Готарт
Готарт (Гаторт), Готард — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Готарт лац. Gotart / Gotart | |
Gotard | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Got + Hardt |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Готард, Гаторт |
Зьвязаныя імёны | Hardgot |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Готарт» |
Паходжаньне
рэдагавацьГотард, пазьней Готэрт (Godhard, Gotard, Gottert[1]) і Гардгот (Hardgot) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -гуд- (-год-, -гут-) (імёны ліцьвінаў Готалт, Гудман, Саўгут; германскія імёны Gotald, Gudman, Savegot) паходзіць ад гоцкага guþs 'Бог'[3], gôþs 'добры, старанны, пабожны' або *guts 'гот'[4], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[5][6]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Gotrudis (Got-trudis)[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Gotart (Godart, Gutart)[8].
У Польшчы гістарычна адзначаўся германскі антрапонім Готартавіч (Gotartowicz)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gothard Tawteginden son[10], Godhard, filius Tautheginde[11] (12 кастрычніка 1398 году); Gothardus dictus Gotard de Raygel (17 студзеня 1413 году)[12]; Thomas Gatart (13 лістапада 1414 году)[13]; Доркгю у Кнетове чоловекъ Кготортъ (1440—1492 гады)[14]; князь Литовьскій Готортъ (Наўгародзкі чацьверты летапіс[15] і Сафійскі першы летапіс[16]); discreto presbitero domino Gotardo vicario inibidem (1485 год)[17]; Gotardo zacrista (25 чэрвеня 1500 году)[18]; honorabili Domino Gotardo altarista de Swir (26 студзеня 1516 году)[19]; в дому пана Кготартове (25 красавіка 1517 году)[20]; Матеи Кготартикъ (1528 год)[21]; человека своего… на имя Кгаторта, а прозвищо Доктор (20 жніўня 1528 году)[22]; о пойманье наместъника их лопеньского Яна Кготартовича (7 жніўня 1546 году)[23]; мещане кременецкие на имя… Янъ Кготартъ (ліпень 1548 году)[24]; Каспер Кготаръдовичъ (1565 год)[25]; Каспоръ Кготартовичъ[26], Якубъ Кгодартовичъ[27], Кготардъ Яновичъ[28], Павелъ Кготартовичъ[29], Янъ Миколаевичъ Кготартъ[30], Миколай Яновичъ Кготартовичъ[31] (1567 год); Gotarth (1564—1569 гады)[32]; Wacław Gotard… Marcina Gotarda z Dowkintyszek… Wacław Marcinowicz Gotart z Babiniszek w pow. wielońskim (1667 год)[33]; od P. Samuela Gotarda (1690 год)[34]; cum Anna Gotartowną Virg. Lutherana (4 лютага 1787 году)[35]; Zenon Gotard Duchnowski (10 сакавіка 1797 году)[36].
Носьбіты
рэдагаваць- Готарт († 1266) — літоўскі князь, паплечнік Гердзеня
- Готард Таўцігіндавіч — літоўскі баярын, які засьведчыў Салінскую ўмову
- Мацей Готартык — бельскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Духноўскія Готгарды — літоўскі шляхецкі род Наваградзкага ваяводзтва[37].
Гатартовічы-Жахоўскія — літоўскі шляхецкі род[38][39].
Гатардовічы (Gatardowicz, Gotardowicz) гербу Ліс[40] — літоўскі шляхецкі род[41].
Готарты (Gottart) гербу Ліс — літоўскі шляхецкі род[42].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 216.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 670, 754.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 134.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 679.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 75.
- ^ Słownik historyczno-etymologiczny antroponimów ziemi chełmskiej (XVI—XVII wiek). — Warszawa, 2017. S. 103.
- ^ Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im 15. Jahrhundert. Bd. 1. — Marburg, 1970. S. 12.
- ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 4. — Reval, 1859. S. 227.
- ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 299.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 50.
- ^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 40.
- ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 193.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 401.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 555.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 136.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 28. — Вильна, 1901. С. 2.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 118.
- ^ Pergamentų katalogas. — Vilnius, 1980. P. 128.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 37.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 32 (1548—1549). — Vilnius, 2012. P. 37.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 241.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 860.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 884.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 936.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 968.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 969.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1101.
- ^ Ragauskaitė A. XVI a. II pusės Kauno miestiečių lietuviškos kilmės asmenvardžiai // Acta Linguistica Lithuanica. Nr 41 (1999). P. 147.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 207.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 136.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 41.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 13. — Вильна, 1886. С. 276.
- ^ Анищенко Е. К. Шляхта Новогрудского воеводства: Список XVIII ст. — Мн.: Изд. В. Хурсик, 2017.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ж, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Вяроўкін-Шэлюта Ў. Віцебскія й Магілёўскія шляхецкія дамы, што не былі зацьверджаны ў дваранстве Расейскай імперыі // Годнасьць. № 1, 1993. С. 32.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 272, 274.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 36.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 5. — Warszawa, 1936. S. 344.