Но́выя Вало́савічы[1]вёска ў Беларусі, на рацэ Букавіцы. Цэнтар сельсавету Лепельскага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2000 год — 532 чалавекі. Знаходзяцца за 20 км на паўднёвы ўсход ад места і чыгуначнай станцыі Лепеля; на аўтамабільнай дарозе Лепель — Халопенічы.

Новыя Валосавічы
лац. Novyja Vałosavičy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Лепельскі
Сельсавет: Валосавіцкі
Насельніцтва: 532 чал. (2000)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2132
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 54°45′38.002″ пн. ш. 28°50′33.000″ у. д. / 54.76055611° пн. ш. 28.8425° у. д. / 54.76055611; 28.8425Каардынаты: 54°45′38.002″ пн. ш. 28°50′33.000″ у. д. / 54.76055611° пн. ш. 28.8425° у. д. / 54.76055611; 28.8425
Новыя Валосавічы на мапе Беларусі ±
Новыя Валосавічы
Новыя Валосавічы
Новыя Валосавічы
Новыя Валосавічы
Новыя Валосавічы
Новыя Валосавічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Валосавічы — даўняе мястэчка гістарычнай Полаччыны. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучалася Царква Раства Багародзіцы ў стылі драўлянага барока, помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя, спалены савецкімі партызанамі.

Гісторыя

рэдагаваць

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць
 
Царква, 1766 г.

Першы пісьмовы ўпамін пра мястэчка, сяло і слабаду Валосавічы датуецца 1633 годам і зьмяшчаецца ў інвэнтары Чашніцкага маёнтку. У гэты час тут існавалі царква Сьвятога Міхала і млын. Валосавічы ўваходзілі ў склад Полацкага ваяводзтва.

У 1780 годзе ўладальнік маёнтку Міхал Лапота прадаў яго Антонію Беліковічу.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць
 
Рынак і царква, каля 1900 г.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Валосавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе яны сталі цэнтрам воласьці Барысаўскага павету Менскай губэрні. На 1893 год у мястэчку было 40 двароў, дзеяла царква[2].

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Валосавічы занялі войскі Нямецкай імпэрыі[3].

Найноўшы час

рэдагаваць

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Валосавічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары мястэчка і воласьці накіроўвалі ў Народны Сакратарыят БНР скаргі на дзеяньні нямецкіх войскаў[3]. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Валосавічы ўвайшлі ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР.

20 жніўня 1924 году Валосавічы вярнулі БССР, дзе яны сталі цэнтрам сельсавету Лепельскага раёну. На 2000 год у Валосавічах быў 191 двор.

Насельніцтва

рэдагаваць

Дэмаграфія

рэдагаваць
  • XX стагодзьдзе: 2000 год — 532 чал.[4]

Інфраструктура

рэдагаваць

У Валосавічах працуюць сярэдняя школа, амбуляторыя, дом культуры, бібліятэка, пошта.

Забудова

рэдагаваць

Вуліцы і пляцы

рэдагаваць
Афіцыйная назва Гістарычная назва
Лясная вуліца Баравая вуліца
Савецкая вуліца Сьвядзкая вуліца (частка)
Чашніцкая вуліца (частка)
Цэнтральная вуліца Барысаўская вуліца[5]

Гістарычны Рынак у наш час ня мае афіцыйнай назвы.

Эканоміка

рэдагаваць

Лясьніцтва.

Турыстычная інфармацыя

рэдагаваць

Славутасьці

рэдагаваць

За 0,5 км на захад ад Валосавічах і ў самой вёсцы на беразе сажалкі захаваліся курганныя могільнікі[6].

Страчаная спадчына

рэдагаваць
  • Царква Раства Багародзіцы (XVIII ст.)
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf)
  2. ^ Słownik geograficzny... T. III. — Warszawa, 1882. S. 892.
  3. ^ а б Вялікі гістарычны атлас Беларусі. У 4 т. Т. 4. — Мінск, 2018. С. 19.
  4. ^ БЭ. — Мн.: 2000 Т. 11. С. 374.
  5. ^ Тухта В. Да падарожжа ў Валосавічы, што на Лепельшчыне, падштурхнуў гістарычны дакумент XVІІ стагоддзя(недаступная спасылка) // Лепельскі край, 17 лістапада 2016 г.
  6. ^ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь 30 ліпеня 2007 г. № 367.

Літаратура

рэдагаваць

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць