Нарэла
Нарэла (Нарэль, Норэль, Нэрэль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Нарэла лац. Nareła | |
| Narelo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Nero + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Нарэль, Норэль, Нэрэль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Нарэла» | |
Паходжаньне
рэдагавацьНарэла (Narelo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарвід, Нарымунт, Ашнар; германскія імёны Norvid, Normund, Asinar) паходзіць ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[2], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[3].
У Польшчы адзначаецца прозьвіча Нарэль (Narel)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Нареловичы (6 студзеня 1507 году)[5]; Шимко Нарелевич (верасень 1536 — жнівень 1537 году)[6]; светки… а Нареля Бутримовича (7 ліпеня 1539 году)[7]; Narel Iwasskowicz (1558 год)[8]; село Стрела… Болътрукъ Нарелевичъ… Юрукъ Нарелевичъ (24 красавіка 1580 году)[9]; Максимъ Нареля (1649 год)[10]; Narelowicz (1671—1681 гады)[11]; Narele (1744 год)[12]; Ignacy Norel (1843 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Шымка Нарэлевіч — баярын Гарадзенскага павету, які ўпамінаецца ў 1536 / 1537 годзе
- Адам, Віктар і Караліна Нэрэлі (Nerel) — уладальнікі гаспадаркі ў Ядловічах каля Опсы на 1932 год[14]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 232.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 294.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 75.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 12.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 405.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 215.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 446.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 177.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Hoduciszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»