Фарны касьцёл

Фарны касьцёл, Фара (ад ням. Pfarrei — парафія, прыход) — гістарычная назва некаторых найбольш значных парафіяльных^[1] касьцёлаў.

Гісторыя

Найчасьцей назву «Фара» атрымліваў найстарэйшы мескі касьцёл або галоўны касьцёл у мескім дэканаце. У катэдральных местах фарным мог звацца другі паводле значнасьці касьцёл пасьля катэдры. Касьцёлы пры кляштарах не называліся фарнымі.

У наш час фарнымі, паводле традыцыі, працягваюць называцца касьцёлы, якія атрымалі такую назву ў мінулыя стагодзьдзі. Напрыклад, касьцёл Сьвятога Францішка Ксаверыя ў Горадні, які цяпер зьяўляецца катэдраю Гарадзенскай дыяцэзіі.

Фарныя касьцёлы ў Беларусі

Існыя

Ашмяны: касьцёл Сьвятога Міхала Арханёла
Глыбокае: касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Горадня: касьцёл Сьвятога Францішка Ксаверыя — пачаў звацца Фарным у канцы XVIII ст., калі ў яго перанесьли набажэнствы з пашкоджанай пажарам Фары Вітаўта
Магілёў: касьцёл Сьвятога Казімера (захаваўся часткова, выкарыстоўваецца як склад)
Мір: касьцёл Сьвятога Мікалая
Ліда: касьцёл Узвышэньня Сьвятога Крыжа
Наваградак: касьцёл Перамяненьня Божага
Нясьвіж: касьцёл Божага Цела

Зьнішчаныя

Крыніцы

^ ЭГБ. — Мн.: 1997 Т. 4. С. 142.

Літаратура

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4: Кадэты — Ляшчэня. — 432 с. — ISBN 985-11-0041-2

[1] ЭГБ. — Мн.: 1997 Т. 4. С. 142.

[1]