Велікодная бабка

сьвяточны пірог з разынкамі і мігдаламі, які падаюць на Вялікдзень

Веліко́дная ба́бка — сьвяточны пірог з разынкамі і мігдаламі, які падаюць на Вялікдзень.

Велікодная бабка
Пасыпаная цукровай пудрай бабка (2013 год)
Пасыпаная цукровай пудрай бабка (2013 год)
Іншыя назвыбаба
Тыппірог
Нацыянальная страваславянская
Паходжаньне
РэгіёнЭўропа
Дата зьяўленьняXIV стагодзьдзе
Час прыгатаваньня3 гадзіны
Асноўны складнікмука
Распаўсюджаныя складнікіяйкі, малако, цукар, разынкі, масла, мігдалы, дрожджы
Падобныя стравыбабка, куліч, паска

Гэты салодкі пірог некалькі дзён захоўвае мяккасьць і сьвежасьць. Мела пашырэньне ў Вялікім Княстве Літоўскім прынамсі з XIV стагодзьдзя[1].

Складнікі

рэдагаваць

Для прыгатаваньня велікоднай[2] бабкі патрабуюцца: літар мукі, 10 жаўткоў, 5 яек, шклянка малака, 200 грамаў цукру, 130 грамаў разынак бяз костак, паўшклянкі топленага масла, 65 грамаў мігдалаў, 50 грамаў дражджэй і 65 грамаў цукатаў або апэльсінавай цэдры, смажанай у цукры. Таксама выкарыстоўваюць алей і паніровачныя сухары для формы[1].

Прыгатаваньне

рэдагаваць

Паўлітра мукі разводзяць шклянкай цёплага малака, зьмяшанага з дражджамі (50 грамаў). Атрыманае перамешваюць і пакідаюць у цёплым месцы, каб расло цеста. Калі цеста ўздымецца, пакрысе даліваюць 10 узьбітых жаўткоў і 5 яек, якія перамешваюць. Затым дасыпаюць рэшту мукі і ўзьбіваюць цеста, пакуль не пачне адставаць ад рук. Пасьля ўсыпаюць 200 грамаў цукру і ўліваюць топленае масла пакаёвай тэмпэратуры. Урэшце ўкідваюць тонка нарэзаныя ўздоўж мігдалы (65 г), разынкі (130 г) і цукаты. Атрыманае разьмешваюць і кладуць у форму, змазаную алеем і абсыпаную сухарамі. Пры гэтым, форму запаўняюць напалову. Калі цеста дадаткова падрасьце, пірог выпякаюць у гарачай печы гадзіну і 15 хвілінаў[1].

  1. ^ а б в Кухмістар Верашчака. Паходжаньне бабак у Літве // Ігуменскі тракт. — 17 сьнежня 2013. — № 42 (57).
  2. ^ Юрась Бушлякоў, Вінцук Вячорка, Зьміцер Санько. Два правапісныя стандарты // Беларускі клясычны правапіс. Збор правілаў. Сучасная нармалізацыя / рэд. Зьміцер Саўка. — Вільня: 2005. — 160 с.