Канстытуцыйная манархія

Формы кіраваньня й палітычныя рэжымы;
	Арыстакратыя; Дэмакратыя; Імітацыйная дэмакратыя; Лібэральная дэмакратыя; Прадстаўнічая дэмакратыя; Прамая дэмакратыя; Гібрыдны рэжым; Аўтарытарызм; Ваенна-бюракратычны рэжым; Карпаратыўны аўтарытарызм; Дататалітарны аўтарытарызм; Посткаляніяльны аўтарытарызм; Расавая квазідэмакратыя; Султаніцкі рэжым; Інфармацыйная аўтакратыя; Таталітарызм; Анархія; Дэспатызм; Джамахірыя; Дыктатура; Ваенная дыктатура; Клептакратыя; Карпаратакратыя; Мэрытакратыя; Манархія; Абсалютная манархія; Ангельскі абсалютызм; Саслоўна-прадстаўнічая манархія; Канстытуцыйная манархія; Дуалістычная манархія; Парлямэнтарная манархія; Аднапартыйная сыстэма; Алігархія; Ахлакратыя; Плутакратыя; Рэспубліка; Парлямэнцкая рэспубліка; Прэзыдэнцкая рэспубліка; Зьмяшаная рэспубліка; Супэрпрэзыдэнцкая рэспубліка; Савецкая рэспубліка; Тэакратыя; Тэхнакратыя; Матрыярхат; Патрыярхат; Тыранія; Фэадалізм; Манархія з рэспубліканскімі элемэнтамі; Тэакратычная рэспубліка;
	рэдаг.

Канстытуцыйная манархія — манархія, пры якой улада манарха абмежаваная так, што ў некаторых, або ва ўсіх сфэрах дзяржаўнай улады ён ня мае вярхоўных паўнамоцтваў. Прававыя абмежаваньні на ўладу манарха могуць быць замацаваныя ў вышэйшых законах, такіх, як канстытуцыя або статуты, або ў прэцэдэнтных вырашэньнях, вынесеных вярхоўнымі судовымі інстанцыямі. Істотнай прыкметай канстытуцыйнай манархіі зьяўляецца тое, што статус манарха абмежаваны ня толькі фармальна-юрыдычна, але й фактычна.

Канстытуцыйныя манархіі падзяляюцца на два віды: дуалістычныя й парлямэнтарныя. І ў тых, і ў іншых, манарх дзеліць уладу з парлямэнтам, але ў той час як у першых за ім застаецца ўся выканаўчая ўлада, у другіх яна ажыцьцяўляецца ўрадам, адказным перад парлямэнтам.

Вонкавыя спасылкі Рэдагаваць

Медушевский А. Н. Конституционная монархия в России // Вопросы истории. 1994. № 8. С. 30-46.