Вайнілавічы (Гарадзенская вобласьць)

вёска ў Мастоўскім раёне Гарадзенскай вобласьці Беларусі

Вайні́лавічы[2]вёска ў Беларусі, каля ракі Зальвянкі. Уваходзяць у склад Курылавіцкага сельсавету Мастоўскага раёну Гарадзенскай вобласьці.

Вайнілавічы
лац. Vajniłavičy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Мастоўскі
Сельсавет: Курылавіцкі
Насельніцтва: 29 чал. (2009)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1515
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 53°17′46″ пн. ш. 24°51′10″ у. д. / 53.29611° пн. ш. 24.85278° у. д. / 53.29611; 24.85278Каардынаты: 53°17′46″ пн. ш. 24°51′10″ у. д. / 53.29611° пн. ш. 24.85278° у. д. / 53.29611; 24.85278
Вайнілавічы на мапе Беларусі ±
Вайнілавічы
Вайнілавічы
Вайнілавічы
Вайнілавічы
Вайнілавічы
Вайнілавічы

Вуйнла (Vuinla) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -вуйн- (-войн-, -вун-) (імёны ліцьвінаў Вайнейка, Войнар, Войнат; германскія імёны Vunnecho, Wunar, Wonnat) паходзіць ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндзкага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'[4].

Гісторыя

рэдагаваць

Да 26 жніўня 1974 году вёска ўваходзіла ў склад Мілявіцкага сельсавету[5].

Насельніцтва

рэдагаваць
  • 2009 год — 29 чалавек[1]
  • Анатоль Верабей (нар. 1950), беларускі крытык, літаратуразнаўца
  1. ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году (рас.)
  2. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 281.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 61 (307).
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  5. ^ Рашэнне выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 26 жніўня 1974 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1974, № 34 (1444).