Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар трынітарыяў (Віцебск)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар трынітарыяў
| |
Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі, аўтэнтычны выгляд
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Віцебск |
Каардынаты | 55°11′16.54″ пн. ш. 30°12′20.38″ у. д. / 55.1879278° пн. ш. 30.2056611° у. д.Каардынаты: 55°11′16.54″ пн. ш. 30°12′20.38″ у. д. / 55.1879278° пн. ш. 30.2056611° у. д. |
Канфэсія | Беларускі экзархат |
Эпархія | Віцебская і Аршанская япархія[d] |
Архітэктурны стыль | клясыцыстычная архітэктура[d] |
Дата заснаваньня | XVIII ст. |
Статус | Ахоўная зона |
Сайт | vitprav.by/2407.html |
Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар трынітарыяў | |
Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар трынітарыяў на Вікісховішчы |
Касьцёл Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар трынітарыяў — помнік архітэктуры пачатку XIX стагодзьдзя ў Віцебску. Знаходзіцца на гістарычнай Трынітарскай вуліцы[a]. У другой палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры клясыцызму, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку маскоўскай перабудовы. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Комплекс Віцебскага трынітарскага кляштару складаецца з касьцёла і кляштарнага корпуса (далучаецца да ўсходняга боку касьцёла). У наш час у будынку касьцёла дзее царква Покрыва Багародзіцы Беларускага экзархату Маскоўскага патрыярхату, катэдральны сабор Віцебскай і Аршанскай япархіі, у кляштарным корпусе — прыходзкі дом і прыпісная царква Афанасія Берасьцейскага.
Гісторыя
рэдагавацьВялікае Княства Літоўскае
рэдагавацьУ 1758 годзе ў Віцебску з фундацыі харунжага Мікалая Рэвута пачалося будаваньня кляштару трынітарыяў. У 1760 годзе драўляны касьцёл урачыста асьвяцілі пад тытулам Апекі Найсьвяцейшай Панны Марыі.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
рэдагавацьПа першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Віцебск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. У 1806 годзе збудавалі мураваны кляштарны корпус, у 1814 годзе[1] — мураваны касьцёл. У 1807—1809 гадох пры кляштары дзеяла школа.
Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1847 годзе расейскія ўлады ліквідавалі кляштар і гвалтоўна зачынілі касьцёл, а ў 1858—1862 гадох — перабудавалі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).
Найноўшы час
рэдагавацьУ 1930-я гады савецкія ўлады зачынілі царкву. У Другую сусьветную вайну яна зноў пачала дзеяць. У гэты час сюды з створанага бальшавікамі музэю атэізму перанесьлі мошчы Сьвятой Эўфрасіньні Полацкай (у 1943 годзе іх перавезьлі ў полацкі Спаса-Эўфрасіньнеўскі манастыр). Помнік пацярпеў ад ваенных дзеяньняў у 1944 годзе.
У 1986 годзе мескія ўлады пастанавілі аднавіць помнік. У 1989 годзе будынак перадалі Маскоўскаму патрыярхату. У 1992 годзе скончылася рэканструкцыя, у выніку якой будынку вярнулі аблічча па маскоўскай перабудове. Пазьней купалы-цыбуліны пазалацілі, а ў нішах зрабілі росьпісы, што не адпавядае нават даваеннаму стану помніка.
Архітэктура
рэдагавацьКасьцёл
рэдагавацьКасьцёл — 2-вежавая 3-нэфавая базыліка з паўкруглай апсыдай. Над галоўнымм фасадам узвышаліся вежы, накрытыя шатровымі дахамі, з трыкутным франтонам паміж імі.
Па маскоўскай перабудове над дахам збудавалі барабан з купалам-цыбулінай, такія купалы ж паставілі над вежамі. Зьмянілася фома франтона.
Кляштарны корпус
рэдагавацьКляштарны корпус — прастакутны ў пляне будынак пад 2-схільным дахам з трыма аформленымі плястычнымі надбудовамі — слыхавымі лучковымі аконнымі праёмамі на кожным схіле. Роўнічныя фасады падзяляюцца лучковымі аконнымі праёмамі ў плястычных ліштвах.
Галерэя
рэдагавацьГістарычная графіка
рэдагаваць-
1840—1845 гг.
-
каля 1860 г.
-
1884 г.
-
1884 г.
Гістарычныя здымкі
рэдагаваць-
С. Юркоўскі, 2-я палова XIX ст.
-
1893 г.
-
1893 г.
-
Па маскоўскай перабудове. С. Пракудзін-Горскі, 1912 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
1941 г.
-
ліпень 1941 г.
-
ліпень 1941 г.
-
1941—1942 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
1942—1943 гг.
-
1943 г.
Сучасныя здымкі
рэдагаваць-
Агульны выгляд
-
Галоўны фасад
-
З боку апсыды
-
Інтэр’ер
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Шубіна, 2
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы на Беларусі. — Менск, 2001.
Літаратура
рэдагаваць- Кулагін А. Праваслаўныя храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2001. — 328 с.: іл. ISBN 985-11-0190-7.
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьАб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 212Г000044 |