Баславічы

вёска ў Слуцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі

Ба́славічы[1][a] (з 1964 году — Баро́к[b]) — вёска ў Беларусі, на рацэ Вужанцы. Уваходзяць у склад Старцавіцкага сельсавету Слуцкага раёну Менскай вобласьці. Знаходзяцца за 15 км на паўночны захад ад Слуцку, на аўтамабільнай дарозе СтарцавічыЛеткаўшчына.

Ба́славічы
лац. Basłavičy
Драўляная царква Сімяона Стоўпніка
Драўляная царква Сімяона Стоўпніка
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Слуцкі
Сельсавет: Старцавіцкі
Насельніцтва: 138 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1795
Паштовы індэкс: 223621
СААТА: 6246863011
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 53°4′44″ пн. ш. 27°21′25″ у. д. / 53.07889° пн. ш. 27.35694° у. д. / 53.07889; 27.35694Каардынаты: 53°4′44″ пн. ш. 27°21′25″ у. д. / 53.07889° пн. ш. 27.35694° у. д. / 53.07889; 27.35694
Ба́славічы на мапе Беларусі ±
Ба́славічы
Ба́славічы
Ба́славічы
Ба́славічы
Ба́славічы
Ба́славічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

рэдагаваць
 
Ручнік з Баславічаў. Слуцкае ткацтва

Вялікае Княства Літоўскае

рэдагаваць

Да XVІІ стагодзьдзя Баславічы былі ўладаньнем князёў Алелькавічаў. У 1556 годзе ў грамаце князя Сямёна Юрʼевіча ўпамінаецца царква Сьвятога Сімяона Стоўпніка.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

рэдагаваць

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Баславічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Слуцкім павеце.

У 1798 годзе на месца згарэлай у 1797 годзе з Слуцку перанесьлі драўляную царкву. У 1912—1913 гадох на яе месцы збудавалі мураваную царкву-мураўёўку.

Найноўшы час

рэдагаваць

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Баславічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР.

Насельніцтва

рэдагаваць

Дэмаграфія

рэдагаваць
  • 2009 год — 138 чалавек[2]

Турыстычная інфармацыя

рэдагаваць

Славутасьці

рэдагаваць

Страчаная спадчына

рэдагаваць
  1. ^ Таксама сустракаецца форма Ба́слаўцы, мн.[1]
  2. ^ Зьнішчэньне традыцыйнай гістарычнай тапаніміі — адзін з захадаў палітыкі гвалтоўнай русіфікацыі і дэнацыяналізацыі Беларусі (расейскага этнацыду беларусаў)
  1. ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Статыстыка перапісу 2009 году