Валовічы

Валовічы
	Герб «Багорыя»
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае

Валовічы (Vałovičy) — беларускі^[1] шляхецкі род гербу «Багорыя».

Пачынальнік роду — Ходка (Ходзька, Хведар), які ў першай палове 15 стагодзьдзя жыў у Гарадзенскім павеце. Упершыню Валовічам названы Грынька Ходкавіч у грамаце 1499.

Сьпярша вызнавалі праваслаўе, у 16 стагодзьдзі шмат хто прыняў кальвінізм, аднак у канцы таго ж стагодзьдзя перайшлі ў каталіцтва. Тады ж род падзяліўся на некалькі галінаў, адна зь якіх у 1798—1900 мела графскі тытул (згасла)^[2].

Па падзелах Рэчы Паспалітай новыя расейскія ўлады занесьлі галіны роду ў VI і I часткі РК Менскае, Магілёўскае, Гарадзенскае й Ковенскае губэрняў^[3].

РадаводРэдагаваць

Юры (?) Валовіч, гравюра XVII ст.

Ходка (Хведар; ?—?)

Грынька (? — пасьля 1503), гараднічы гарадзенскі
1. Іван (? — пасьля 1547), канюшы троцкі
2. Лука (?—?), ключнік гарадзенскі
3. Рыгор (? — пачатак 1586), староста слонімскі, кашталян наваградзкі
4. Багдан (? — 14 красавіка 1539), войскі гарадзенскі
  1. Астафей (каля 1520—1587), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — Фядора Сапяжанка
    1. Рэгіна
  2. Рыгор (?—1577), ваявода смаленскі
    1. Геранім (?—1636), падканцлер вялікі літоўскі; ж. — да 1608 Альжбета з Гаслаўскіх
      1. Тэкля Ганна
    2. Андрэй (?—1614), староста жамойцкі
    3. Павал, староста гарадзенскі

Іншыя вядомыя прадстаўнікі роду:

Іван, маршалак літоўскі
- Яўстах Валовіч (?—1630), біскуп віленскі
Пётар; ж. — ? з Гарадыскіх
- Уладзіслаў (1615—1668), гетман польны літоўскі; ж. — Ганна з Козел-Паклеўскіх
- Людвіка
Вінцэнт Пётар (1670—1737), рэфэрэндар сьвецкі літоўскі
Марцыян Дамінік, маршалак вялікі літоўскі
Антоні Эразм (1711—1770), біскуп луцкі
Андрэй (1750—1822), біскуп каліскі
Міхал Валовіч (1806—1833), удзельнік нацыянальна-вызвольнага паўстаньня

ГалерэяРэдагаваць

Іканаграфія роду Валовічаў
Андрэй Валовіч
Геранім Валовіч
Яўстах Валовіч
Антоні Эразм Валовіч
Барбара Валовіч (з Сапегаў)
Ганна Валовіч (з Сангушкаў)
Тэкля Ганна Радзівіл (з Валовічаў)
Ян Валовіч

КрыніцыРэдагаваць

^ А. П. Грыцкевіч. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.
^ Анатоль Грыцкевіч. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.
^ Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

ЛітаратураРэдагаваць

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0

[1] А. П. Грыцкевіч. Валовічы // ЭГБ. — Мн.: 1994 Т. 2. С. 209.

[2] Анатоль Грыцкевіч. Валовічы // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 383.

[3] Воловичи // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб, 1890—1907.

[1]

[2]

[3]