Гарадзенскае ваяводзтва

Гарадзенскае ваяводзтва — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — места Горадня.

Гісторыя

рэдагаваць

Утварылася па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793) на аснове Гарадзенскага і Мерацкага паветаў, спыніла сваё існаваньне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795)[1].

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

рэдагаваць

Падзялялася на тры зямлі:

Ураднікі

рэдагаваць

На Вальным сойме было прадстаўленае двума сэнатарамі (ваяводам і кашталянам) і шасьцю пасламі (два з кожнай зямлі).

Ваяводы:

Кашталяны:

  1. ^ Вячаслаў Насевіч. Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 34—39.
  2. ^ Józef Wolff. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795. — Kraków, 1885.

Літаратура

рэдагаваць