Нямецкі рамантызм
Няме́цкі рамантызм — дамінантны кірунак у філязофіі, мастацтве і культуры нямецкамоўных краінаў канца XVIII — пачатку XIX стагодзьдзяў.
Раньнія нямецкія рамантыкі мерыліся сынтэзаваць новы адменьнік культуры, філязофіі і навукі, азіраючыся на Сярэднявечча як на больш простую мадэль узаемадзеяньня культуры і чалавека. Тым ня менш, зь цягам часу раньнія рамантыкі ўсё больш усьведамлялі кволасьць таго адзінства, якога яны шукалі[1]. Позьнія ж нямецкія рамантыкі адзначалі больш моцны ўплыў штодзённай рэчаіснасьці на зь першага погляду іррацыянальныя і звышнатуральныя праекцыі розуму паэтычнага творцы. У прыватнасьці, нямецкі паэт Гайнрых Гайнэ крытыкаваў раньніх рамантыкаў за разгляданьне Сярэднявечча ў якасьці мадэлі адзінства паміж мастацтвам і грамадзтвам[1].
Асобы нямецкага рамантызму
рэдагавацьКлючавыя фігуры нямецкага рамантызму:
Літаратары і філёзафы
- Ёган Готфрыд Гэрдэр
- Гайнрых Гайнэ
- Ахім фон Арнім
- Бэтына фон Арнім
- Клемэнс Брэнтана
- Жан Поль
- Георг Вільгельм Фрыдрых Гэгель
- Эрнст Тэадар Амадэй Гофман
- Фрыдрых Гёльдэрлін
- Гайнрых фон Кляйст
- Адам Гайнрых Мюлер
- Наваліс
- Фрыдрых Вільгельм Ёзэф Шэлінг
- Фрыдрых Шлегель
- Аўгуст Вільгельм Шлегель
- Фрыдрых Шляемахэр
- Эрнст Шульц
- Людвіг Ёган Тык
- Людвіг Улянд
- Адэльбэрт фон Шаміса
- Эрнст Морыц Арнт
Кампазытары
- Людвіг ван Бэтговэн
- Яганэс Брамс
- Фэрэнц Ліст
- Фэлікс Мэндэльсон
- Франц Шубэрт
- Робэрт Шуман
- Рыхард Вагнэр
- Карл Марыя фон Вэбэр
Мастакі
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б German literature (анг.). Encyclopædia Britannica. Праверана 9 траўня 2011 г.
Глядзіце таксама
рэдагавацьВонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Фонд Каспара Давіда Фрыдрых (анг.)
- Архіў Гэрмітажу (анг.)