тага (Dago, Dacco, Taggo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даг- (-дак-, -таг-) паходзіць ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Дагейка, Дакель, Дакінь (Тагін), Дакварда, Дагела, Больдаг, Шыдаг, Ядаг. Адзначаліся германскія імёны Dagiko, Dacilus, Dacinus (Taginus), Dagward, Dagela, Baldag, Sidag (Sigdag), Adago.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Dego[2].
У 1620 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Simon Dack, Memelensis Borussus, у 1650 годзе — Fridericus Dechant[a], Brandenburgensis Prussus[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: homines… Dako (3 студзеня 1444 году)[5]; людеи двора его милости Мерецкого… Янушка Докевича (25 студзеня 1537 году)[6]; подъ гумъномъ Даковича (6 ліпеня 1541 году)[7]; Stefan Dakiewicz (21 жніўня 1780 году)[8][b].
Носьбіты рэдагаваць
Дакі — уніяты Ганчарскай парафіі[13].
Дагі — літоўскі шляхецкі род[14].
У XVI ст. існаваў «грунт» Дагішкі (Дагишки) у Жамойцкім старостве[15].
На гістарычнай Ковеншчыне існуе вёска Дакі, на гістарычнай Лідчыне — Догі.
Заўвагі рэдагаваць
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Dachant[3]
- ^ Таксама:
- Тагунь (адзначалася старажытнае германскае імя Taguni[9]): Тагуневічы (Taguniewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага ваяводзтва[10];
- Дакар (адзначалася старажытнае германскае імя Dagarius[11]): на 1906 год існавала вёска Дакары ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[12]
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 391.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 392.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 250, 518.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 191.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 21 (1536—1537). — Vilnius, 2019. P. 56.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 330.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 341.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 392.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 344.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 394.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 361.
- ^ Лаўрэш Л. Прыходы ў Ганчарах і Дакудаве // Лідскі летапісец. № 4 (92), 2020. С. 61—71.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 89.