Нарашы
вёска ў Шчучынскім раёне Гарадзенскай вобласьці Беларусі
Нарашы́[1] — вёска ў Беларусі, у міжрэччы Котры і Нявішы. Уваходзяць у склад Астрынскага пассавету Шчучынскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
Нарашы лац. Narašy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Гарадзенская |
Раён: | Шчучынскі |
СельсаветПасялковы савет: | Астрынскі сельсаветАстрынскі |
Насельніцтва: | 111 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1514 |
Паштовы індэкс: | 231535 |
СААТА: | 4258855071 |
Нумарны знак: | 4 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°47′56″ пн. ш. 24°29′29″ у. д. / 53.79889° пн. ш. 24.49139° у. д.Каардынаты: 53°47′56″ пн. ш. 24°29′29″ у. д. / 53.79889° пн. ш. 24.49139° у. д. |
± Нарашы |
Назва
рэдагавацьНора (Noro) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[4], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[5].
Імя Норуш (Норыш) гістарычна бытавала ў Польшчы: Norusch (1446 год), Norisch (1442, 1444 і 1450 гады)[6]. У Чэхіі бытавала германска-славянскае імя Noreš[7].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1999 год — 129 чалавек
- 2010 год — 111 чалавек
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 359.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 5, 1168.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 4. — Wrocław, 1974—1976. S. 73.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 39.