Сяргей Касьцян
Сяргей Іванавіч Касьцян (нарадзіўся 15 студзеня 1941 году, в. Усохі, Клічаўскі раён, цяпер Беларусь) — беларускі палітык. Кандыдат гістарычных навук (1980), дацэнт (1981)[1].
| Сяргей Касьцян | |
| Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь | |
|---|---|
| сьнежань 1996 — верасень 2008 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Дэпутат Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь | |
| 29 лістапада 1995 — 24 лістапада 1996 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Міхаіл Чыгір |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: |
15 студзеня 1941 (83 гады) вёска Ўсохі, Клічаўскі раён, Магілёўская вобласьць, Беларуская ССР, СССР |
| Партыя: | Камуністычная партыя Беларусі (з 1970-х гг.) |
| Сужэнец: | жанаты |
| Дзеці: | некалькі |
| Бацька: | Іван Касьцян |
| Адукацыя: | Менскі дзяржаўны пэдагагічны інстытут (1970) |
| Узнагароды: | Мэдаль Ушакова (2001, Расея) |
Біяграфія
рэдагавацьЗь верасьня 1947 году навучаўся па-беларуску ва Ўсоскай 7-гадовай школе, якую скончыў у чэрвені 1954 году[2]. Тамсама ў 1953 г., у 12-гадовым узросьце, уступіў у Камуністычны саюз моладзі (камсамол). Пасьля школы працаваў у калектыўнай гаспадарцы «Камсамолец» (в. Усохі). У верасьні 1956 г., 15-гадовым юнаком, пачаў навучаньне ў будаўнічай школе Чалябінску (Расейская СФСР), якую скончыў у чэрвені 1957 году са спэцыяльнасьцю цесьляра 5-разраду. У 1957—1960 гг. працаваў цесьляром у жыльлёва-будаўнічым цэху Чалябінскага трактарнага заводу(ru) і адначасна навучаўся ў школе працоўнай моладзі. У 1960—1964 гг. служыў у Вайскова-марскім флёце СССР на Ціхім акіяне, дзе быў вызваленым сакратаром камітэту камсамолу і супрацоўнічаў з газэтай «Баявая вахта» (Уладзівасток). Па сканчэньні тэрміновай вайсковай службы атрымаў афіцэрскае званьне малодшага лейтэнанта. У 1964—1966 гг. працаваў выхавальнікам школы-інтэрнату(en) № 2 Чалябінску. У верасьні 1965 г. паступіў на гістарычны факультэт Чалябінскага пэдагагічнага інстытуту(ru). У 1966 годзе пераехаў у Мазыр (Гомельская вобласьць, Беларуская ССР), у чэрвені 1970 году скончыў гістарычны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту[1].
У 1967—1979 гг. займаў пасады ад сакратара камітэту камсамолу ў калгасе «Каменка» (Мазырскі раён, Гомельская вобласьць) да 1-га сакратара Мазырскага раённага камітэту камсамолу, ад інструктара да загадніка аддзелу агітацыі і прапаганды Мазырскага раённага камітэту Камуністычнай партыі Беларусі (КПБ). У 1979 г. скончыў асьпінатуру пры Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце. У 1980 г. абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму «Удзел камсамолу Беларусі ў мэліярацыі беларускага Палесься (1966–1975 гг.)». У 1979—1997 гг. выкладаў у Мазырскім дзяржаўным пэдагагічным інстытуце, дзе стаў загаднікам катэдры гісторыі і паліталёгіі. У 1981 г. атрымаў навуковае званьне дацэнта[1].
Зь лістапада 1995 г. па лістапад 1996 г. быў дэпутатам Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь 13-га скліканьня. Са сьнежня 1996 г. па верасень 2008 г. — дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 1-га, 2-га (2000—2004) і 3-га скліканьняў ад Палескай выбарчай акругі № 45 (Ельскі, Лельчыцкі, Мазырскі і Нараўлянскі раёны Гомельскай вобласьці). У Палаце прадстаўнікоў быў намесьнікам старшыні Камісіі ў міжнародных справах і адначасна ўваходзіў у склад камуністычнай фракцыі[1]. У 1997—2004 гг. быў сакратаром Цэнтральнага камітэту КПБ. У 2001 годзе заснаваў і ўзначаліў грамадзкае аб’яднаньне «Беларускі славянскі камітэт». У той жа год атрымаў расейскі дзяржаўны мэдаль Ушакова(ru), які прысвойваецца расейскім вайсковым маракам «за асабістую мужнасьць і адвагу, праяўленыя пры абароне …дзяржаўных інтарэсаў Расейскай Фэдэрацыі».
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г Касьцян // Беларуская энцыкляпэдыя ў 18 тамах / гал.рэд. Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя імя Петруся Броўкі, 1999. — Т. 8. — С. 166. — 576 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0144-3
- ^ Зоя Варанцова. За мову замовяць слова // Зьвязда : газэта. — 1 лістапада 2011. — № 208 (27072). — С. 4. — ISSN 1990-763x.