Куплін
Куплі́н[2] — вёска ў Пружанскім раёне Берасьцейскай вобласьці. Куплін уваходзіць у склад Лінаўскага сельсавету.
| Куплін | |
| трансьліт. Kuplin | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Берасьцейская |
| Раён: | Пружанскі |
| Сельсавет: | Лінаўскі |
| Насельніцтва: | 139 чал. (2010) |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1632 |
| Паштовы індэкс: | 225143[1] |
| СААТА: | 1256835020 |
| Нумарны знак: | 1 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 52°33′58″ пн. ш. 24°31′13″ у. д. / 52.56611° пн. ш. 24.52028° у. д.Каардынаты: 52°33′58″ пн. ш. 24°31′13″ у. д. / 52.56611° пн. ш. 24.52028° у. д. |
Куплін на мапе Беларусі ±   Куплін | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гісторыя
рэдагавацьВёска ў складзе аднайменнага маёнтку, сьпярша ва ўласнасьці Бухавецкіх, пасьля Марачэўскіх. Далей маёнтак быў падзелены між Крашэўскімі (Стары Куплін і Доўгае) і Корсакамі[3].
Перад вайной з нацысцкай Нямеччынай у Купліне разьмяшчаўся ваенны аэрадром, зьнішчаны ў першыя гадзіны вайны.
Стары Куплін
рэдагавацьУ першай палове XVI ст. належаў кобрынскаму шляхцічу Галянішчаву, у 1629 — Івану Жардзецкаму, у 1632 — Ярашу Верашчаку і Ганьне Жардзецкай, пазьней Бухавецкім гербу Драгаслаў, Марачэўскім[4].
Прыкладна з другой паловы XVIII ст. — у валоданьні Крашэўскіх. За расейскім часам — у Носкаўскай воласьці Пружанскага павету Гарадзенскай губэрні[5].
Ад Яна Крашэўскага маёнтак перайшоў да ягонага сына Люцыяна, пасьля да Каятана, ад якога дастаўся ягонаму сыну Багуславу. Прыкладна ў пэршай трэці XIX стагодзьдзя была закладзеная сядзіба, у 1834 року збудаваная Прачысьценская царква.
У 1857 Стары Куплін ужо ва ўласнасьці Марачэўскіх, якія валодалі ім усутыч да 1939 року. Абставіны зьмены ўласьніка невядомыя[6].
Новы Куплін
рэдагавацьЗа расейскім часам — у Мікітыцкай воласьці Пружанскага павету Гарадзенскай губэрні[7].
З 1861 року ва ўласнасьці Яна Корсака (424 дзесяціны), Дэніцаў (маёнтак Борэк, 95 дзесяцін)[8][7]. у 1899 року правы на маёнтак атрымала дачка Корсака Юзэфа Задарноўская, у 1939 ён належаў Гелене Юцэвічавай з Задарноўскіх.
Маёнтак закладзены на мяжы XIX—XX стагодзьдзяў. Пасьля вайны тут разьмяшчалася вайсковая частка, сядзіба была перабудаваная.
Насельніцтва
рэдагаваць- 2010 год — 139 чалавек
- 1999 год — 119 чалавек
Гаспадарка
рэдагавацьФэрмэрская гаспадарка «Бардо» (УНП 290299126), ЗСПУП «Адулям»[9].
Спэцкамэндатура №7, у якой адбываў пакараньне Павал Севярынец.
Вядзецца пабудова перадаючай станцыі лічбавага тэлебачаньня[10].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Алфавитный список улиц по Куплин (рас.) Пружанский район. Белпошта. Праверана 16 кастрычніка 2011 г.
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2010. — 319 с. ISBN 978-985-458-198-9. (pdf, djvu, online) С. 248
- ^ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno. — Warszawa, 1883. — S. 888
- ^ Федорук А. Т. Старый Куплин // Старинные усадьбы Берестейщины. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — С. 368. — ISBN 985-11-0305-5
- ^ Stary Kuplin // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. — S. 271
- ^ Федорук А. Т. Старый Куплин // Старинные усадьбы Берестейщины. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — С. 369. — ISBN 985-11-0305-5
- ^ а б Borek (2) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 1: Abablewo — Januszowo. — Warszawa, 1900. — S. 201—202
- ^ Kuplin (1) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 2: Januszpol — Wola Justowska. — Warszawa, 1902. — S. 197
- ^ Владимир Ефанов На Рождество в Беловежскую пущу к фермерам Тайсу и Антонет (рас.) Российская газета. East view express. Праверана 16 кастрычніка 2011 г.
- ^ Марына Вакульская. Лічбавае тэлебачанне: мачта з’явіцца ў Купліне // Раённыя будні. — 5 верасня 2012. — № 68 (9514). — С. 5.
Літаратура
рэдагаваць- Федорук Анатолий Тарасович. Старый Куплин // Старинные усадьбы Берестейщины. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 576 с. — ISBN 985-11-0305-5