Івонка Сурвіла
Іво́нка Сурві́ла (таксама Сурвілла[1], дзявочае прозьвішча — Шыманец, нар. 11 красавіка 1936 году, Стоўпцы) — дзяячка беларускай эміграцыі, жыве ў Канадзе, ад 1997 году ўзначальвае Раду Беларускай Народнай Рэспублікі (яе папярэднікам быў Язэп Сажыч).
| Івонка Сурвіла лац. Ivonka Surviła | |
 Івонка Сурвіла, фота 2016 г. | |
| Старшыня Рады БНР у выгнаньні | |
|---|---|
| з 1997 — па цяп. час | |
| Папярэднік | Язэп Сажыч |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзілася | 11 красавіка 1936 (88 гадоў) Стоўпцы, Стаўпецкі павет, Наваградзкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка (Заходняя Беларусь), сёньня Стаўпецкі раён,  Рэспубліка Беларусь |
| Адукацыя | |
| Сужэнец | Янка Сурвіла |
| Дзеці | Паўліна Сурвіла, Ганна Сурвіла |
| Бацька | Уладзімер Шыманец |
| Маці | Эвэліна Шыманец |
| Узнагароды |  Ордэн Пагоні (вялікі магістр ex officio)
|
| Подпіс | 
|
Жыцьцяпіс
рэдагавацьУ 1944 годзе ўся сям’я эмігравала зь Беларусі ўва Ўсходнюю Прусію, затым у Данію і Францыю. Бацька Ўладзімер Шыманец быў міністрам фінансаў у Радзе БНР пад кіраўніцтвам Міколы Абрамчыка[2].
Івонка Сурвіла навучалася ў Парыжы, ў Вышэйшай мастацкай школе, скончыла моўнае аддзяленьне Сарбоны (1959). Акрамя роднае беларускае, валодае ангельскай‚ францускай‚ гішпанскай і дацкай мовамі‚ у мінулым таксама прафэсійна валодала нямецкай‚ лацінскай‚ нарвэскай і польскай мовамі.
У 1959 годзе пераехала ў Гішпанію, ажаніўшыся з Янкам Сурвілам. У 1959-1965 гадох працавала на Гішпанскім Нацыянальным Радыі ў Мадрыдзе[2], дзе разам з мужам рыхтавала перадачы на беларускай мове, што трансьляваліся на Беларусь.
Канчаткова пасялілася ў Канадзе з 1969 году. У 1969—1996 гадох працавала на розных пасадах у Бюро перакладаў пры Фэдэральным Урадзе Канады.
На працягу многіх гадоў Івонка Сурвіла была сярод лідараў беларускай грамады ў Канадзе. У 1974 годзе была абраная старшынёю Беларускага Інстытуту Навукі і Мастацтва ў Канадзе. У 1984 годзе абіралася ў склад праўленьня Канадзкае Этнакультурнае Рады (Canadian Ethnocultural Council) – арганізацыі, якая аб’ядноўвае інтарэсы розных этнічных групаў, што жывуць у Канадзе.
У 1989 годзе заснавала Канадзкі фонд дапамогі ахвярам Чарнобылю ў Беларусі, які ўзначальвала да 1997 году[3]. Фонд арганізаваў збор і перадачу ў Беларусь лекаў і мэдычнага абсталяваньня, а таксама лекаваньне й аздараўленьне дзяцей зь Беларусі ў Канадзе.
Ад 1997 году ўзначальвае Раду БНР.
Удзельнічала ў шматлікіх мастацкіх выставах.
Мае дачок Ганну й Паўліну.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Афіцыйная біяграфія на сайце Рады БНР
- ^ а б Івонцы Сурвіле — 80 год, Хартыя'97, 11 красавіка 2016 г.
- ^ Сурвілка Івонка // БЭ. — Мн.: 2002 Т. 15.
Літаратура
рэдагаваць- Сурвіла Івонка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15: Следавікі — Трыо. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Афіцыйны сайт Рады БНР
- Івонка Сурвіла адказвае на пытаньні на форуме радыё «Свабода»
- «Дарога», кніга ўспамінаў Івонкі Сурвілы