Вербут
Ве́рбут (Вэрбут, Вірбут) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Вербут лац. Vierbut | |
| Werboto | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wero + Boto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вэрбут, Вірбут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вербут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВербота або Варбота (Werboto[1], Warboto) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -вер- (-вар-, -вір-) (імёны ліцьвінаў Вірбольт, Вірконт, Вірмонт; германскія імёны Virboldus, Werecundus, Vermunt) паходзіць ад германскага *war(j)a-, war(i)n 'абарона'[3], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: панъ Лесота воевода Кременецкій и его брать Вербота Ставишинъ (25 ліпеня 1361 году)[5][6]; панъ Петрашъ Верботичь (20 верасьня 1464 году)[7]; Вирбут Ромеикович (1 ліпеня 1542 году)[8]; подъ тою пущею Веленскою, у въ угле, отъ села королевского отъ Вирбутовичъ (23 сьнежня 1558 году)[9]; Wierbutowicz (1671—1681 гады)[10]; Zygmunt Wirbutt (6 лютага 1764 году)[11]; Dominik Wirbut (7 лютага 1780 году)[12]; Marianna Werbut (1836 год)[13][a].
Носьбіты
рэдагаваць- Вярбота Ставішын — брат ваяводы крамянецкага Лясоты, які ўпамінаецца ў 1361 годзе
- Пятраш Вярбоціч — астроскі баярын, які ўпамінаецца ў 1464 годзе
Вербуты — літоўскі шляхецкі род[17].
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Варбут у летувізаванай форме[18].
У XVI ст. існавала «зямліца» Вірбуцішкі (Вирбутишки) у Жамойцкім старостве[19].
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Jahrs-Bericht des historischen Vereins im Oberdonau-Kreise. — Augsburg, 1842. S. 49.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1534.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 221.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Акты, относящиеся к истории Южной и Западной России, собранные и изданные Археографической комиссией. Т. 1. — СПб., 1863. С. 1.
- ^ Грамоти XIV ст. — Київ, 1974. С. 36.
- ^ Акты, относящиеся к истории Южной и Западной России, собранные и изданные Археографической комиссией. Т. 1. — СПб., 1863. С. 293.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 20.
- ^ Ревизия пущ и переходов звериных в бывшем Великом княжестве Литовском, с присовокуплением грамот и привилеев. — Вильна, 1867. С. 58.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 219.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 161.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 311.
- ^ Mejszagoła, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 337.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 869.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1162.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 55.