Вірмонт
Вірмонт, Вэрэмунд — мужчынскае імя.
| Вірмонт лац. Virmont | |
| Vermunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wero + Munt |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вэрэмунд |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вірмонт» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВэрэмунд, Вэрымунд, Верымунт, Вермунт, Вірмунд, Вірмунт або Вэрмонт (Veremund, Werimund, Werimunt, Vermunt[1], Virmundis, Virmundus[2], Vermond[3], Uirmuntr[4], Wermont[5][6]) — імя германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова -вер- (-вар-, -вір-) (імёны ліцьвінаў Вірбольт, Вербут, Вірконт; германскія імёны Virboldus, Warboto, Werecundus) паходзіць ад германскага *war(j)a-, war(i)n 'абарона'[8], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) — ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'[9] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'[10].
Германскі характар літоўскіх імёнаў з асновай -монт- (-мант-) — як і запазычаньне самой асновы з германскіх моваў — сьцьвердзілі францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн[11] і амэрыканскі лінгвіст Альфрэд Зэн[12].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Warmundus[13].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мы от рода Рускаг: <…> Веремоуд[a] (Аповесьць мінулых часоў)[15]; Петръ Вирмонтовичъ (1528 год)[16]; Zaracki Weremund (1771 год)[17].
Носьбіты
рэдагаваць- Вэрымунд († — паміж 500 і 508) — кароль свэваў у Галісіі
- Пётар Вірмонтавіч — вількамірскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Вармунтовічы (Warmuntowicz) гербу Праўдзіч[18] — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[19].
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 54.
- ^ Топорова Т. В. Культура в зеркале языка: древнегерманские двучленные имена собственные. — Москва, 1996. С. 65.
- ^ Ray O. Vore navne: en etymologisk navnebok med fyldige utredninger. — Chicago, 1944. S. 369.
- ^ Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Uppsala, 2007. S. 248.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne à Beauvais au XIVe siècle (à suivre) // Revue Internationale d’Onomastique. Nr. 4, 1956. P. 307.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne dans les registres de comptes de l’Hôtel-Dieu de Soissons au XVe siècle // L’Onomastique, témoin de l’activité humaine. Actes du Colloque d’onomastique du Creusot (mai/juin 1984). — Paris, 1985. P. 290.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1536.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 180.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Senn A. Zur Bildung litauischer Gewässernamen // Annali. Sezione Slava. Istituto Universitario Orientale di Napoli. 2 (1959). P. 46.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 179.
- ^ Ларионов В. Е. Этимологический и исторический анализ имен древнерусских послов князей Олега и Игоря // Проблемы социальных и гуманитарных наук. Выпуск. № 2 (23), 2020. С. 152.
- ^ Договор между Русью и Византией (911), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 73.
- ^ Kłapkowski W. Konwent Dominikanów w Sejnach // Ateneum wileńskie. R. 13, z. 2. — Wilno, 1938. S. 95 (163).
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 318.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1938. S. 84.