Валовічы

	Валовічы; лац. Vałovičy
	Герб Багорыя
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае

Валовічы — беларускі^[1] шляхецкі род гербу Багорыя.

Пачынальнік роду — Ходка (Ходзька, Хведар), які ў першай палове XV стагодзьдзя жыў у Гарадзенскім павеце. Упершыню Валовічам названы Грынька Ходкавіч у грамаце 1499 году.

Сьпярша вызнавалі праваслаўе, у XVI стагодзьдзі шмат хто прыняў кальвінізм, аднак у канцы таго ж стагодзьдзя перайшлі ў каталіцтва. Тады ж род падзяліўся на некалькі галінаў, адна зь якіх у 1798—1900 гадох мела графскі тытул (згасла)^[2].

Па падзелах Рэчы Паспалітай улады Расейскай імпэрыі занесьлі галіны роду ў VI і I часткі РК Менскае, Магілёўскае, Гарадзенскае й Ковенскае губэрняў^[3].

Радавод

Юры (?) Валовіч, гравюра XVII ст.

Ходка (Хведар; ?—?)

Грынька (? — пасьля 1503), гараднічы гарадзенскі
1. Іван (? — пасьля 1547), канюшы троцкі
2. Лука (?—?), ключнік гарадзенскі
3. Рыгор (? — пачатак 1586), староста слонімскі, кашталян наваградзкі
4. Багдан (? — 14 красавіка 1539), войскі гарадзенскі
  1. Астафей (каля 1520—1587), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — Фядора Сапяжанка
    1. Рэгіна
  2. Рыгор (?—1577), ваявода смаленскі
    1. Геранім (?—1636), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — да 1608 Альжбета з Гаслаўскіх
      1. Тэкля Ганна
    2. Андрэй (?—1614), староста жамойцкі
    3. Павал, староста гарадзенскі

Іншыя вядомыя з роду:

Іван, маршалак літоўскі
- Яўстах Валовіч (?—1630), біскуп віленскі
Пётар; ж. — ? з Гарадыскіх
- Уладзіслаў (1615—1668), гетман польны літоўскі; ж. — Ганна з Козел-Паклеўскіх
- Людвіка
Вінцэнт Пётар (1670—1737), рэфэрэндар сьвецкі літоўскі
Марцыян Дамінік, маршалак вялікі літоўскі
Антоні Эразм (1711—1770), біскуп луцкі
Андрэй (1750—1822), біскуп каліскі
Міхал Валовіч (1806—1833), удзельнік нацыянальна-вызвольнага паўстаньня

Галерэя

Іканаграфія роду Валовічаў
Андрэй Валовіч
Геранім Валовіч
Яўстах Валовіч
Антоні Эразм Валовіч
Барбара Валовіч (з Сапегаў)
Ганна Валовіч (з Сангушкаў)
Тэкля Ганна Радзівіл (з Валовічаў)
Ян Валовіч

Крыніцы

^ Грыцкевіч А. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.
^ Грыцкевіч А. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.
^ Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0

[1] Грыцкевіч А. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.

[2] Грыцкевіч А. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.

[3] Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

[1]

[2]

[3]

Валовічы лац. Vałovičy
Герб Багорыя
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае